Wekenlang hebben we lopen tobben over de vraag waarom een band als Powerwolf in een zaal als de Biebob geprogrammeerd wordt. Wekenlang ook is de show al uitverkocht en moeten veel fans op hun honger blijven zitten. Wekenlang tenslotte, hebben we uitgekeken naar deze show, voor Powerwolf uiteraard, maar evenzeer voor Majesty, die hun eerste gig in België spelen vanavond.
Maar voor het zover is, eerst nog tijd voor de soep en het voorgerecht, in de vorm van Wisdom en Battle Beast. Op naar Vosselaar!
Een lange rij staat al aan te schuiven langs de Antwerpse Steenweg. Opnieuw overvalt ons een gevoel van ongeloof. Immers, we zagen Powerwolf al eens in actie op Masters @ Rock, en dat diezelfde band hier nu voor 500 mensen in een tussen appartementen ingebouwd zaaltje speelt waar de wetten voor geluidsbeperking onverbiddelijk en klokvast worden toegepast, lijkt ons bijna surrealistisch. Was Trix niet zoveel gepaster geweest?
Maar goed, we zijn binnen, en we wurmen ons tot vooraan rechts tegen het podium. Een toevallige gok, waar we de rest van de avond gegijzeld hebben gestaan omdat er geen doorkomen meer aan was. De uitverkochte Biebob liep al bijna meteen volledig vol en alles zat strop. Gelukkig konden we ons bedienen van een box om op te klimmen met als doel enkele goede shots van de verschillende bands voor ons verslag.
Stipt op tijd verschijnt Wisdom op het podium. Wisdom is een Hongaarse Power Metal band, opgericht in 2001. Ze toerden al eerder met groten als Halloween, Saxon, Doro en Sabaton. Vanavond draait het verhaal rond hun recentste CD 'Marching for Liberty'. Inhoudelijk voeren hun songs een oude man ten tonele, -'Wiseman'-, en elke track is gebaseerd op een bekend citaat. De Wiseman uit de videoclips hebben we op het podium niet gezien, maar wel frontman en zanger Gabor Nagy, en die doet onmiskenbaar aan Bruce Dickinson denken. Zijn 'maniertjes', maar ook zijn stemgebruik, hoewel de muziek verder totaal niet als Iron Maiden klinkt. In ieder geval heeft deze band met zekerheid één en ander zijn mars. 'Take me to Neverland' en de rest van de nieuwe tracks laten daar geen twijfel over bestaan. De songs zitten goed in elkaar, hebben de 'battle spirit' van echte Power Metal, en de stem van Gabor Nagy overtuigt. We krijgen een goed gevoel bij deze avond: als de opener al zo sterk is, waar gaat dit feestje eindigen?
Helaas, de soep was lekker, maar de rest van het voorgerecht valt wat te licht uit. Battle Beast, een Finse Heavy Metal band uit 2008, ontgoochelt ons van zodra frontvrouw Noora Louhimo haar eerste noten zingt. Nochtans, op CD klinkt deze dame niet slecht. Maar op het podium vrezen we dat Noora het eerder van haar niet onaardige looks moet hebben, dan van haar stem. Hoewel, de dame heeft bereik. Dat bewijst ze bijvoorbeeld in 'Black Ninja', een nummer dat op zich staat als een huis. Ook zeldzame zachtere passages laten een mooie heldere stem horen. Noora forceert haar stem jammer genoeg aldoor heel erg, en zeker daar waar ze diepe noten zingt, werkt dit gewoon niet. Een spijtige zaak, want de muziek van de band kan ons wel bekoren. Het uptempo 'Kingdom' bijvoorbeeld, of het catchy 'Out on the Streets', het zijn songs die er vlotjes in gaan. Rondom ons zijn de vergelijkingen met Doro Pesch niet uit de lucht, maar wat ons betreft: op de lange witte lokken na heeft deze dame nog een lange weg te gaan voordat ze eervol naast Doro zal kunnen genoemd worden.
Majesty, ook wel het Duitse antwoord op Manowar genoemd, heeft een classy drumstel met regenboogvormige buizen in chrome, centraal op het podium opgesteld. Een lekkere dubbele basdrum, de typische sound van een flying V, een flinke hoeveelheid goed gekamd rondvliegend haar, en het echte Heavy Metal gevoel uit de jaren '80 overspoelt de zaal. De opener van de set, 'Metal Law', is het startschot van een 8 nummers durend feestje voor iedere liefhebber van echte Manowar Battle Metal. Het hoog meezinggehalte van de stuk voor stuk doordacht maar toch catchy in elkaar stekende songs neemt de hele zaal mee, en het publiek toont zich zeer enthousiast. Hail, Hail, to Majesty, wordt er gescandeerd, en ook bij 'Heavy Metal Battlecry' vult de menigte luidkeels aan met 'Hail, Hail, Hail!'. 'Thunder Rider', 'Sword & Sorcery', 'Metal Union', alle songs verwijzen onmiskenbaar naar de Manowar invloeden. Een heel succesverhaal, dit eerste Belgisch optreden van Majesty. Als enige kantnota: misschien moet iemand zanger Tarek Maghary eens stilletjes toefluisteren dat niet alle mensen in de zaal de nummers al kennen, en als hij het publiek graag vier zanglijnen 'Woooo' na elkaar hoort zingen, hij dat best meer dan één keer voorzingt dan, of tenminste toch ondersteunt als de zaal wat twijfelachtig uit de hoek komt. Verder niets dan lovende woorden voor deze Duitse Metalband van de hoogste klasse. Voor Majesty was dit hun eerste show in België maar de volgende zullen we meteen met veel plezier in onze agenda boeken. Hun nieuwe CD 'Thunder Rider' is alvast mee naar huis gegaan!
Op naar de finale met Powerwolf. Maar eerst werden we nog eens met de voeten terug op de grond gezet, toen vlakbij ons een groep roadies verscheen die probeerde een gang te forceren in de propvolle zaal, om via die weg (!) het podium te ontruimen. Alles en iedereen, het hele drumstel, zware valiezen en koffers, én de bandleden zelf, werden door de zaal met behulp van roadies naar buiten gebracht, waar hun toerbus op het voetpad voor de deur wachtte. Met alle respect, dat zoiets gebeurt als een lokale puberband in een jeugdhuis optreedt, tot daar aan toe. Maar dat bands als deze zo moeten sukkelen om na hun eigen gig hun toerbus nog terug te vinden, dat is zonder voorgaande.
Powerwolf maakt een late start, door een microfoon die maar niet naar behoren wil werken. Als Attila Dorn uiteindelijk uit het duister naar voor treedt, is zijn eerste mededeling dan ook, dat België strikte wetten heeft op het vlak van 'sound restriction', zowel qua hoeveelheid decibels als qua uur, en de alerte luisteraar weet op dat moment, dat door de vertraging enkele nummers van de playlist zijn gevallen. Maar dat kan de pret niet bederven. Powerwolf is een band die begrepen heeft wat het publiek wil. Stevige Powermetal, een decor aangepast aan hun duister kerkelijk thema, dito outfits en make up, en een flink stukje theater en humor om het geheel aan elkaar te lassen. Vosselaar is de voorlaatste halte van hun 'Wolfsnächte Tour II', en het is tegelijk de eerste keer dat de band als headliner in België optreedt. Hun vijfde CD, 'Preachers of the Night', dateert van dit jaar, maar iedereen in de zaal kent de lyrics van ieder nummer uit het hoofd. 'Amen and Attack', 'Coleus Sanctus', 'Kreuzfeuer', 'Sacred and Wild', 'In the Name of God': de band moet de zaal niks meer leren. Tussendoor krijgen we psalmen uit 'Lupus Dei' en 'Bible of the Beast'. De grens tussen het kruis rechtop en het omgekeerd kruis wordt alweer dunnetjes bewandeld. 'Do you drink beer? Do you know what we drink?'. 'Blood' natuurlijk, en daar laat imposant kopstuk Attilla Dorn weinig twijfel over bestaan. De hele show gedraagt hij zich als een priester, en tussen ieder nummer draait hij zich met de rug naar het publiek zoals honderd jaar geleden in onze kerken gebeurde, om er aan zijn altaar van zijn kelk te drinken en een paar rituele handelingen uit te voeren. En toch kan dit alles met een knipoog, want Powerwolf vergast ons zoals altijd op een flinke hap ingestudeerde zowel als geïmproviseerde humor. Voeg daaraan toe het indrukwekkende stembereik van Attila Dorn, de manifeste skills van Nederlandse drummer Roel van Helden, het perfect op elkaar afgestemd gitaarwerk van Matthew en Charles Greywolf, en de feilloze timing van mime figuur en toetsenist Falk Maria Schlegel, en we praten over een groep professionals met vaardigheden die deze van een muzikant ver overstijgen. Powerwolf is veel meer dan muziek, het is een fenomeen op zich.
Alles samen was dit een avondje met veel 'wooooo', 'hoe-ha', 'hey hey hey' en 'hail hail hail', en de schorre kelen zullen morgen talrijk zijn. De interactie tussen de bands en het pubiek was top -wat dan weer een voordeel is van een kleine zaal-, en de bands wisten stuk voor stuk de ziel van de jaren '80 nieuw leven in te blazen. We keren naar huis terug met een voldaan, op het randje van euforisch gevoel over de nieuwe ontdekkingen van deze avond -Majesty en Wisdom-, en de wetenschap dat er nog zekerheden zijn in het leven!
