Soms spring je van de ene band naar de andere. In dit geval bracht ik een review uit van een Belgische band en kreeg ik plots een bericht genre: hey de review van onze maat was cool, kan je hetzelfde doen voor ons? Yup! Ik had geen idee wie Pigs in Blue waren, las enkel iets met The Paranoiacs, bleek een van hen één van de grondleggers te zijn van The Paranoiacs en dus toch maar doorgezet …
Hieronder een beetje uitleg vanwege één van de bandleden (Reinhart Van Praet):
“We hebben onze eigen manier van muziek maken. We repeteren niet. Da's nogal moeilijk als je 2500 km van elkaar woont. Toen we veertig jaar geleden Pigs In Blue startten (en wel repeteerden) hadden we al een bijzondere "chemique" met elkaar. Niet veel woorden nodig om te snappen waar we naartoe wilden. Dat is nu nog sterker geworden. Meestal stuurt Marx me een demo/muzikaal idee door waarop ik een stem verzin en tekst schrijf of een tekst van vroeger herwerk. Daarna wordt er veel geheen-en-weert, maar dat gaat eerder over details. Voor Propaganda gingen we omgekeerd te werk. Ik pakte een drumsample uit "It's a Spoil" en declameerde (in 1 take) daarop een tekst uit 1984. Met de stem ging Marx aan de slag. Passende muziek maken, de stem knippen en plakken et voila. Samen nog een beetje bijschaven en de song stond er. Propaganda stond op mijn verlanglijstje omdat het nu zelfs actueler is dan toen. Ik had het toen al letterlijk over "alternative news" (in an alternative form) en met Trumpiaanse toestanden is dit zelfs een algemeen begrip geworden.”
Identi-Fight is de eerste track en hakt er meteen stevig op in: prima punk met een moderne klank, een steengoed ritme, gitaristen die weten wat ze doen en uitstekende vocals! De baslijn is echt wel een topper! De synth-lijnen zorgen voor een extra cool laagje!
Decay opent met slagwerk en een beetje elektronica waarna het gitaarwerk inspringt. Dit heeft iets weg van een gouwe ouwe New Wave track. Ergens hoor ik een beetje Siglo XX en Red Zebra invloeden. De synth (dacht ik eerst, maar blijkt achteraf de gitaar te zijn, speciaal effect dus: een typische 80 postpunk truuk van toen: disto, flanger en vooral veel reverb/delay) speelt naar het einde toe een belangrijke rol.
Burn is een mooi post punk track die wel iets weg heeft van Burn (The Cure), maar dan wel degelijk in een iets andere versie (al gaat het hier vooral over het refrein). Het nummer is best catchy en draagt duidelijk een jaren ’80 toets. Af en toe hoor je ook wat flarden Frans.
Desert Room klinkt meer als doom wave met af en toe dissonante klanken. Dit nummer klinkt duidelijk meer experimenteel dan de andere tracks.
System is aangename post punk/New Wave met een vleugje Red Zebra (de zang trekt zelfs een beetje op die van Peter S.). Het is tevens een enorm aanstekelijk nummer die de dansvloer weet te vullen!
Plan 2 klinkt als Duitse Neue Welle! De relance is best goed gedaan! Ik hoor hier ook een danshitje in! Live moet dit nummer zeker ook de moeite waard zijn!
Pigs in Blue Glue begint iets ruwer en heeft ook Ska invloeden.
Belsen Smell klinkt nog iets ruwer en blijft een beetje als Red Zebra klinken. Het tempo ligt vrij hoog en dat is best goed.
Freddies B&B opgehitste Wave en punk met een Brits accent.
It’s a Spoil is wat mij betreft het minst goeie nummer op dit album. Ik mis coherentie. Het nummer lijkt eerder op een grap en klinkt net iets te luidruchtig. Ik mis ergens ook wel de betekenis van dit nummer, maar dat zal allicht aan mij liggen. Het getoeter, de sirenes, het stadslawaai: allicht zit het allemaal daarin verweven.
Don’t Push Me heeft een heuse sax die opduikt en zorgt voor een uniek geluid. Het is duidelijk een punk minded track.
Het Spoor is het enige Vlaamse nummer en is een mix van ska, rap, reggae en New Wave. Het nummer lijkt ook wat over wat we nu omschrijven als keyboard warriors, maar is ook wel een keiharde blik in eigen boezem en een blik op de wereld rondom ons. Dit nummer is een aangename afwisseling.
De oneindigheid (Het Spoor 2 versie) is inderdaad een andere versie en voor wat mij betreft de iets mindere versie: ik mis de teksten, het vuur en de passie waarmee die gebracht werden. Voor wat mij betreft is dit een opvullertje.
Hanx klinkt een beetje Duits en opgehitst. Voor mij komt dit over als een kort punk nummer die toch iets grappigs heeft.
System (1984 Marx & Schweinerei version) heeft iets weg van een industrial remake met tussendoor geluiden uit de oude doos (toen er nog in zwart wit spraken op TV). Het is niet meteen mijn meug.
Desert Room (1982 Marx & Schweinerei version) is de laatste reguliere track op dit album en heeft wat weg van de vorige track. Het is een bijzonder experimenteel klinkende versie. Geef me toch maar het origineel. Lol, dit is dus het origineel, dixit de band (Reinhart Van Praet):
"Desert Room 1982 is een extraatje en een alternatieve versie van dat jaar, dus 42 jaar oud. Op een avond experimenteerden we beiden in het repetitiekot. Marx op Korg en Dr.Rhytm en ik op gitaar maar met een straffe echokamer zodat ik meer met de topkes dan de snaren bezig was. Het is opgenomen op een cassetje waar verzamelaar Bullshitdetector opstond en dat is niet volledig overschreven toen maar dat zorgt voor een toevallige extra. Desert Room zelf is een getrouwe remake van het origineel dat we met z,n vieren speelden."
Zelfde verhaal System 1984, uit dat jaar dus. Ik experimenteerde met -weeral- die echokamer, een bandopnemer op 4 snelheden, opgenomen wekkers en een taalcursussingle. De originele opnames heb ik nog niet teruggevonden, wel andere van toen met dezelfde geluiden, maar dit is een remake zoals ik het me herinner.
Als extraatje krijg ik ook nog deze “nieuwe” single toegezonden:
Propaganda klinkt actueler dan ooit, het Britse accent past er prima bij! Ik snap absoluut waarom dit nummer net nu opduikt! Naast het punk profiel ontwaar ik ook een beetje old school New Wave. Het gitaarspel is uitmuntend en zorgt voor dat ietsje extra, wat dit nummer net zo speciaal maakt!
Het was een goede en leuke trip, waarbij ik nog meer heimwee krijg naar Red Zebra (staat op non actief, insiders weten waarom) & Siglo XX. Ik heb ervan genoten en heb absoluut geen spijt dat ik hier mijn kostbare tijd in heb gestoken. Wederom een Belgisch/internationaal postpunk/New Wave pareltje!
Hieronder nog een luisterlink:
Anger All | Pigs in Blue Glue | Pigs In Blue Glue (bandcamp.com)
En omdat ik toch wat vragen had bij It's A Spoil toch maar even mijn licht opgestoken en kreeg alvast dit als antwoord:
"Muzikaal was het in feite een oldschool punk energie song, dat onszelf deed denken aan oa The Jam en andere londense bands van toen ( waar ook soms ontypische punk instrumenten aan boord waren zoals de bugel die hier gebruikt wordt door ons . Later werd de punkmovement harder en grauwer en teerde vrijwel nog enkel op luide gitaren. Wij zijn vooral geinspireerd door de muziek die wezelf beleefden eind 70/begin 80, daarom dat je ook sneller "oldschool" punk ala buzzcocks, jam, the damned, xrayspex zal terugvinden dan hardcore bands. De Briste sfeer die de muziek opzich opriep: daarom ook het Londens straatlawaai. Achteraf als Rein er dan zijn ding opdoet, doet ie dat zo uniek, dat daardoor misschien dat "Londens" gevoel wat naar de achtergrond verzeilt en we PIBG a volenté krijgen. We lieten echter alles gewoon staan, omdat we heel snel vooruitgingen: de LP is in 6 maand ingeblikt, reken uit +/- 1 song per week."
De tekst gaat over hoe politici met ons geld slechte dingen doen terwijl zij in alle luxe baden en veilig en wel ergens vertoeven terwijl het gepeupel in de miserie zit. Een typisch punk minded tekst dus. Stem wijs is eigenlijk de boodschap. veel vertrouwen in politiekers is er duidelijk niet.
Daarnaast ook aangeven dat er een verschil is tussen de LP versie en de digitale versie (staat meer op omdat het gewoonweg kan, op de LP is er uiteraard minder ruimte en tijd voor meer nummers en dus vallen de nummers met een jaartal erbij weg op de LP versie).
Hieronder nog een ander en bijzonder leuke cover:
