Grauzone Festival 2021 ONLINE : “Ontelbare energiebommen die op uiteenlopende wijze in je gezicht ontploffen’’

Review:Festivals
  Erik Vandamme    25 mei 2021

Na de succesvolle editie in 2020, waarbij Grauzone een van de laatste fysieke muziek- en kunstfestivals was, wordt Grauzone 2021 wegens COVID-19 een online editie. Eerder werd het festival weekend al eenmalig verplaatst van februari naar mei. De eerste namen van Grauzone 2022 zullen tijdens het online event worden aangekondigd en dan gaat ook kaartverkoop van start. Grauzone 2022 zal weer in februari plaatsvinden. Binnen het programma presenteert Grauzone een speciaal onderdeel gericht op de heuse 'wave' van urgente en zeer spannende Belgische acts onder aanvoering van bekendere namen als Whispering Sons en Amenra. Grauzone heeft een aantal van de beste en nieuwste acts samengebracht onder de noemer 'The Sound Of Belgium'. Meerdere bands zullen zich hier voor het eerst aan Nederlands publiek presenteren.


DAG 1:

SONS (****) zorgt voor een energieboots waardoor je wakker wordt geschud. Dat is al enkele jaren zo, de heren hebben ook nu weer niet de nood daar teveel woorden aan vuil te maken. Vanaf die eerste noot grijpen ze u bij het nekvel en gaan tekeer als een losgeslagen horde olifanten in een porselein winkel. Ook in onze huiskamer voelden we de adrenaline door onze adders gieren, dankzij de wervelstorm die door de boxen loeit. SONS deelt trouwens niet zomaar mokerslagen uit, maar hypnotiseert je bovendien door die typische psychedelisch inbreng. Een band die garagerock in de richting duwt waar het moet uitkomen, de dansvloer van het leven waar je uitbundig uit je dak gaat.

Ook High Hi (****) is een band die perfect weet hoe ze met energie moeten omgaan. Toen het collectief aan top muzikanten vorig jaar in De Casino te Sint-niklaas aantrad schreven we daarover: ‘’ In 2020 staat High Hi op alle fronten met enorm veel passie en spelplezier op dat podium, en dat stralen ze uiteraard ook uit naar het publiek. De band die ooit in 2014 de finale van HUMO's rock rally won is dan ook duidelijk volwassen geworden en weet verdomd goed hoe ze een publiek kunnen inpalmen. De sprankelende riffs en het uitdelen van verschroeiende mooie mokerslagen bepalen met het erg uiteenlopend stembereik van Dieter als Anne-Sophie de set .” laat dit nu ook de rode draad vormen doorheen het aantreden van High Hi op Grauzone festival. Een band die perfectie van bespelen van instrumenten combineert met tonnen energie die als een splinterbom in je gezicht ontploft. Dit voortdurende geplaag tussen de bandleden onderling, zowel vocaal als instrumentaal, zorgen dan ook voor een feestelijke stemming in ons achterhoofd. Kortom: Zonder enige moeite slaagt Hig Hi erin je aan het dansen te zetten doorheen de huiskamer. En dat met muziek met toch een beetje een duister kantje aan verbonden. Klasse!

CHVE (*****) ofwel Colin H. Van Eeckhout beter gekend als frontman van AmenRa zorgt eveneens voor een eerder donkere walm die over je hoofd waait. Bij CHVE is er van enige feestelijke stemming echter geen sprake. CHVE combineert het instrument draailier met een pakkende stem, die je koude rillingen bezorgt tot op de bot en je bovendien tot een hemelse gemoedsrust brengt. Binnen die eerder intimistische omkadering doet CHVE je wegdrijven naar de meest donkere gedachten in je onderbewustzijn. Niet die angstaanjagende, maar die deugdzame kant van duisternis spreidt hij tentoon waardoor je tot innerlijke gemoedsrust wordt gebracht.

Luis Vasquez, (****) de in Los Angeles woonachtige artiest die vooral bekend is van zijn post-punk project The Soft Moon, heeft zijn allereerste album onder zijn eigen naam uitgebracht, ‘A Body Of Errors,’ Volgens we lezen in menig media bericht een plaat om zijn demonen een plaats te geven. Dat komt ook live tot uiting. Luis Vasquez legt zeer veel uiteenlopende emoties in zijn stem en bespelen van zijn instrument, waardoor je prompt ook met je eigen innerlijke demonen wordt geconfronteerd. Het zorgt voor een rustpunt, waardoor je niet in slaap wordt gewiegd. Maar wel tot een gemoedsrust wordt gebracht waaruit ontsnappen onmogelijk blijft. Luis hypnotiseert je namelijk op een zodanig uiteenlopende wijze, dat je een traantje wegpinkt terwijl je zweeft over de dansvloer.

Op sommige momenten hoop ik dat de Belg iets meer chauvinistisch wordt. Als het om 'Eigen Kweek' gaat bekijkt de Belg dat namelijk helaas nog teveel met argusogen. Die sceptische houding is echter voor niets nodig. Neem nu Whispering Sons. (*****) Vanaf die eerste keer toen we de dame en heren aan het werk zagen in Trix, op het gratis evenement Trix-Trax, waren we danig onder de indruk van hoe deze band ons door middel van instrumentale magie zonder verpinken deed terugkeren in de tijd. Doorheen de laatste jaren hebben we de band nog enkele keren live gezien, en waren steeds diep onder de indruk van wat we te zien en horen kregen. Op 18 juni komt een gloednieuwe plaat op de markt ‘Several Others’. Op Grauzone festival licht de band al een tipje van de sluier hoe dat klinkt. Zeer veel is er niet veranderd, of het moet zijn die intensiviteit die nog hoger ligt dan voordien. En ook de emoties, zowel vocaal als instrumentaal, bezorgen je meerdere kroppen in de keel. Whispering Sons verstaat de uitzonderlijke kunst om, op bezwerende wijze, het verleden en heden perfect met elkaar te verbinden. Dat zetten ze al enkele jaren in de verf, dat komt ook nu weer tot uiting. Vooral is deze band echter uitgegroeid tot een vaste waarde binnen het internationale postpunkgebeuren waar grenzen worden afgetast en verlegt, en daar mogen we als Belg best trots op zijn. Want zulke unieke parels kom je binnen de scene maar heel zelden tegen. Ook dat zet Whispering Sons op Grauzone festival op de intensieve wijze in de zwarte verf

Het bewandelen van uiteenlopende duistere paden, en daarbij ontelbare energiebommen op uiteenlopende wijze in je gezicht tot ontploffing brengen. Het blijkt een beetje de rode – of eerder zwarte – draad doorheen deze eerste avond Grauzone Festival. Sommige bands gooien het echter van een andere cultureel gebonden boeg. Tomo Katsurada en Go Kurosawa van Kikagaku Moyo, en Kohei Matsuda van Bo Ningen hebben hun krachten gebundeld om een Japanse psychedelische projectband te creëren. Onder de naam Tomo, Go & Kohei (*****) geeft het trio een unieke voorstelling van Oosterse culturen en kunsten. Gebruik makende van vaak bevreemdende klankentapijtjes, zorgt dit voor een bijzonder bezwerende atmosfeer die je doet wegdrijven naar die verre landen. Het ongrijpbare en eerder onbereikbare van die Oosterse cultuur wordt eveneens tentoon gespreid. Tomo, Go & Kohei houden van improviseren en de luisteraar op het verkeerde been zetten. Het lijkt wel een soort jamsessie maar dan met die typische Oosterse invloeden. Uniek in zijn soort, doordat deze virtuozen de grenzen daarvan aftasten en weten te verleggen.

Grenzen aftasten en verleggen doet ook de Nederlandse muziek kunstenaar Jozef Van Wissem (*****). De luitspeler drenkt ons in een intiem badje, waarbij hij verleden en heden verbindt. Als een soort troubadour van het levenslied, binnen een eerder instrumentale omkadering, doet hij je wegdromen naar die verre en mooie oorden waar het steeds fijn vertoeven is. Net zoals de Luitspelers in de middeleeuwen daardoor zorgden voor een dansende mensenmassa doet hij ook ons zweven over de dansvloer van het leven. De man verstaat de unieke kunst om daarbij ook menig gevoelige snaar te raken. Op zijn onaardse virtuositeit staan geen grenzen, maar gelukkig blijft het speelse karakter overeind waardoor perfectie in bespelen van een instrument perfect met uiteenlopend spelplezier wordt verbonden.

Siem Reap (****) is het soloproject van Gilles Demolder (Oathbreaker/Wiegedood). Siem Reap is al 3 jaar een studioproject maar hun album komt er aan en dit is een van hun allereerste shows. Uiteraard kun je niet voorbij aan de invloed van Wiegedood en Oathbreaker binnen zijn sound, maar toch bewandeld Siep Reap ook andere wegen binnen zijn solo project. Door enerzijds op breekbare wijze je hart binnen te dringen, zowel vocaal als instrumentaal, en anderzijds verschroeiend snel en hard uit te halen waardoor je wordt meegesleurd naar de donkerste hoek van je onderbewust zijn. Confronteert Siem Reap je met allerlei uiteenlopende emoties. Gilles beschikt over een heel uiteenlopende stem die daarop aansluit.. Een intensieve totaalbeleving die aan je ribben kleeft, op een uiteenlopende wijze dat biedt Siem Reap ons aan om ons op deze wijze dat donkere deken te bezorgen waardoor we de angsten van de nacht beter aankunnen.

Afsluiten met een ‘after party’ doen we op onze leeftijd nog zelden. Maar zo een live streaming heeft het voordeel dat je gezellig in je eigen kot zit te luisteren. Daarom besloten we toch die nacht in te duiken met DJ REKA (****) De van oorsprong Spaanse, in Berlijn gevestigde artieste, producer en DJ Reka heeft zich langzaam maar zeker gevestigd tussen de meest competente DJs en artiesten van de scene. Terwijl ze regelmatig nachten draait op enkele van de meest "heilige" dansvloeren naast DJ's die zich kenmerken door intense EBM en speedy techno, is het REKA's industriële en toch verwelkomende en warme geluid dat haar doet opvallen binnen dit donkere geluidsspectrum. Met haar op EBM geschoeide set zorgt ze voor een knipoog naar die typische jaren ’80 sound, maar in een vers kleedje gestoken. Wie nog niet moe is ondertussen – het was al na middernacht ondertussen – voelt prompt die neiging te zweven over de donkere walmen die ze je aanbiedt. Zweven tot de vroege uurtjes over de dansvloer, nog een laatste keer, is wat wij ook deden. De perfecte afsluiter van een intensieve mooie avond.

DAG 2:

Bolis Pupul,(****) zijn debuutplaat was het resultaat van Bolis' eerste bezoek aan DEEWEE in Gent, waar hij werd betoverd door de wereld van analoge synthesizer. Denk aan Logic System, Telex en Kraftwerk. Die ‘vibes’ van de jaren ’80 die bij Bolis Pupul komt boven drijven sluit perfect aan bij moderne elektronische muziekstijlen. Bolis Pupul verbindt hierdoor meerder generaties van elektronisch vernuft tot een magisch geheel. De beeldhouwkunsten waartussen de elektronische tovenaar zich voortbeweegt , bezorgen ons trouwens het extra visueel effect dat perfect binnen zijn concept past.

Hun debuut EP 'Tell Me Your Mind And I'll Tell You Mine' werd eind vorig jaar uitgebracht en kreeg lovende kritieken. Merrick's rokerige, hypnotiserende stem klinkt ergens tussen Mazzy Star's Hope Sandoval en Lana Del Rey. Maar ook instrumentaal straalt King Hannah (****) veelzijdigheid uit. Speciaal voor Grauzone hebben ze een aantal nummers live vanuit de studio opgenomen, waardoor het uniek concert bleek te zijn dat je niet mocht missen. De band verbindt aanstekelijkheid, met dromerig soundscapes en combineert bovendien toegankelijke muziekstijlen met een zin tot experimentele. Op die wijze kan de band een heel ruim publiek aanspreken, een naam om te onthouden naar de toekomst toe binnen het pop en rock gebeuren deze King Hannah

Dit Amsterdamse kwartet maakt scherpe en geestige post-punk die de banaliteit van het alledaagse bestaan aan de orde stelt. Hun debuut LP 'Mediocre, brutal' is dit najaar uitgekomen. Global Charming (***1/2) is beïnvloed door Talking Heads, Modern Lovers en andere no wave en postpunk uit de late jaren zeventig. Global Charming heeft zeer goed geluisterd naar hun voorbeelden, en bezorgd ons een aanstekelijk naar de jaren ’80 neigend allegaartje maar staat eveneens met beide voeten in het heden. Synthipop en kitscherige jaren ’80 muziek wordt verbonden met een aanstekelijke sound en vocale inbreng die aan de ribben kleeft. Positieve energie die we kunnen gebruiken in deze barre tijden, dat schotelt deze Global Charming ons voor.

4B2M (****) is een nieuwe Nederlandse supergroep met leden van De Staat, Jo Goes Hunting, Go Back To The Zoo en St.Tropez. De band speelt een mix van spacerock, krautrock en freaky synthesizer. Humor of toch een zekere gezonde absurditeit komt zeker boven drijven. 4B2M slaat eveneens aan het improviseren, alsof de heren aan het jammen slaan en elkaar daarbij aanvullen op een vaak grappig wijze. Het zorgt voor weer een feestelijke stemming, en een glimlach op de lippen. Ergens, zeer subtiel, doet dit gezelschap ons zelfs wat denken aan bijvoorbeeld Frank Zappa. En dat is toch altijd een goede referentie? Diezelfde ingesteldheid om ernst met Humor te verbinden, vormt in elk geval de rode draad doorheen deze show van 4B2M.

De Amsterdamse band Spill Gold (****) halen hun invloeden onder meer bij Can, Brian Eno, Laurie Anderson en The Velvet Underground. Op hun eerste album Highway Hypnosis (2020), uitgebracht door Knekelhuis (De Ambassade) laveren ze van jaren '60 synthpop naar industrial en stoner rock grooves. Experimenteren met uiteenlopende muziekstijlen, en buiten elk lijntje daarvan kleuren is dan ook de rode draad doorheen deze bijzonder interessante performance. De mengeling van donkere krautrock met synthpop geluiden doen je in een spookachtige wereld belanden, de vocale inbreng is al even bevreemdend te noemen. Eens onder hypnose gebracht, is geen weg terug meer mogelijk. Een bijzonder beklijvend concert, waarbij vooral de fantasie van de aanhoorder binnen donker en intens aanvoelende omkadering op een uiteenlopende wijze wordt geprikkeld.

Bij een optreden van Amenra (*****) denken we doorgaans aan een act waarbij de aarde onder onze voeten davert door een instrumentale wervelstorm die over onze hoofden heen waait. Waarna een emotioneel beladen Colin alle lucht uit zijn longen perst waardoor je als een heel ander mens de zaal verlaat, potdoof op koop toe. AmenRa bracht op Grauzone festival echter, net zoals op Dunk!festival online vorige week, een akoestische set, nu dat is niet de eerste keer. Onze verslaggever was in september 2020 nog danig onder de indruk van wat hij zag en hoorde in de Schouwburg te Kortrijk waar AmenRa een thuismatch speelde. Gezeten rond de mooie beeldhouwwerken had dit optreden iets sacraal en deed het zelfs denken aan een duistere en sinistere misviering. Dat occulte, mystieke en donkere atmosfeer , zo eigen aan de band wordt deze keer dus eerder op een ingetogen maar daarom niet minder intensieve wijze tentoon gespreid. Geen luid geschreeuw door merg en been deze keer , maar wel een dreigende ondertoon die de haren op je armen doet rechtkomen. Bij het wegpinken van een traan voelen we ons wegglijden naar de meest donkere gedachten in ons onderbewustzijn. Deze keer voelt die donkere atmosfeer eerder aan als een deken tegen die duisternis. Met dank aan een band die ook op een eerder ingetogen wijze even oorverdovend klinkt, als op die momenten dat ze verschroeiend uithalen en Colin zijn emoties uitschreeuwt.

Sylvie Kreusch (****) neemt je op haar beurt mee naar die bijzondere plaats in je hart. Dit op een mysterieus tot sensuele wijze binnen een spooky kader tussen licht en donker . Sylvie laat zich omringen door muzikanten die een bezwerende , bedwelmende , huiverende sound uit hun instrumenten toveren die enerzijds zalvend en anderzijds vlijmscherp kan zijn, dit ter ondersteuning van Sylvie haar eeuwig intrigerende vocale capaciteiten..” Bij de laatste song demonstreert ze echter hoe ze als een ware hogepriesteres haar publiek rond haar vingers draait. De fan mag meedansen op het podium en ze maant iedereen aan om neer te zitten. Het trukendoosje werkt, want plots gaat dat dak er in een wervelende finale compleet af. Een kers op de taart van wederom een magisch concert, waar Sylvie Kreusch een sprookjeswereld open doet, die je enerzijds bedwelmt en anderzijds doet dansen, dansen en dansen tot het einde van de rit.” Schreven we over het aantreden van Sylvie Kreusch op We Are Open in TRIX 2020. Dit keer was er geen publiek in de zaal aanwezig, maar dat overweldigende gevoel waardoor Sylvie en haar gevolg je als een tovenares hypnotiseert en meevoert naar de dansvloer in je huiskamer was weldegelijk overvloedig aanwezig.

Rumours is het resultaat van muzikanten die hun karakters en muzikale invloeden laten samensmelten in één verhaal. Sinistere hypnotiserende electro-pop met invloeden uit ambient, industrial, shoegaze, wave, post-rock en trip hop vormen daarbij de rode draad. “Deze band slaagt erin op een oorverdovende, bevreemdend tot vaak zelfs intiem aanvoelende wijze niet enkel je aan het dansen te krijgen, maar jou eveneens wederom te laten vertoeven in een andere, kleurrijke, wereld. Nog maar eens.” Schreven we over het aantreden van Rumours (*****) op Sonic City Festival 2018. De donkere ambient/industrial beats snijden door je vege lijf als een bot mes. Waarna de adembenemende stem van Hannan Vandenbussche je naar een ongekend universum stuwt waar het voor een donkere ziel als ondertekende steeds fijn vertoeven is. De perfecte afsluiter van de tweede festival dag, waar weer wordt geflirt tussen duisternis en licht op een bijzonder intensieve wijze. Ingetogen of messcherp uithalen tot je oren bloeden van innerlijk genot. Laat deze beide uitersten nu net zijn wat ook een band als Rumours met ons hoofd en ziel doet.