"Met White Crow slaan ze nu helemaal terug en willen ze tonen wat ze voorbije jaren hebben uitgespookt."Zo begonnen wij onze review van hun laatste album. We konden het niet laten een interview met hun af te nemen.
Laten we starten met de vraag waarom het zolang duurde (sinds 2008) vooraleer jullie nieuw materiaal uitbrachten?
Mike:We hebben destijds tussen “A New Beginning” en nu “White Crow” nog een EP uitgebracht, om een brug tussen beide full lenght albums te slaan, echter dat is niet gelukt. We kregen te maken met een wissel in de bezetting, wat nooit gunstig is voor een band.
Ten tweede bleek het gehele logistieke plaatje een nachtmerrie, wanneer ieder van ons een gezin en/ of een drukke baan heeft. Opnemen in het buitenland klinkt erg cool, echter sessies inplannen met voldoende tijd en middelen, is dan een ander verhaal…
En als laatste kan ik aandragen, dat het verdomd moeilijk is om als band op eigen kracht en met eigen geld zo’n avontuur aan te gaan in de hoop om een plaat te maken met een hele dikke sound. Werken in zo’n omgeving van een professionele studio met mensen die weten wat ze doen, is fantastisch. Echter de teller gaat lopen zodra je nog maar een millimeter beweegt. We zijn geen band die tonnen per jaar verdiend, dat moge duidelijk zijn. Dit hele project was en is een labour of love. We hebben moeten bloeden en diep door het stof moeten gaan, maar het resultaat maakt nu alles meer dan goed!
Jullie vergelijken zichzelf met een goed glas whisky dat beter wordt na enkele jaren van rijping. Vanwaar die vergelijking?
Mike: We zijn in alle opzichten volwassen geworden. Als band, als muzikant, als songwriters, maar ook als mens. We hebben elke stap weloverwogen om het album te vervaardigen en hebben altijd vastgehouden aan het idee, dat we het maximale rendement wilden halen wat voor ons met onze middelen mogelijk was.
Naast het feit dat wij als personen ouder nu zijn, met mooie studio ervaringen, zijn ook de songs rijper/ volwassener geworden. De songs vertegenwoordigen wie wij als muzikanten zijn, wat wij willen spelen en de luisteraar willen geven.
Whiskey is eerlijk en wordt beter wanneer deze langer kan rijpen. De specifieke tonen van de whiskey worden duidelijker. De whiskey krijgt een complexere maar meer gebalanceerde smaak. In al die opzichten is White Crow een proces geweest waar wij specifiek laten horen wie we zijn en waar wij de tijd hebben genomen om de goede balans te vinden afgewerkt met een dikke sound!
Jullie zijn van Nederland en trokken in in een Franse studio. Niet meteen bij de deur. Hoe ervaarden jullie die periode?
Mike:Zwaar zoals eerder in het interview aangeven. Het is niet bij de deur, waar je veel tijd verliest met het reizen, maar ook om dan studio klaar te zijn. Echter het is een ervaring voor het leven geworden, die ik persoonlijk als muzikant niet had willen missen. Ik heb nu weer gezien, maar des te meer gehoord en ervaren, hoe het is om weer “als vanouds” echte muziek te maken.
De studio bracht ons terug naar de analoge wereld met daarnaast het beste van de digitale. De producer Didier Chesneau heeft onze muziek een nieuwe dimensie gegeven, iets wat wij als nederige muzikanten niet hadden kunnen verwezenlijken. Zijn kennis van de hardware, maar ook door het beste uit ons te halen als muzikant, heeft gezorgd voor overtuiging in het spelen en inzingen, waardoor alles ging leven. Dat is fantastisch om terug te horen, na een lange dag van studiowerk, wanneer de tracks bij elkaar komen en samen magie brengen. Iets mooiers is er niet om dan te horen wat je werk kan brengen… goosebumps yeah!
De tracktitels van het huidige album hebben een zeer teneergeslagen gloed over zich heen. ‘Drowning, watch me go, …’ lijken me niet zo positief. Vanwaar die keuze?
Carla:Op de een of andere manier is het voor mij altijd makkelijker om zwaarmoedige teksten te schrijven dan een feelgood sfeer te beschrijven. Geen idee waarom precies want van nature ben ik alles behalve zwaarmoedig! Wat ik wel belangrijk vind, is dat een tekst een zekere diepgang heeft. Het I-Love-You onderwerp zou ik niet gauw in een van mijn teksten bij onze muziek plaatsen. Het melancholische sfeertje past prima bij de muziek, dus haken de woorden daar instinctief bij in.
Ik werk ook niet altijd als eerste vanuit een tekst. Vaak luister ik eerst naar de akkoorden en de structuur van de opzet waarbij ik bedenk wat de muziek voor tekst vraagt. Dan ga ik er gewoon wat op zingen wat in me opkomt. Het ritme en de cadans van de woorden en klanken geven aan wat waar moet komen en vanzelf blijven er woorden hangen die daar prima passen. Zo wordt als het ware het onderwerp “geboren”. Daarna vul ik de rest van de zinnen in, totdat de puzzel compleet is.
De dingen die in me opkomen zijn herkenbare, beeldende onderwerpen waar ik me goed in kan verplaatsen of die mij bezig hebben gehouden zoals onlangs mijn scheiding.
Een vraagje voor de ‘female’ in de band. Hoe ervaar je jezelf tussen al dat mannengeweld op het podium?
Carla: Ik vind het heerlijk om samen met hen op het podium te staan! Het zijn hardwerkende podiumbeesten en het voelt goed dat ik niet alleen de show steeds hoef te stelen.,,,(alleen jammer dat Saz onlangs zijn lange haar heeft afgeknipt zodat er niet 3 maar 2 koppen met haar kunnen wapperen). Ik kan niets anders zeggen dan dat ze mij, zowel op als naast het podium, de ruimte geven om frontvrouw van de band te zijn en dat doe ik graag en met veel plezier.
Wat is er gebeurd met Erwin Polderman? Nieuwe oorden opgezocht ?
Mike: Ja, dat klopt. We hebben zijn beslissing gerespecteerd en hebben hem het beste toegewenst. Wie weet dat we elkaar samen nog eens het podium zullen delen. Voor nu zijn we erg blij dat Renzo ons heeft versterkt, zodat La-Ventura weer een toekomst kent!
Hoe zien jullie het tourschema de komende maanden? Ik zie momenteel enkele shows in Nederland maar willen jullie ook festivals aandoen?
Mike: De komende maanden zullen rustig zijn. We gaan try-outs doen, maar het echte “touren” zal pas vanaf september gaan gebeuren. Eerst nu de promo, waar het zwaartepunt ligt bij de stelling dat wij dus NIET dood zijn. We’re back, en dat zal men weten ook!
Met de promotiecampagne straks achter ons, hebben we hopelijk weer genoeg ons in de kijkers gespeeld, waar we dan gaan zien of de muziekindustrie ons kan oppakken. Dan zouden we graag zien dat het album door een label wordt uitgebracht en dat we zo vanaf september echt kunnen touren.
Maar…. Stapje voor stapje. Wederom weloverwogen aan de slag gaan, zodat we geen losse flodder gaan worden. We zijn teruggeweest van weggeweest. Er zijn drie jaar voorbij gegaan, dus we moeten weer zaken opbouwen. We pretenderen niet dat we er al zijn. Werk aan de winkel om er voor te zorgen dat de band La-Ventura weer op volle sterkte kan draaien!
Een vraag die ik altijd stel … stel dat jullie 1 miljoen euro hadden, alleen te gebruiken voor de band. Wat zouden jullie ermee doen?
Mike:Jammer…. Echt alleen voor de band…?! Ook niet fifty fifty? Nou ok dan, één miljoen eurie ALLEEN voor de band:
We zouden dan lekker gaan shoppen om de backline en de eigen studio te vernieuwen. Lijkt me heerlijk om dan je droominstrument te kunnen kopen! Welke muzikant wilt dat nu niet? Vanuit mijn taak als manager, zou ik ons als band inkopen als voorprogramma van een grote naam, om zo eindelijk eens de wereld te zien om te spelen op de grootste festivals en in de vetste zalen! Cool!
Carla: voor ons derde album, tenminste 4 weken naar de studio in Frankrijk, met gezin en huisdieren. Lekker muziek maken, barbecueën en zwemmen in the pool bij de studio!!
Met welke topgroep willen jullie nog zeker samenspelen en waarom?
Mike: Hmmmmm ondanks de nogal wisselende albums en live performances, zou ik toch met Metallica samen willen spelen. Dan aangevuld met het symfonisch orkest, om zo nog meer sfeer neer te leggen. Tijdens de Black Album tour hebben ze echt laten zien wat het is om een echte liveband te zijn. Een geheel eigen productie draaien met eigen spul en crew. Fantastisch, dat zou ik ook wel willen! Als ik nog wat jaartjes jonger zou zijn geweest en geen gezin zou hebben, dan (tussen jou en mij) zou ik mee on tour gaan met destijds Pantera! Iemand die video’s wel eens gecheckt wat er allemaal speelt on tour?!?! Give me my bottle of whiskey man!
Carla: Voor mij liever een famous female fronted band waar we mooie show elementen mee mogen delen. Met als afsluiting een duet van beide zangeressen samen met een filharmonisch orkest?!
Het heeft 5 jaar geduurd voor er een nieuw album uitkwam. Wordt het opnieuw zolang wachten of mogen we vroeger nieuw werk verwachten? Of laat je de whisky dubbel zo lang rijpen?
Mike: Hahahaha, de hint is duidelijk! Nee, als we de wens hebben om een nieuwe plaat te gaan maken, zal alles hopelijk vele malen sneller verlopen! Met de ervaringen van “White Crow” weten we nu wat we wel willen en kunnen en wat we absoluut niet meer willen en gaan doen! Zo zouden we toch sneller een derde plaat moeten kunnen uitbrengen, toch? De toekomst zal het uitwijzen……!
Interview afgenomen met:
Carla van Huizen (zangeres)
Mike Saffrie (bassist/ manager)
