Oospronkelijk was het niet de bedoeling om over deze zonnige zaterdag een review te schrijven en gingen we maar voor enkele bands, maar omdat we zo onder de indruk waren beslisten we om toch wat foto's te nemen en in de pen te kruipen. De groepen die we bespreken zijn niet alle groepen, maar op deze manier kunnen we toch een impressie weergeven, waarbij het Belgische aandeel toch wel voor de kers op de taart zorgt!
Het is zonnig als we toekomen, we zien véél volk en na wat zoeken vinden we onze weg en krijgen we meteen al een band te zien die het vermelden waard is: Gronibard, een franse Grindcore band waarbij een paar bandleden als KKK leden verkleed lopen, maar dan compleet in het roze, waarbij de zanger een roze bivakmuts draagt die verwijst naar een russiche band (Pussyriot) die door Putin verbannen werd naar een strafkamp. Inhoud troef en voldoende duidelijke boodschappen indien je een beetje afweet van een aantal situaties die zich in het verleden hebben voorgedaan. Naar he einde toe zien we zelfs een gitarist die een wel erg spannende string draagt, met dus enkel een sok vooraan en een zwart streepje tussen zijn bilnaad. Onze 8-jarige dochter had dus wat beziens en iets om na te vertellen op school (mits wat duiding).
Onze dochter wou enkel de Belgsiche rock formatie zien: Black Mirrors (en hun eerste CD kopen, want die ontbrak nog in onze collectie). Net toen we aankwamen mocht ze zelfs even met de sympathieke zangeres (Marcella Di Troia) op de foto en dus was haar dag al geslaagd. openen doen ze met een track welke ik eerder tip als afsluiter, maar dat zegt dan meer over de manier waarop ze hier starten: alle remmen los, luid, hard, snel en krachtig! Dansen, lopen, klappen, het publiek steeds maar blijvn aanvuren en dat met een brede glimlach die van oor tot oor gaat: het is duidelijk dat de band hier plezier aan heeft! Vervolgens laten ze Lost in Desert (één van mijn persoonlijke favoriete nummers) op ons los! Knallen! Vervolgens komt The Mess aan bod, een iets ouder nummer. Marcella blijf in beweging en blijft dansen en het volk aanvuren! We zien het graag gebeuren! Tussendoor pakken ze ook even uit met een iets rustiger nummer waarbij ze de vocals in verf zetten: van rustig en krachtig naar hoog en sterkerder! Dansen op de vocale koorden als ware het een simpel iets heet dat dan! Het publiek weet het duidelijk te smaken! Anthropocene is eveneens een favorietje van me en komt ook hier goed tot zijn recht! Hierna krijgen we nog wat bommetjes om in vuur en vlam af te sluiten waarbij de baslijn op het einde aangeeft op welk tempo je moet meeklappen etrwijl de leadgitaar daar net voor lekker mocht uithalen! Alle suit de kast halen heet dat, want ook de vocals mogen lekker uitbarsten! De wall of sound op het einde heet dan wel een klassiek einde te zijn, desalniettemin hebben we hiervan lekker genoten (waarbij we ook wat titel tracks vergaten gewoonweg omdat we aan he genieten waren)! voor ons was het een veel te korte set, maar dat is dan ook een goed teken! Niet zo lang geleden waren we hier nog geweest voor twee andere bands op ditzelfde uur en één van hen speelde hier als feitelijke headliner: Korpiklaani (en toe waren we geweest voor de Estse folk metal band: Metsatöll), dus dat belooft voor de toekomst!
Ja van onze dochter mag Funky Queen altijd in elke set steken, dit wou ze nog even aangeven (en bedanken voor de foto en de handtekening en ja: dat mag vaker gebeuren, lees op een kindvriendelijk uur zoals nu)! De muziek vond ze echt goed, alleen mochten de lichten iets minder in haar ogen gericht zijn.
Hierna kwam de band aan bod die ikzelf aan het werk wou zien (gezien de nieuwe zanger nog niet in ons alnd was geweest): Lacrimas Profundere! Ik was weg van hun sound (Hope Is Here is een must have album)! Helaas is hun zanger van toen vervangen, maar die vervanger bleek ook een schot in de roos! How To Shred Yourself With Night is ook wel goed! Live hoor ik nummers uit beide albums, met nog andere tracks die me ook wel aanspreken! De zanger is maar al te blij dat hij voor het eerst in ons land mag spelen en geeft dit ook meermaals aan! Daarnaast straalt hij duidelijk en geeft hij alles! Zijn stem en zijn act op het podium (het is een ras entertainer) bewijzen dat hij een topper is die deze band naar een hoger niveau weet te tillen: melancholische gothic/metal van de bovenste plank! Het handgeklap en de reacties van het publiek bewijzen dat ze hier nog eens mogen komen en gerust wat hoger mogen staan! Hij weet dan ook af en toe het publiek perfect te bespelen door even tussen de fotografen en het publiek in op de hekken te gaan staan en haast tussen het publiek te gaan staan! Op vocaal vlak kan hij live zowel prachtig, loepzuiver als keihrad schreeuwend toe te slaan! Alles kan zijn stem aan en dat alles met een stralende glimlach! Ik ben meer dat tevreden en mag een must see afvinken!
+
Normaliter hadden we nu vertrokken, maar een andere Belgische groep trok de aandacht van onze dochter waardoor ze absoluut wou blijven: Brutus! Hoe die drumster het drummen weet te combineren met loepzuiver zingen, keihard schreeuwend en passioneel de vocale koorden bewandelend is ons een raadsel! Feit is dat we keihard genoten van deze set (het publiek ook en dat was duidelijk te merken)!
Hier wist mijn dochter aan toe te voegen dat er iets meer belichting mocht zijn en dat ze vanaf nu ook een fan is geworden van Brutus!
Oospronkelijk had ik dan mijn dochter weggebracht naar het hotel om terug te komen voor Wolvennest en en Amenra, maar we zaten toen al compleet stuk en beslisten er vroeg in te duiken (maar het brak ons zuur uit in hotel Ardenne waar een DJ tot middernacht ervoor zorgde dat we sowieso niet konden slapen). Dus naar dat hotel gaan we niet meer terwijl we zeker nog eens terugkeren naar dit festival!
