Deze tweede Groezrock dag begon na een redelijk frisse nacht alvast zonniger en ook met iets zachtere temperaturen. We beginnen deze review met een persoonlijke noot, zoals de lezers wellicht weten is snoozecontrol voor ons een hobby, iets wat we doen na onze werkuren om onze gemeenschappelijke passie te delen met de wereld. Dit wil ook zeggen dat we net als iedereen ook een job hebben naast deze website. In mijn persoonlijke geval betekend dit nachtwerk, dus ook de nacht van zondag op maandag moest ik tot mijn spijt de nacht op, zoals we dit zeggen. Daardoor jammer genoeg de headliners als Billy Talent, Killswitch Engage en Bad Religion aan ons moeten laten voorbij gaan, daardoor geen verslag van o.a. deze laatste band, met onze excuses. Wederom vertoefden we vooral aan de Monster Stage en Impericom Stage.
Op deze Impericom Stage openden we de dag reeds in de vroege ochtend, rond 11 uur , met Bastions. Nu, wij geven toe we houden wel van een beetje chaos, echter zonder de structuur van de muziek teniet te doen. Jammer maar helaas was dit soms het geval bij Bastions. Nochtans spreekt de redelijk donkere aankleding wel tot de verbeelding, maar overtuigend kwam het niet geheel over. Niettemin heeft de band genoeg potentieel om er te komen naar onze mening. Die chaos een beetje meer controleren om het zo te zeggen, is ons advies. En dan komt het zeker goed met Bastions.
En net daar lag het verschil met de naar metalcore, de invloeden waren aanwezig, neigende While She Sleeps. Metalcore met een zekere melodie in verwerkt zo zouden we de muziek van deze band kunnen omschrijven, dit zorgde voor een verzengde strakke set, en zowaar een eerste hoogtepunt zo vroeg op de dag. Neem daarbij de tot de verbeelding sprekende podium act, de zanger sprong zelfs in het publiek om iedereen uit elkaar te verdrijven en zo een geweldig mooie wall of dead te creΓ«ren, en we mogen spreken van een meer dan geslaagde passage van While She Sleeps op Groezrock. Alleen al om de manier van brengen van hun songs krijgen ze een welverdiende pluim op hun hoed. Een optreden om in te kaderen, en aanrader voor de fans van het genre meteen.
Heel opvallend en beetje de rode draad doorheen deze tweede festivaldag waren de sterke vocalen. Dit was bijvoorbeeld het geval bij Stick To Your Guns. Een stevig potje melodische Hardcore kregen we over ons heen, uiteraard is daarin de muzikale aankleding belangrijk. Maar toch was het de stem die ons het meest konden overtuigen. De door merg en been gaande growls zorgden er voor dat de set nog strakker overkwam, de kers op de hardcore taart als het ware. Een zeer degelijk concert waarvan we ten zeerste genoten.
Ook bij The Flatliners leek de vocale inbreng het grootste pluspunt. Maar hier was het toch eerder het totaalplaatje. Ze lieten het publiek gretig uit hun hand eten met een potige set lekker stomende punkrock toestanden, puur en onversneden mooi gebracht. Een van de betere acts van deze dag en eigenlijk van het gehele weekend. De aanwezigen genoten mee en bedankten met een paar stevige moshpits en aanverwante. Soms kan eenvoudig gebrachte rock zonder teveel franjes en showelementen net om die reden heel sterk overkomen, dit was ook het geval bij dit optreden van The Flatliners.
Bij de Zweedse post-hardcore Adept was het eerder de instrumentale aankleding die het meest in het oog sprong. Zonder afbreuk te doen aan de vocalen, konden de strakke gitaarsolo's nog het meest bekoren. Niet direct een optreden dat in de analen zal omschreven worden als onvergetelijk, maar een degelijk potje hardcore brengen Adept ons, en meer moet dat soms niet zijn, al mag het altijd uiteraard.
The Ataris, omschreven als pop punkband, gingen beetje op diezelfde elan door. Hoewel de muzikale omlijsting een heel andere kant opgaat, gaven zij ook een meer dan degelijk concert weg dat net als hun voorganger schitterende in eenvoud. Het leek een beetje alsof de paar optredens volgden op The Flaliners wat op diezelfde lijn gingen liggen. Op zich zouden we dit kunnen zien als negatief, echter gaven zowel Adept als The Ataris een heel goede indruk weer die ons deed verlangen naar meer, zeker en vast in het oog houden deze twee zouden we zeggen.
Iets minder volk voor Narrows die ons een potje potige en pure hardcore voorschotelden, lekker old school om het zo uit te drukken. Verrassende wendingen werden niet genomen, maar de aanwezigen werden vanaf begin tot einde stevig bij het nekvel gegrepen, ook hier lag alles een beetje op diezelfde strakke en rauwe lijn, maar dit deed geheel geen afbreuk aan de prestatie die werd geleverd.
Punkrock into the face dat is in het kort hoe je Strung Out zou kunnen omschrijven. Ze zorgden voor een heel goed gevulde Monster Stage en beschikken niet alleen over een zanger die het publiek perfect weet de imponeren door zijn krachtige stem, ook werd harde taal gesproken tegen mistoestanden in onze maatschappij die ze beantwoorden met een dikke ''fuck you''. Een daadkrachtige vuist in de lucht en stevige potje headbangen, crowdsurfen of moshpitje plaatsen, maar ook oog voor de problemen in de wereld, daar draait het om bij Strung Out. Ze slaagden er zonder moeite in de fans uit hun hand te laten eten en lieten ons verweesd achter, en deden ons zelfs nadenken over door hen naar voor geschoven toestanden. Missie geslaagd heren, we hebben de boodschap heel goed begrepen!
Na ernstige zaken te bespreken mocht er al eens een feestje worden gebouwd, maar eerst nog een veel belovende band , ook al bestaan ze al enkele jaren ze blijven in dit straatje wat hangen toch, aan het werk zien Atack Atack! Deze heren hebben inderdaad duidelijk heel wat in hun mars en beschikken over een goede en strakke aanpak, hoewel de cliches in hun bindteksten een beetje doorzichtig mag genoemd worden, die interactie was er tenminste. Voor het overige was het een leuke eerste kennismaking , niets meer en minder daar aan toe te voegen. Geen gensters geslagen, maar het eerder genoemde ''veelbelovend'' zijn Attack Attack! zeker en vast. Het is daarom ook een beetje jammer dat ze ermee ophouden, want dit was dus een van hun laatste concerten.
En we sluiten, zoals we aangaven, af met een feestje. In het ska-punk gebeuren zijn er weinig bands die het niveau kunnen bereiken van grootheden in het genre als The Specials of Madness. Naast Mad Caddies mag Less Than Jake helemaal terecht gezien worden als een van die bands die daar wel in slagen. Ook hier werden blazers en toestanden boven gehaald om niets aan het toeval over te laten. Een gezapig opgebouwd ska-punk concertje werd ons deel, en de band bewees hier nogmaals waarom ze zo worden op handen gedragen. De stemming zat er van begin tot einde in, wat zorgde voor een lekker op en neer gaande publiek die tot ver naar achter stonden te dansen en shaken, zo hoort het toch gewoon. Een voor ons meer dan geslaagde afsluiter van een dag vol vooral boeiende ontdekkingen.
