A Slice of Life; ik zag hen live aan het werk, geraakte helemaal overtuigd na het beluisteren van hun schijf en besloot dan maar om de groep lastig te vallen met wat vragen. Kwestie van de aandacht voor deze groep zeker niet te laten verslappen! Uit liefde voor hun muziek en hun genialiteit.
A slice of Life, waarom deze naam? Wat is de gedachte achter deze groepsnaam?
Het eerste contact tussen Guy en Dirk dateert van 2014 toen we online samen de cover "She’s In Parties" van Bauhaus maakten. Daarna vonden we mekaar in 2016 terug en zijn we met eigen nummers begonnen. A Slice Of Life (naar een nummer van Bauhaus) werd al snel de naam voor dit project en leek meteen ook vanzelfsprekend. Er is eigenlijk niet zoveel over nagedacht. Het paste meteen als gegoten.
In 2016 werd de groep opgestart, heel wat onder jullie zitten of zaten in andere groepen. Kunnen jullie dat even uiteenzetten?
Fix (drummer): zit ook al enkele jaren bij de Brusselse shoegazers van “Shoeshine”
Dirk (zang) en Wim (gitaar): zitten sinds de start bij The Cure tribute band “the obsCURE”
Bart (keys en gitaar): zit nog in gothband “Clouds Over Tyburn” en verzorgt het geluid voor “Palais Ideal”
Dirk: heeft ook nog een semi-actief electronish batcave/cold wave,… project “So What ?” dat voor het eerst live zal gaan op het campingfestival van W-Fest 2019
Guy (gitaar): heeft ook een aantal jaar bij post-punk band “Perverted By Language” gespeeld
Wim en Nelson: hebben in het verleden ook bij “She’s Electric” gespeeld
Eén van jullie zat in de jaren negentig nog in Clouds over Tyburn en eindigde als tweede in de Gothrally (ik zat zelf toen in de jury). Wat gebeurde er met deze groep en hoe kijk je terug op deze episode?
Dat was Bart dus die komt hier aan het woord: Clouds Over Tyburn bestaat nog, maar hebben de laatste vijf jaar twee keer opgetreden. Zodra er een opportuniteit is spelen ze, maar na de Gothrally (1999?) kwamen onze levens in een stroomversnelling en tijd werd schaarser om er nog intensief mee bezig te zijn. De prijs die we toen hebben gewonnen hebben we nooit kunnen cashen. We zouden als support act voor “Ikon” spelen maar die zegden hun optreden dat jaar af waardoor we nooit een plaats op een groot podium kregen? Als je dat alsnog ergens kan regelen dan zullen we er staan?
Het valt me op dat jullie een rijk geluid hebben en dat jullie ook veel aankunnen. Blijven jullie bij dit breed palet of was het juist uittesten wat er het beste bij jullie past?
Goh, eigenlijk willen we er niet teveel bij stilstaan om muziek te maken dat specifiek binnen een bepaald genre past. Wij spelen gewoon wat we leuk vinden en zelf goed vinden klinken. Ons album “Restless” is zeker geen testcase geweest om voor onszelf uit te maken welk soort nummers we nu het best vinden en in welke richting we moeten verdergaan. Wij houden van variatie en dat maakt het voor ons ook alleen maar interessant eigenlijk. Mochten we in de toekomst ineens met een disconummer afkomen dan moet dat perfect kunnen volgens ons (tenminste als we het zelf een leuk nummer vinden en waarschijnlijk niet zonder de nodige discussies). Het feit dat we een breed palet hebben zorgt ervoor dat het album niet na een nummer of drie afgezaagd klinkt en dat we live heel veel dynamiek in onze set kunnen steken waardoor het boeiend blijft voor ons maar ook voor het publiek.
Kunnen jullie het volledige verhaal achter Restless Gods uit de doeken doen?
De instrumentale track is geschreven voor de aanslagen van 2016 in Brussel. De tekst is geschreven net na de aanslagen. Uiteindelijk is de sample die we erin hebben gestoken de enige directe referentie naar deze aanslagen. Het nummer zelf gaat eigenlijk meer over hoe we alles zelf aan het verklooien zijn op planeet aarde: zowel naar het milieu toe (klimaatcrisis) als naar elkaar (vluchtelingen, onverdraagzaamheid, extreem overdrijven in beide richtingen, een politiek bestel waarvan we niet het gevoel hebben dat ze nog ten dienste van ons staan). En zelfs naar onszelf toe (we lopen onszelf voorbij, burn-outs, bore-outs, misbruik sociale media,….). de Restless Gods zijn de “goden” die het beu zijn om ons zo te zien klooien en die ons eigenlijk hierop wijzen door al deze problemen die meer en meer aan de oppervlakte komen.
Komen er nog tracks als "Liefde is Oorlog"? Hoe zijn jullie op dat idee gekomen?
Dirk: “Dit is een toevallige track. De meeste teksten vallen me te binnen in de auto waar ik tot vervelens toe soms de instrumentale demo’s afspeel. Voor dit nummer kwam ik maar niet op een Engelse tekst en ineens kwam het Nederlandstalig refreintje in me op. Ik heb dat als een gek een paar keer achter het stuur liggen meebrullen met de track en dat bekte zo goed dat het ineens op zijn plaats viel. Op vijf minuten tijd was de tekst plots klaar. De band vond het wel gek dat er ineens een Nederlandstalig nummer bij was en er zijn veel discussies over geweest of dat wel kon of niet. Zelfs op het album hebben we er een bonustrack van gemaakt omdat we er niet helemaal van overtuigd waren om het tussen de rest te steken. Maar live werkt het nummer en nu zijn we er wel helemaal van overtuigd. Het is eigenlijk gewoon toeval en dus ook geen bewuste keuze om een Nederlandstalig nummer te maken. We sluiten niet uit dat dit nog eens kan gebeuren, maar we gaan er niet speciaal naar op zoek.”
Hoe zijn jullie bij Wool-E-Discs terecht gekomen? Wat zijn de voordelen daarbij?
Dimitri van Wool-E was al enthousiast sinds de eerste demo’s in 2016 en heeft altijd gevraagd hem op de hoogte te houden wanneer we echt iets zouden willen releasen. Gezien wij toch een Belgische band zijn zochten wij in de eerste plaats een label dat toch “zichtbaar” in België is binnen het genre dat wij brengen en een woord is een woord dus hebben we hem meteen gecontacteerd toen de plannen voor een release concreter werden en we kwamen overeen.
Hoe was het om in Amougies (W-Fest) te spelen? Waar gaan jullie nog zoal optreden het komende jaar?
W-Fest was een geweldig leuke ervaring voor ons. Alles was top georganiseerd en ook qua geluid, setup en zo werden we in de watten gelegd zodat we er echt konden staan voor een goeie performance. Het publiek dat er was, was duidelijk mee en we hebben erg goeie reacties achteraf gekregen.
Voor volgend jaar zijn we de mogelijkheden die zich voordoen aan het bekijken.
Hoe hard is het voor jullie om de nodige persaandacht te krijgen en boekingen binnen te rijven?Voelen jullie de economische crisis of speelt er nog iets anders?
Voor ons is dit een hobby en wij hebben allemaal een druk familieleven en daarnaast nog andere bands. Gelukkig maar want we merken dat het enorm moeilijk is om met eigen muziek aan de oppervlakte te komen: de pers (en dan hebben we het niet over de webzines in het genre en de verschillende mix-clouds, dj’s en radio’s) is moeilijk te bereiken. Zowel in binnen- als buitenland.
We weten niet wat er juist speelt, maar we kunnen er ook niet omheen dat muziek een enorm vluchtig medium is geworden en dat het aanbod alleen maar groter wordt. Iedereen kan tegenwoordig thuis bij wijze van spreken een cd in mekaar steken die goed genoeg klinkt om online te zwieren. Het aanbod is dus gigantisch. Daarnaast merken we dat muziek heel vluchtig is geworden: mensen luisteren 10 seconden naar een nummer en skippen door naar iets anders. Natuurlijk is niet iedereen zo, maar het is toch wel een tendens. Wat optredens betreft net hetzelfde: het aanbod is gigantisch: zowel qua oude bands die volop toeren als nieuwe bands. Het is moeilijk om zonder hulp een klein beetje een stempel te kunnen drukken. We merken dat mensen die de moeite nemen om naar onze nummers te luisteren de cd erg goed vinden. De reviews zijn lovend, maar dat vertaalt zich niet naar interesse van organisatoren. Jammer genoeg is het niet zo simpel om mensen te overtuigen om het een kans te geven. Iedereen krijgt zoveel impulsen, nieuwe info, triggers per seconde. Dus gelukkig moeten we er niet van leven. We zijn niet jaloers op de artiesten voor wie het veel meer is dan een hobby en die er wel van moeten leven, want het is echt moeilijk.
Met wie zouden jullie nog graag optreden?
Met elkaar.
Iets om dit interview af te sluiten?
Toch iets waar we trots op zijn: Wave Gothic Treffen Leipzig heeft ons gevonden en gecontacteerd om in 2019 mee de line-up te vormen. Toch een hele prestatie denken we zo. Dat we met onze DIY-mentaliteit erin geslaagd zijn de interesse te wekken van toch wel het grootste Wave en Gothic-gebeuren dat er is.
