Blutmond - The Revolution Is Dead!

Interviews:Nederlands
  Sammy Van den Broeke    5 maart 2013

Het in 2004 opgerichte Zwitserse avant-garde black metal gezelschap (zo kan je ze nog het best omschrijven) Blutmond, bracht een nieuw album uit. Dit onder het Italiaanse label Code666, vooral bekend om haar veelzijdigheid aan unieke bands onder het black metal genre. De officiële release van het derde album, The Revolution is Dead! dateert al van november 2012. Maar het album was pas sinds januari dit jaar op site’s als Amazon.com te verkrijgen.


Voor wie niet zou weten wat ‘avant-garde’ precies inhoudt, dit is een subgenre van metal waarbij men vaak ongewone geluiden, instrumenten en songstructuren gaat gebruiken. Net zoals in Blutmond dus. Al blijft het in hoofdzaak nog black metal natuurlijk, hetzij met een experimenteel kantje. De band lijfde voor deze CD een fulltime saxofonist aan en er zijn verschillende elektronische, zelfs industrial elementen, maar ook jazz, blues en post-hardcore invloeden te bemerken.

Album opener Putting Hearts Together bouwt langzaam op en klinkt bijna als melodische death metal met de schreeuwstijl van de vocals. Om dan plaats te maken voor het degelijke Regret waar de saxofoon en jazzy elementen meer een centrale plaats krijgen. Ook de outro heeft iets speciaals. De vocals in Pas De Deux klinken dan weer als die van een post-hardcore band. Wat misschien niet voor iedereen even aangenaam zal zijn.

Maar mij blijft het album wel boeien. Hoogtepunt is misschien wel Absolution Lies In Evolution. De geschifte saxofoon intro en intense drums maken toch wel indruk. Ook komen er door het album verschillende gast-zangers aan het bod. Eén van de opvallendste daarvan is Anna Murphy (beter bekend van haar werk bij Eluveitie). Dit geeft toch wel iets speciaals aan het album. Ook Markus Baltes (Autumnblaze), Varg (Managarm), en leden van Amon en The Vision Bleak maken een bijdrage.

Als er iets is dat het album kenmerkt dan is het het gebruik van de saxofoon in combinatie met melodieuze gitaarlijnen wel. Dit valt vooral in Breakdown 2012 maar ook in Birds of Prey op. In One World – One Feature begint het schreeuwen en gezang dan weer wel wat eentonig te klinken, maar dit wordt snel goedgemaakt in Attention Whore! (Lost in Bliss) waar de female vocals van Anna Murphy gecombineerd met twee zangers een centrale rol spelen.

Het eerst rustige, dan weer bijna akoestisch klinkende If I Could Reach The Stars wordt gevolgd door de stevige, melodieuze afsluiter 21st Century Prophets en daarmee is het laatste woord gezegd, de strijd is gestreden, The Revolution Is Dead!

Wat ook niet over het hoofd kan gezien worden is de cover van dit album. Met de afbeelding van een geslachtsloze, geblinddoekte vrouw met een megafoon in de hand, wil men kritiek geven op het ideaalbeeld van de vrouw, dat de hedendaagse media en maatschappij ons voorspiegelt. Kritiek op het seksisme dus.

Met deze plaat wijkt Blutmond steeds verder af van de traditionele black metal van hun oorspronkelijke demo uit 2005 en hun eerste plaat uit 2006 en gaat ze steeds meer de experimentele toer op. Maar dit hoeft niet noodzakelijk slecht te zijn. Ik persoonlijk kan deze experimentele tendens wel waarderen. Dit is misschien niet voor iedereen weggelegd. Maar mij doet dit album alvast verlangen naar meer. Een energieke, frisse wind in het experimentele metal landschap. Een band om in de gaten te houden.