Shuriken II: “dat we door de jaren heen als band kunnen blijven groeien is een ambitie die we zeker nastreven.”

Interviews:Nederlands
  Erik Vandamme    1 juli 2021

Dualism’ is de debuut EP van de Belgische elektronische crossoverband Shuriken II. Zware breakbeats die doen denken aan de bigbeatperiode uit de jaren 90 gemixt met oldskool rave, hiphop, dub- en rockinvloeden: dit alles overgoten met contemporary productietricks. De Rhymes worden gebracht door Ozi One die o.m. nog in ‘Members of Marvelas’ te bewonderen viel. Shuriken won de publieksprijs op Red Rock Rally en was ook te zien op Kneistival als winnaar van het ‘lokale helden’ concours. De recensie van Dualisme kunt u hier nog eens nalezen:  Ter gelegenheid daarvan hadden we een interview met Thomas, Brent en Herman. Ook het uitspitten van de songs, en de toekomstplannen tot ambities kwam aan bod.


Mag ik beginnen met een Standaard vraag? Er bestaat ook een Utrechtse band onder de naam Shuriken is dat de reden waarom je uzelf Shuriken II noemt?

Thomas: Dat verhaal klopt inderdaad. Shuriken betekent ninjaster in het Japans. Vroeger had ik een fascinatie voor videogames. Ik speelde in 1989 op de Sega 8 bit master system een game die Shinobi heette en dat was met een soort hitman ninja die sterren wierp. Die game heeft een sterke indruk op mij nagelaten als kind. Er zat een zekere spanning in, avontuur en strijd naar rechtvaardigheid. Dat sprak me aan. Vandaar dus de naam Shuriken, en inderdaad is er een Hollandse band die al Shuriken heette, vandaar die ‘II’ dus. (lacht)

Wat de muziekstijl betreft kan ik er geen label op kleven, daarom vind ik het zo een toffe plaat die ‘Dualism’. Hoe zou je zelf uw muziekstijl omschrijven?

Thomas: Het is een allegaartje van verschillende stijlen. Ik heb toen ik opgroeide ook niet kunnen kiezen één uitgesproken stijl. Ik vond elektronische muziek meteen vrij fascinerend toen ik opgroeide. Ik was ook gefascineerd door punkrock en de rebellie die dit genre uitstraalde. Later ben ik ook hip hop leren appreciëren alsook dubstep en reggae. Aanvankelijk ben ik begonnen met solo in de richting van techno/elektro te gaan maar had het gevoel dat ik iets miste en niet puur mezelf kon zijn. Gaandeweg ben ik van een solo project naar een live band project geëvolueerd en op zoek gegaan naar muzikanten om een vast programma uit te werken.

Herman: Ik denk dat Shuriken zo uiteenlopend is van stijl omdat we allemaal uit verschillende werelden komen. Ik kom vanuit de hip hop, samengevoegd met soul en funk tot reggae. Brent komt dan weer uit een heel andere hoek, meer metal minded. Dat is de reden waarom Shuriken kan werken, omdat wij graag buiten onze comfortzone treden. En onze eigen ideeën daarin kunnen passen. Ik zou dus eigenlijk geen muziekstijl kunnen kleven op Shuriken.

Jullie zijn toch al een tijdje bezig heb ik begrepen. Doorheen de jaren hebben jullie jezelf live voldoende bewezen, die prijzenkast is daar een levend bewijs van. Waarom heeft het zo lang geduurd eer dit debuut op de markt kwam?

Herman: Het is onze eerste drop van vijf liedjes eigenlijk. Het feit dat we in de prijzen vielen en mooie podia konden bemachtigen was ook een motivatie om er meer mee te doen met dit project. Met het resultaat dat er nu is, zou het in mijn ogen pakweg twee jaar geleden nooit zo sterk geweest zijn als nu. Daarom is het goed dat het zo lang heeft kunnen broeden. We hebben nu pas onze drive gevonden eigenlijk.

Thomas: Het is vooral jaren van zoeken geweest naar de juiste formatie. De juiste mindset en mensen die samen kwamen. Daardoor heeft het ook zo lang geduurd eigenlijk. We hebben ook een heel goede producer gevonden nu: Finalfix, een talentvolle jonge drum ‘n bass producer die heel sterk op de hoogte is van de nieuwste productietechnieken. Hij heeft de sound samengebracht met zijn new skool visie tot een heel bombastische sound die zeer goed bij ons past. Heel relevant, maar ook met tonnen respect voor onze oldskool roots.

Brent: Ik sluit me daarbij aan. Het heeft vooral lang geduurd doordat we eigenlijk op zoek waren naar de juiste sound die echt bij ons paste. En die hebben we nu pas echt gevonden.

Wat dan weer opmerkelijk is, jullie brengen eindelijk een debuut uit en nu is er corona en kunnen jullie het moeilijk live voorstellen, waarom toch nog niet even wat langer gewacht?

Thomas: Ik denk dat die corona er net voor gezorgd heeft dat die EP nu tot stand gekomen is. We hebben onszelf heel hard tegen gekomen. We konden niet meer repeteren, de vibes binnen de band begonnen anders te zitten…. Kort voor de release hebben we ook de samenwerking met onze toenmalige drummer Dennis Decaluwé stopgezet wat een zwaar emotioneel geladen beslissing was. In de aansleep van die EP die bijna klaar was, is er dus heel veel gebeurd. Dat is voor ons de trigger geweest dat we nu echt naar buiten moeten komen.

Herman: Die corona heeft er na al die live optredens en prijzen winnen, bij wijze van spreken eens in onze eigen schelp konden kruipen. De eerste keer in de studio, toen corona werd aangekondigd, was zelfs vrij bizar. We wilden elkaar de hand geven, en dat mocht nu even niet. Zo van die dingen. Trouwens, het is ons debuut maar we zijn al zeer zwaar bezig met nieuwe opnames. Het is dus niet zo dat we ons debuut droppen en weer vijf jaar of zo gaan wachten. Dit is gewoon de start van meer, ik zie echt uit naar de volgende stap. Want er ligt heel veel nieuw materiaal klaar. Deze EP zijn dus de eerste echte ideeën die tot stand zijn gekomen mede dus dankzij, zoals Thomas zegt, een producer die wat uitwerkingen betreft, dit echt wel onder de knie heeft.

Nu we het toch over prijzen hebben, heeft dat bepaalde deuren geopend?

Herman: Eigenlijk waren nu de deuren geopend voor ons, er stonden een paar prachtige shows op het programma die we nog niet mogen verklappen naar aanleiding van volgend jaar. We hadden ook een wedstrijd gewonnen van De Snuffel in Brugge met vrij veel voorkeurstemmen. Dat stond allemaal op het programma en toen was het plots gedaan. En dan heb je twee keuzes. Je doet niets, of zet je schouders onder het project om het verder uit te werken en dat hebben we dus gedaan.

Thomas: Die prijzen zijn uiteraard leuk, dat je een bevestiging krijgt dat je goed bezig bent. Maar ik heb nooit echt het gevoel gehad dat dit super veel deuren heeft geopend eigenlijk. Ik heb in Brugge altijd al het gevoel gehad dat we een soort underdog zijn… en eigenlijk ook wat een buitenbeentje. Maar erkenning op die wijze is altijd wel leuk meegenomen, voor dat extra duwtje in de rug dat je soms nodig hebt om gemotiveerd te blijven. Maar langs de andere kant, we hadden ook ‘Lokale helden’ in Heist gewonnen en dachten dat het in een stroomversnelling zou gaan vanaf toen. Dat is er na een leuke spot op Kneistival jammer genoeg niet van gekomen. We hebben daarna onze eerste EP wat willen forceren en opnemen in een andere studio maar het plaatje valde gewoon niet samen. Van die opnamesessies is er uiteindelijk maar 1 nummer (Skizo) op onze Dualism EP gekomen. Een paar nummers van die sessies overweeg ik wel onder een nieuw alias uit te brengen op Spotify.

Een paar dingen die me opvielen aan de plaat, naast het grasduinen doorheen uiteenlopende stijlen. Er straalt ook wat woede en frustratie vanuit, soms. Is het een maatschappijkritische plaat in bepaald opzicht of zie ik het verkeerd?

Thomas: Die woede is een beetje een snapshot van al die jaren van frustratie en groeien, met vallen en opstaan. Dat komt op die eerste EP tot uiting. Die tweede EP zal een heel andere vibe zijn. Omdat we nu op een punt aanbeland zijn dat we tot rust zijn gekomen. Maar ik was toen duidelijk meer aan het worstelen met mezelf en dat keert toch terug op die eerste EP.

Herman: Dat maatschappijkritische wil ik toch wat nuanceren. We zijn geen Public Enemy die zeer uitgesproken deze piste volgt. Maar langs de andere kant zit er zeker een snedige ruwheid in de muziek op deze EP…. en een beetje kwaadheid, daar ben ik eigenlijk zelf ook wat schuldig aan. Ik ben daar ook niet beschaamd over dat ik deze soort rap doe, ik zou ook niet overschakelen op iets melig of zo. Dus op dat vlak klopt die stelling wel.

Brent: Voor mezelf kan ik zeggen dat deze EP een uitlaatklep is. Het is dus nooit de bedoeling geweest om een maatschappijkritische plaat te maken maar een uiting van een persoonlijke frustratie bij ieder van ons die er op één of andere manier moest uitkomen. Het is gewoon een uitlaatklep, op een goede manier zo zou je die woede nog het best kunnen omschrijven.

Herman: Ik sluit me daarbij aan, ik schrijf als rapper ook veel dingen van me af. Het is ook altijd mijn ding geweest om i.p.v. domme dingen te gaan doen, daar muzikaal of creatief iets mee te gaan doen. Uiteraard ben ik op veel dingen kwaad, maar het is nooit de bedoeling geweest om echt dat soort rap te gaan brengen. Maar een soort uitlaatklep, wat hier al een paar keer vernoemd is, dat zeker wel.

Thomas: Dat ‘oer’ gevoel is ook belangrijk, iets wat ik o.a. terugvind bij The Prodigy. Mensen die samenkomen om rond het vuur te dansen en het leven te vieren, en daar komt ook wel een soort ‘warrior’ gevoel bij. Een krachtige en energieke connectie als het ware. Die niet per se iets moet te maken hebben met agressie of frustratie.

“Een trip die aanvoelt in als een reis op een sneltrein die zonder remmen menig heilig huisje omver blaast.” Eens met die stelling? Kunnen we het daarbij houden?

Herman: Ik kan me daar wel ergens in vinden, ik ben ook niet bang om heilige huisjes omver te blazen. Maar ik wil toch vasthouden aan het feit dat het om muziek gaat hier. Het is niet de bedoeling om met mijn muziek in bepaalde blogs of politiek correcte groepen terecht te komen, dat is totaal niet mijn ambitie. Shuriken II houdt wel van om zich heen stampen, maar dat is niet onze drijfveer. Ik zou het zelfs moeilijk hebben moest een van mijn songs gebruikt worden voor een bepaald politiek statement of zo.

Thomas: Ik denk dat we vooral een boodschap van vrijheid willen brengen. Vrijheid is in deze tijden iets heel rebels eigenlijk. We leven in tijden van kanten kiezen en toenemende polarisatie. Daartegenover is onze muziek eerder een uitstraling van ongedwongenheid, een soort van ‘je m’en foutisme’

Herman: Dat is ook zo. Iedereen kan komen feesten op een Shuriken II party: zwart , wit, homo, bi, rockers, ravers, hiphoppers…. De maatschappij wil alles en iedereen wat in een hokje duwen, en daar zetten we ons op de één of andere manier tegen af. Op die manier stampen we wel heilige huisjes omver, ja. Zonder daar echt over te beginnen preken of zo.

Het meest frappante echter is, je krijgt er maar niet genoeg van. Net zoals een wilde rit op een rollercoaster waarbij je haast in je broek plast van angst, maar dat gevoel toch wil herbeleven. zeer verslavend dus, zo voelen deze vijf songs ook aan. Is bewust voor deze aanpak gekozen?

Thomas: Ik vind dat fantastisch , en mensen mogen gerust in hun broek plassen op onze muziek, ‘feel free to do!’ (lacht)

Herman: Ik ben blij dat je het ook zegt. Je krijgt er maar niet genoeg van. We zijn ook bezig met nieuw materiaal, dus het is de bedoeling dat de mensen op die rollercoaster meegaan en benieuwd zijn naar wat Shuriken II bij de volgende gaat doen. Het is in deze tijden ook niet meer gemakkelijk om het verschil te maken, alles is al voorgedaan. Maar we proberen toch onze eigen stempel te drukken. Het zou daarom leuk zijn als een label ons oppikt, maar ik zou het ook jammer vinden als een label ons in een hoekje probeert te drijven.

Ik vind ook dat de nummers op een podium pas echt tot hun recht komen? Zijn er trouwens al plannen voor live optredens? Nu het toch wat meer kan.

Thomas: Voorlopig is alles wat we hadden gepland afgelast.

Herman: Al die dingen , en mooie momenten, die gepland stonden gaan dus nog niet door maar we staan nog steeds op die affiches voor 2022. Voor de rest gaan we bekijken, bij de dingen die wel doorgaan, of iemand ons oppikt om live te spelen.

Thomas: Over die live optredens zou ik toch iets willen zeggen, we zitten momenteel zonder drummer. Het is daarom moeilijk om snel een volledige live show op touwen te zetten, ik heb liever dat zo een show tot de puntjes is uitgewerkt eer we op de bühne gaan. Ondertussen zijn er wel enkele heel goede drummers die interesse tonen.

Het is op zich een rare vraag, maar hebben jullie een drummer nodig?

Thomas & Herman: Op zich niet. Maar live brengt een drummer alles toch naar een extra dimensie. Voor een live band is een drummer gewoon cruciaal.

Brent: Daar sluit ik me zeker bij aan. Om live te spelen heb je dat extra pit en dynamiek van de drum toch nodig.

Tot daar mijn paar ‘bemerkingen’, hoe waren de algemene reacties tot nu toe?

Brent: We hebben nog niets slecht gehoord, nee. Dus zeker positieve reacties.

Herman: Wat we wel hebben is dat vooral onze dichtste kringen enthousiast reageren, dat is leuk uiteraard. Maar nu is het toch onze taak als band om die bubbel wat open te breken. Iedereen in Brugge weet dat we een EP hebben, we doen een interview, we proberen op één of andere wijze toch in beeld te blijven. De kritieken zijn dus lovend, maar in mijn ogen nog iets te dicht, het mag wat meer uitgebreid zijn naar bijvoorbeeld zelfs het buitenland toe.

We zullen ons ook zelf wat meer op promo richten, zo zijn we nu bezig met de montage van een interview met onze band in een soort huiselijke setting.

Zijn er , om daar op in te pikken, ambities naar het buitenland toe?

Herman, Brent, thomas: Dat mag zeker, Shuriken heeft een sound die niet per se typisch Belgisch kan genoemd worden of zo. Elk land zou in principe leuk zijn uiteraard.

Herman: ‘typisch Belgisch’ bestaat eigenlijk niet meer de dag van vandaag. Het is gewoon een persoonlijk gevoel. We hebben ondertussen onze nauwe contacten en dichtste fans bereikt. Het wordt tijd voor die stap voorwaarts. Dat openbreken naar buiten toe is dus ons werk en plan nu.

Over plannen gesproken. Je had het al over nieuw materiaal. Wanneer komt die nieuwe EP eraan dan?

Thomas: Ik zou willen dat de nieuwe EP er tegen het einde van het jaar aankomt. Zodat we in het voorjaar van 2022 wat clubshows kunnen spelen met terug een volledige live formatie. Dat we tegen dan een beetje gelanceerd zijn, zou de max zijn.

Over clubs gesproken, is het de bedoeling om in een soort club circuit netwerk uit te bouwen met jullie band? Of willen jullie liever het sportpaleis uitverkopen?

Thomas: ik denk dat er geen bedoelingen of limieten zijn.

Herman: Geen café optredens met tien man met je peter of nonkel die daar staat. Deftige locaties, maar dat kan zowel klein of groot zijn. Op dat vlak hebben we geen voorkeur, maar dat de sound goed zit is wel belangrijk.

Thomas: Wat die grotere betreft, zou ik toch graag op wat festivals willen staan in de zomer van 2022. Festivals zoals Dour durf ik gerust van dromen, waarom niet.

En festivals: welke geniet jullie voorkeur?

Herman: Een mooie plaats op bijvoorbeeld Dour zou de max zijn uiteraard. Of pukkelpop. Er zijn voldoende geschifte festivals die we hier niet kennen. Ook Eurosonic in Groningen. is de moeite om te doen. Ik heb ooit ergens in Frankrijk gespeeld, midden in een veld waarbij we dachten dat ze ons bij de neus hadden genomen. Maar goed, zo lang mensen klaar staan voor een goede live show en een feestje, mag wat mij betreft alles.

Thomas: Wat het feestelijke kader betreft zijn we niet de band die om twee uur in de middag moet spelen.

Herman: dat is iets dat kan groeien, we zijn een band die je om twee uur in de nacht kan boeken voor een rave op een cool festival waar de sound goed zit. Ik heb met mijn vroegere bands op heel mooie festivals gestaan in de namiddag, die keer op Cactus als opener was zelfs een van de mooiste ervaringen die ik ooit heb gehad. Dus ja..

Brent: Ik heb niet specifiek een festival waarvan ik zeg ‘daar wil ik per se gaan spelen’. Er zijn er wel een paar waar ik per se wou staan, maar eigenlijk doet het er niet toe. Ik wil gewoon live kunnen spelen.

Mijn laatste vraag, wat zijn uw verdere ambities en doelstellingen in het leven?

Thomas: Ik denk dat we gewoon onze muziek zo oprecht mogelijk willen over brengen, met passie toewijding en volle bezieling. Dat is een doel op zich. Als de show en sound goed zit, en het publiek maakt er een feestje van, dat is het belangrijkste. Die totaalbeleving blijven ervaren..

Herman: En ook niet dat Shuriken een band wordt die twee jaar top is, en dan gedaan. Ik ken genoeg bands die proberen om dat ene ultiem hitje te scoren. Ik wil dus vooral blijven groeien met de band. En ook wat podia en zo betreft, dat we door de jaren heen als band kunnen blijven groeien is een ambitie die we zeker nastreven. Meer nog, dat zou het ideale scenario zijn.

Thomas: Ik denk dat we als band nu op ons sterkste staan, en dat het daarom het ideale moment is om die groei nu zeker in te gaan zetten. Het is voor het eerst dat ik denk dat het echt juist zit, dus ja.. met volle overgave blijven groeien is de voornaamste ambitie.

Kunnen we tot besluit dus stellen dat met deze EP het startschot gegeven is om die groei echt in te gaan zetten. En daarmee door te breken naar een groter publiek. Maar waar is het plafond? Ik bedoel maar, en daar hadden we het daarnet al even over, als je de mogelijkheid zou hebben om een plat commerciële plaat uit te brengen, en daar wereld succes mee te hebben zouden jullie dat – rekening houdende met dat jullie jezelf moeten verkopen aan de duivel – ook doen?

Herman: We zijn niet bang om een hit te schrijven of zo, daar gaat het niet om. Om maar te zeggen als een label zou zeggen, kun je niet wat meer Gangster Rap doen, met alle respect dat ben ik niet. Als dat is wat je vraagt, ben je me al kwijt. Ik ben ook niet bang om een love song te schrijven ‘The Feeling’ is bijvoorbeeld een love song over een koppel dat het moeilijk heeft in hun relatie. Ik ben dus zeker niet bang om een pop sound te creëren. Wat mij betreft mag Shuriken gaan van het meest poppy naar het meest dirty en extreem. En alles daartussen. Moest er op één of andere manier een hit uitkomen, zou ik het toch moeilijk hebben moest een label vragen ‘ja, maar nu willen we enkel nog liedjes zoals die ene hit’.

Brent: De vrijheid blijven hebben op wat je op dat moment voelt is gewoon zeer belangrijk. Als je enkel een werk moet maken om puur alleen een label tevreden te houden? Dan stopt het voor mij. Vrijheid en doen wat je wil doen, is belangrijk.

Thomas: Dat is inderdaad belangrijk, het moet oprecht zijn. Ik heb naar veel commerciële muziek geluisterd. Ik heb veel van die retro plaatjes geluisterd, en ik vind die nog steeds leuk. Die invloeden zitten zelfs nog steeds in Shuriken II. Maar het moet gewoon goed zitten, zowel in een donkere periode als een goede periode. Dus ik sluit me aan bij wat hierboven is gezegd. Muziek is een basis van hoe je evolueert, je voelt en groeit. Daarom dient het dus vooral oprecht te zijn.

Laten we het bij deze mooie stelling houden. Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk zien we jullie spoedige live in een of andere club of op een festivalweide volgende zomer.