Erdling – Yggdrasil (Out Of Line Music)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    4 december 2019

Erdling hebben op hun vorig album “Dämon” een uiterst verslavende demon opgeroepen uit een uitgekiende mix van metal, electronica en Neue Deutsche Härte. Nu melden de Duitse duistere rockers zich terug met hun vierde en hardste langspeler "Yggdrasil" Hierop concentreren Erdling zich op hun sterke punten: schorre refreinen, drijvende gitaarriffs en songteksten, die op het nieuwe album zelfs de omvang van een aanklacht tegen de mensheid aannemen. Zoals al herkenbaar aan de albumtitel, wordt de nieuwe schijf enerzijds beïnvloed door de Noordse cultus, anderzijds blijven Erdling met "Yggdrasil" trouw aan hun wortels, aangezien de Wereldboom vanaf het begin het onmiskenbare embleem van het kwartet is.


 

Het album begint met het interessante Hel (Intro) , dat overgaat in het stevig rockende Blizzard, wat al meteen een single of video is. Van Wir Sind Midgard bestaat al sinds maart een video. Het is dan ook een typische Erdling song, een mengsel van brutale hardheid en zachte melodieën. Hundert Welten steunt op een aanstekelijk synthsequentie waarop lagen gitaar, bas, drums en stem worden gesmeten, met een verrukkelijk resultaat tot gevolg.

Am heiligen Hain vertelt over het heilige bos waar de essen groeien en zal fans van Oomph! en Eisbrecher zeker aanspreken. Op Im Namen der Krähefeat. Robse Dahn of Equilibrium, dat ook al een tijdje uit is, toont de band zich van een sinistere, wilde en kritische kant. In bijhorende video klagen ze de wereldwijde mishandeling van dieren. Sturmfänger start als rustige Deutschrock en ontwikkelt zich tot een soort hardrockballade.

Het darkmetal nummer Blut Und Erde bevat zowel elementen van black metal als de typische doedelzak van folkmetal en Mittelalterrock. Grendel is een stevig monsterlijk metalnummer met typische Neue Deutsche Härte refreinen. Op Wölfe der Nacht vliegt men er ook stevig in. Bovendien heeft men Chris Pohl van labelgenoot Blutengel uitgenodigd om zanger Neill vocale versterking te bieden. Het is eens wat anders om Chris Pohl op zo’n gitaargeoriënteerd nummer te horen. Yggdrasil doet aan een heel stevige versie van elektronisch ondersteunde Mittelalterrock à la Tanzwut denken, maar dan met gitaren i.p.v. doedelzakken en ander middeleeuws marteltuig.

Conclusie:
Ik ben net iets minder enthousiast over “Yggdrasil”, dan over voorganger “Dämon". Erdling blijft echter Erdling en biedt zoals gewoonlijk een magistrale mix van metal, Neue Deutsche Härte en elektronische elementen. “Yggdrasil” is dan ook een aanrader voor fans van Rammstein, Oomph! en andere Eisbrechers, alsook voor iedereen die houdt van een modern hard rockgeluid en zich niet stoort aan Duitse teksten.
 

"Yggdrasil" verschijnt als een 2-CD digipak en als een strikt beperkte Die-Hard-Holzbox. Naast de Digipak bevat deze houten doos de exclusieve bonus-cd "2015-2020 - The Demos" met ongepubliceerde demoversies. Maar ook de Wereldboom moet haar geschenk ontvangen: met een zak eszaad kunnen Erdling-fans iets teruggeven aan de natuur en een sprankje hoop stichten tegen de vernietiging van de aarde. Een geurende boom bedekt de stank van de geïndustrialiseerde wereld met de geur van het bos. Een recyclingpen en een handgenummerd echtheidscertificaat completeren een boxset die meer is dan alleen een box - het is de uitdrukking van een album dat de luisteraar een actief deel van een betere wereld wil maken.

 

Website / Facebook