We hebben weer een pareltje klaarliggen voor jullie op onze reviewtafel. Vrijdagochtend kregen we het nieuwe album “The battle’s Almost Over” van de punkrockband The Rabble in onze brievenbus geworpen. Deze driekoppige band afkomstig uit Nieuw-Zeeland is al zo’n kleine 8 jaar actief en volgens het label waar ze ingeschreven bij staan zouden ze nog steeds niet uit hun rebelse kindertijd verdwenen zijn.
Niettegenstaande dat het album al sinds 2007 in de schappen ligt willen wij als Belgisch webzine er toch even onze aandacht aan besteden. The Rabble brengt eigenwijze punk met een persoonlijke touch van hun ideeën wat betreft rock. Laten we eerst even kijken naar het hoesje en bijhorigheden. Op de cover zien we een eenzame man met zijn gitaar wandelen door gebombardeerde straten. De lucht ziet er donker en grijs uit wat ons al doet vermoeden dat de teksten zullen gaan over eenzaamheid, droefheid, oorlog, zelfbeslissingen.
Als we het hoesje openslaan dan vinden we er een kleine A3 affiche in terug over de band. Het gebeurd zelden dat bands een affiche verwerken in hun Cd maar dit geeft toch wel een extra motivatie om dit album aan te schaffen als fan. Tevens bevind de CD zich niet in een gewoon plastieken boxje maar wel een stevig hard plastieken hoesje, zulke die de laatste tijd meer en meer beginnen op te komen. Het uiterlijk van hun album oogt alvast positief.
het album opent met een serene intro tijdens het lied “Seeking” maar na een klein minuutje slaat die kalmte over in een stevige sound rebelsheid. Als we de inhoud van dit lied vergelijken met de instrumentele begeleiding kunnen we besluiten dat de overeenkomst groot is. Seeking handelt over het feit dat men een weg moet kiezen in het leven en niet op de eeuwige rollercoaster mag blijven zitten. Doch benadrukt de band dat we maar één kans hebben om de juiste weg te kiezen en dat het van de eerste keer juist zal moeten zijn. Zo handelt ook de muziek. De muziek brengt jou als het ware in een moment van illusie en twijfel maar tevens laat hij jou een andere kant van punk ontdekken.
Als ik even doorschakel naar track 3 dan opent het lied vrij heftig. We bevinden ons precies midden in een koude oorlog waar er oorlogschoten afgaan in het Oosten en beenderen worden afgeknald door landmijnen. Het derde lied “Sick & Tired” handelt dan ook over de oorlog en waarvoor men oorlog voert, namelijk geld. Deze track opent krachtig en blijft over de volledige lijn krachtig doorklinken. Het is één van de betere liederen op dit album waar we de punkrock volledig kunnen in herkennen.
Als we een rustig nummertje opzoeken schakelen we best even door naar track 9 “Devil’s Highway”. Niet dat het een rustig pianolied is doch durf ik het te classificeren onder één van de kalmere tracks op hun album net zoals Dead End. Het lied handelt over iemand die uit het kwade is opgestaan om vervolgens de goede weg in het leven op de gaan. “ A wise man told me ‘don’t play with death’ ” is een korte zin uit de context gegrepen die toch wel een idee kan geven over hoe het lied zal gaan. Ook op instrumentaal vlak moet dit album niet onderdoen. Het gitaarwerk komt goed naar voren en is duidelijk hoorbaar, ook de drums geven geen overheersend gevoel wat toch wel positief is.
Het laatste lied, track 16 “City Of Sin” behoort ook tot één van de rustigere nummers waar rock overheerst maar kan wel gezien worden als de perfecte afsluiter. De gitaren en drums geven een gevoel van rust maar tegelijkertijd ook een gevoel van kracht wat de perfecte sfeer creëert bij het beluisteren de tekst.
Lock down the city of sin
'Cause I - I can see that it's wearing thing
The devil's and angel's all gather around harmony
And with it's own evil it's tearing at the seams
Can't you hear us calling out your name
We need some guidance here today
There heroes that influenced us kids
They all suckered and left for the highest bid
For the highest bid
Stuck in this endless purgatory
We're caught in the jet-stream of life
And there's no way out or so it seams
But you haven't seen the light
Haven't seen it just yet
City of sin
Countdown ticking in the city you live
Stranded
You're running like a sieve
And the devil's and angel's will both ask you which you'd rather be
And with your own self-hate your gonna tear right at the seams
[Chorus]
They're no way out
No way out or so it seems
but we haven't seen the light
Haven't seen it just yet
[Chorus]
NO WAY OUT
Ik heb nu enkele nummers besproken van dit album dewelke maar liefst 16 tracks bevat! Alle tracks zijn zowel muzikaal als inhoudelijk enorm goed opgebouwd. Ik ontdek nergens mankementen of negatieve punten in hun stijl. The Rabble weet wat ze doen en The Rabble heeft met dit album nogmaals bewezen dat punkrock niet uitgestorven is maar er steviger staat dan ooit.
Conclusie: The Rabble heeft met “The Battle’s Almost Over” een dijk van een plaat opgenomen die perfect kan gedraaid worden op één van de betere punkfestivals. Vermoedelijk zal deze groep live nog beter klinken dan op album maar ik raad punkrockliefhebbers alvast aan even hun myspace te checken.
http://www.myspace.com/therabble