Stereophonics – Oochya! (Ignition Records Ltd. / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    11 april 2022

Met “Oochya!” vieren de Stereophonics hun 25 jarig bestaan als een van de populairste Britse bands en met Kelly Jones aan het stuur die inmiddels gezien wordt als een van de grootste Britse songwriters.


Het succes tot nu toe omvat: 7 nummer 1-albums en 11 top 10-albums, 24 Platinum Sales Awards en 8,5 miljoen verkochte albums alleen al in het VK. 5 BRIT-nominaties en 1 BRITAward-overwinning. Miljoenen verkochte tickets, waaronder uitverkochte stadions en arena's.

 

 

Hanging On Your Hinges is smerige garagerock met goeie backing vocals. Een degelijk nummer, maar niet meer dan dat. Forever is andere koek. Kelly Jones’ stem komt hier volledig tot zijn recht.. En het synthriedeltje voegt iets frivool toe aan het nummer. Het zal wellicht geen superhit worden, maar het zou toch zeker op de setlist van een stadionoptreden moeten staan. When You See It blijkt een kalme, maar opbeurend song. Het superaanstekelijke en sterke Do Ya Feel My Love? Zou een wereldwijde meghit moeten worden.

 

 

Right Place Right Time brengt me terug naar de sfeer van “The Boat” van Pelagos van mijn vorige review. Ik krijg ook een Frank Zappa en Lou Reed gevoel bij dit nummer. Close Enough To Drive Home blijkt een degelijk nummer, dat me toch niet volledig kan bekoren. Het gevoelige Leave The Light On begeestert me veel meer en brengt me dicht bij een zakdoekmomentje. Hoogstwaarschijnlijk doet dit een traantje vloeien bij de fans.

In het erg Amerikaans klinkende Running Round My Brain hoor ik echo’s van ZZ Top en Tom Petty. Every Dog Has Its Day is net zo’n tearjerker als ‘Leave The Light On’ en zorgt voor vochtige ogen. You’re My Soul is iets steviger en verdampt het vocht rond de ogen. Het blijft evenwel een typische Stereophonics song. Dus je kunt er nog altijd een lichte tristesse in terug vinden. All I Have Is You zorgt voor een derde snotter – en tranenmoment. Prachtig gewoon.

Bij Made A Mess Of Me beeld ik me weidse Amerikaanse vlakten en oneindig lijkende highways in. Kelly Jones zingt ook over California, vandaar dat men de richting van Amerikaanse rock heeft ingeslagen. Seen That Look Before bevat bluesrock en een streepje country. In Don’t know what ya got is dat streepje country inmiddels uitgegroeid tot een tweevaksweg vol Amerikaanse pickups bestuurd door besnorde cowboyhoeddragende Texanen. In afsluiter Jack In A Box deinst men er zelfs niet voor terug om een banjo te bespelen.

Conclusie:
Eerlijk gezegd, heb ik het niet zo voor hedendaags mainstream rock bands. Stereophonics is echter een welgekomen uitzondering. De titel “Oochya” en het comic-achtige artwork zetten de luisteraar echter op een verkeerd been. Op dit album deelt Stereophonics geen stevig klappen uit, maar ontroert des te meer met sterke songwriting, goede teksten en de onmiskenbare stem van Kelly Jones. Opmerkelijk is dat “Oochya” naast enkele ontroerende tearjerkers, op een aantal nummers duidelijk de Americana-toer opgaat. Kortom, een aanrader voor wie van goede rock houdt

 

Website / Facebook / Instagram