Johan Van Roy (Suicide Commando) aan het woord: de Leopoldsburger die wereldburger werd en over de hele wereld mag headlinen en meer muziek verkoopt dan een hele rits Belgische artiesten!

Interviews:Nederlands
  Van Muylem    21 juli 2022

Het gaat staalhard met de Belgische hellectro formatie: Suicide Commando. Ooit klein begonnen vanuit Leopoldsburg, maar ondertussen zowat overal headliner, net terug van een tour doorheen de USA en Canada en morgen verschijnt het nieuwe album! Tijd om onze sympathieke Limburger aka Johan Van Roy wat vragen voor te schotelen!


Hoe overleefde je Covid-19? Was die verplichte rust ook goed voor je knie of is die last voor de rest van je leven? Moet erg voor je zijn: wetende dat je graag alles geeft op een podium?

Tot 2 weken terug zou ik gezegd hebben dat ik de hele corona periode goed ben doorgekomen, maar net nu heeft het me dan toch nog te pakken gekregen. Gelukkig ben ik pas echt ziek geworden de dag dat we zijn teruggekeerd van onze recente US tour, we hebben dus alle shows kunnen doen, gelukkig maar.
Ben momenteel nog steeds in quarantaine, maar gelukkig wel aan de beterhand.

Mijn knie heeft van heel die corona waanzin niets gemerkt, ik weet dat mijn knie nooit meer zal worden wat het geweest is, maar ik mag ook niet klagen. Er zijn wel ergere dingen in het leven. Uiteraard zijn er dingen die ik niet meer kan doen omwille van mijn knie, maar ik ben er ook geen 25 meer, dus …

Hoe kijk je terug op je carrière? Ik herinner me nog dat jet het voorprogramma deed van groepen die nu blij mogen zijn dat ze jouw voorprogramma mogen doen?

Ik ben best wel fier op wat ik na al die jaren gepresteerd en bereikt heb, al ben ik vaak te bescheiden en te hard voor mezelf, maar zo ben ik nu eenmaal.
Maar ik heb absoluut geen noodzaak aan grootspraak of haantjesgedrag zoals sommige in de scene. Met een grotere mond en nog groter ego had ik misschien nog wel een pak verder gestaan, maar zo ben ik dus niet.

Elk jaar vraag je aan je fans om hun lievelingsnummers op te lijsten en steeds meer heb ik het gevoel dat het een best of lijst is, waarbij er eigenlijk niet genoeg plaats is voor een top 30. Hoe voelt dat zelf aan en welk nummer heb je zelf het liefst?

Ik vind het gewoon leuk om weten welke nummers de fans het beste vinden, en uiteraard kom je dan telkens bij een soort van “best of” lijst uit, maar dat vind ik best ok zo. Ik vind het gewoon fijn om voeling te blijven houden met mijn fans en ik heb er elk jaar weer plezier in om de lijst samen te stellen. Is voor mij ook een stukje nostalgie, zo maakte ik vroeger als kind al mijn eigen top 30 elke week.

Over naar het nieuwe album: Kill All Humanity is een best hard nummer, ook op tekstueel vlak. Wat was je motivatie om aan dit nummer te beginnen?

Hoewel de originele sample van US president Biden uit het nummer betrekking heeft op een IS terreur aanslag in Afghanistan vorig jaar, gaat het nummer in de eerste plaats over het monddood maken van de “gewone” mensen op straat. Politieke leiders over heel de wereld hebben veel te veel macht en misbruiken die ook maar al te graag. World domination weet je wel, zolang we maar braafjes volgen en ja knikken.

Voor wie is I’d Die for you geschreven? Of moet ik het anders zeggen: wie had je in gedachte toen je de tekst schreef?

I'd die for you kan je eigenlijk een beetje beschouwen als de 2022 versie van love breeds suicide. Het gaat over hoe ver de liefde iemand kan drijven tot zelfs een wanhoopsdaad als zelfmoord.

Hoe ben je bij Charlotte Nuytkens (finaliste The Voice 2019) uitgekomen en was het gemakkelijk om haar in de juiste setting en mood van het nummer te krijgen?

Wil je het echte verhaal of een verzonnen Joepie of Dag Allemaal versie ? Het echte verhaal is niet echt zo spannend hoor, ik ontmoette Charlotte eerder toevallig in het plaatselijke postkantoor van Leopoldsburg waar zij toen werkte. Via via kwam ik te weten dat ze aan The Voice had meegedaan en omdat ze zelf nog met muziek bezig was vroeg ze me om een paar nummers van haar eens te beluisteren. Land of roses is dus origineel eigenlijk een nummer van haar, maar is voor de CD volledig herschreven door mij. Oorspronkelijk was het niet eens mijn bedoeling om er een Suicide Commando versie van te maken, maar we vonden het nummer allebei gewoon te goed om er niets mee te doen.

Je werkte in het verleden nog met andere artiesten samen (oa JL van Front 242 met een kanjer van een resultaat als gevolg). Wie bezorgde jou achteraf gezien het meeste plezier en wie staat er nog op jouw verlanglijstje? Ikzelf zie je nog wel iets doen met Aesthetic Perfection (een duet en geen remix, hé).

Goh, ik heb daar echt geen voorkeur, maar ik was uiteraard wel fier dat na mijn samenwerking met Dirk (Klinik, Dive …) ik na zoveel jaren ook een nummer met Jean Luc (Front 242) heb kunnen doen, zo had ik meteen beide mijn “jeugdidolen” kunnen strikken om op een Suicide Commando nummer te zingen.

Je teksten zijn nog harder geworden, maar ook kritischer en met een blik op de actualiteit. Hoe zie je zelf deze evolutie over de jaren heen?

Ik denk dat ik altijd wel maatschappij kritisch ben geweest, ik ben dan ook opgegroeid in de typische eighties no future periode met groepen als The Neon Judgement ... maar op het nieuwe album valt dit misschien iets meer op dan voordien. Het is ook niet makkelijk om niet steeds in herhaling te vallen, ik vind goede teksten schrijven enorm moeilijk, ook al omdat engels niet mijn moedertaal is.

Je werkte ook opnieuw met onze Mexicaanse vriend van C-Lekktor en ik blijf het herhalen: als jullie samenwerken is het echt 1+1=3. Zou je niet wat meer met hem willen samenwerken? Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen?

Hoe en wanneer we elkaar hebben leren kennen weet ik zo niet meer precies, maar we kennen elkaar inderdaad al verschillende jaren. Ik weet dat Markko een heel grote fan was van Suicide Commando, en die muzikale liefde was wederzijds. Ik denk nog steeds dat C-lekktor één van de meest onderschatte electro bands is. Niet zozeer de afstand, maar wel ons drukke persoonlijke leven, zorgt ervoor dat we helaas niet veel tijd hebben om eventueel samen te werken.
 

STERBEHILFE (EUTHANASIA 2021): hoewel ik enorm hou van deze nieuwe versie (die nog beter en sterker is dan het origineel) vraag ik me af: waarom net dit nummer her-verwerken of is wat tussen haakjes staat net de motivatie? Al blijft de vraag over waarom dit nummer juist en niet bijvoorbeeld Necrophilia?

Je kan het eerder toeval noemen, want deze nieuwe versie van “Sterbehilfe” is eigenlijk ontstaan bij het herwerken van de “mindstrip” CD. Zo vond ik “sterbehilfe” terug op één van de Cubase diskettes (jawel, diskettes !) waar ik destijds ook de “mindstrip” songs had op staan. Aangezien ik het niet op de “mindstrip redux” kon zetten, is het uiteindelijk op het nieuwe album beland.

Wat is jouw hoofdzonde (verwijzende naar de track SIN)?

Goh, hoeveel tijd heb je? Hij die zonder zonde is werpe de eerste steen!

Hoe ga je om met de roem, want uiteindelijk ben je over zowat héél de wereld de headliner (of het scheelt niet veel) en speelt vaak voor vele duizenden (tot 100.000 mensen op een zomers festival)? Ik denk ook dat héél veel Belgische groepen hier absoluut niet aan kunnen tippen als ik al die foto’s zie van optredens met een mensenzee en dat over de hele wereld?

Zoals ik al eerder zei, ben ik misschien wel te bescheiden en ook introvert, dus ik zie me zeker niet als een popster of beter dan die of die … Misschien moet ik af en toe wel wat meer de smeerlap of de omhooggevallen popster uithangen, maar zo ben ik nu eenmaal niet. Uiteraard denk ik af en toe wel eens van “welk bandje speelt daar nu weer op pukkelpop” met hun 1000 likes op Facebook of zo, terwijl wij er +100000 hebben.

Keerzijde of is het juist goed nieuws is dan weer is dat je pas dit jaar voor het eerst op een grote Belgische radio wat airplay kreeg (Radio Willy), in het programma van die andere man uit Leopoldsburg (Marcel Vantihlt), terwijl ook Pukkelpop (Leopoldsburg) je al jaar en dag links laat liggen. Hoe ga je daarmee om? Ik geef toe dat ik zelf al is aan Chokri zijn mouw heb getrokken, maar misschien dat Radio Willy en dit interview voor 2023 misschien wel wat kan veranderen?

De tijd dat ik me daar druk in maakte is al lang voorbij, maar uiteraard blijf ik het jammer vinden dat we nooit niet eens de kans hebben gekregen om op pukkelpop te spelen. 40 jaar geleden had dat misschien nog gelukt want toen stonden bands als Front 242, Nitzer Ebb, Executive slacks … wel nog bovenaan de affiche van Pukkelpop. Blijkbaar vind men het vandaag interessanter om een playbackende DJ op het podium te zetten die maar wat met zijn armen staat te zwaaien.

Krijg je nooit tegenkanting vanuit katholieke hoek op je teksten?

Neen, dat valt heel goed mee, die luisteren allicht alleen naar Studio Brussel.

Wat mogen we nog verwachten de komende maanden?

Touren, touren en nog eens touren … Zoals ik al zei, zijn we net terug uit Amerika en de komende maanden staat onze agenda gewoon overvol met optredens in heel Europa en daarbuiten. Ik ga me dus zeker niet vervelen!