Al heel vroeg op de avond zakten we af naar OJC Kompas te Sint-Niklaas. Dat het vroeg was, was ook te merken aan de opkomst van het publiek. Toch vloog Draw the line er meteen in. Deze jonge band uit Westmalle speelt nog niet zo lang, maar enige aandacht voor de band was er wel, al werden ze bij de ene al beter onthaald dan bij de andere. Terwijl ze speelden begon de zaal zich meer en meer te vullen, actie in het publiek beperkte zich echter wel maar tot het occasionele ritmisch meeknikken. Dit kwam misschien ook omdat deze jongens nog veel met het muzikale bezig waren, en er daardoor minder energie van het podium spatte. Bij mij persoonlijk bleef deze band zeker wel hangen, mede omdat deze jongens nog maar net bezig zijn. 1 ding weet ik zeker: we gaan nog horen van deze jongens!
Hierna was het de beurt aan Solemn Promise, met volle moed zette ik me vooraan, maar al even snel stond ik terug achteraan. Dit was absoluut niets voor mij, dit was ook de mening van vele aanwezigen. Deze muziek bevatte veel te veel breakdowns, en was hierdoor redelijk eentonig. Ik besloot om maar even naar buiten te gaan, en velen volgden. Omdat we honger kregen, gingen we hierna eten. Hierdoor hebben we Suasion gemist. Dit vond ik achteraf gezien erg jammer, want toen ik terug kwam zeiden mijn vrienden dat ze zeker de moeite waren.
Toen we terug waren, begon The Homeless. Hiervoor stonden heel wat mensen te wachten. Maar of deze ook overtuigd waren van deze band is een andere vraag. Nochtans begrijp ik nog steeds niet helemaal waarom. Naar mijn mening werd er enorm veel emotie in hun nummers gelegd. Zo had ik op sommige momenten echt het gevoel dat de zanger een verhaal vertelde in zijn muziek. Af en toe ging het er misschien wel wat over, maar toch vond ik dit zeker geen slecht optreden. Maar achteraf was ook te merken dat ze zelf niet echt tevreden waren met dit optreden, ze waren dan ook even snel weg dan dat ze gekomen waren. Toen was het de beurt aan STAB, het was al snel duidelijk dat er veel volk was komen opdagen om deze H8000 band aan het werk te zien. Voor de eerste, en laatste keer, kwam er echt beweging in het publiek. Deze heren serveerden ons zowel oude bekende nummers, als nummers van hun meest recente album ‘Bitter World (maart 2014)’.
Toen begon Road to manila.Dit optreden was kort maar krachtig, nog voor we er echt volledig in konden komen, was het alweer voorbij, want meer dan 20 minuten hebben ze niet gespeeld. Voor mij persoonlijk was het ook niet echt een opvallende show. Deze band was zeker niet slecht, maar echt blijven hangen deden ze ook niet. Nog voor Elephantis begon met spelen was iedereen opeens weg. Later begrepen we ook waarom. Deze band was niet echt wat je van hun naam zou verwachten. Op sommige momenten bereikten ze muzikale hoogtepunten, maar op andere momenten leken we meer aanwezig op een begrafenis dan op een show. Al bij al waren ze wel oké, maar meer dan dat was het ook niet.
Gelukkig liep de zaal hierna terug vol, en dit was natuurlijk voor het laatste optreden van de avond: Fathoms, een van de hoofdredenen dat iedereen hier aanwezig was. Toen ze begonnen met spelen viel er me direct iets op: Er scheelde iets met het geluid van de basgitaar en de zang. Dit was erg jammer, want het gaf een vertekend beeld over de muziek. Ook wist de zanger te melden dat hij hees was, en het hierdoor niet zo goed zou zijn als dat het normaal gezien was. Gelukkig stoorde het niet te erg, en was het toch wel een goed optreden. Al viel het wel op dat ze het publiek niet echt meekregen, en er ook weinig mensen waren die hun teksten kennen en zich volledig lieten gaan in hun muziek. Gelukkig krijgen ze al snel een herkansing, want Fathoms staat op vrijdag 2 mei op de Mcbeth stage op Groezrock, en ze zijn zeker de moeite waard!
