The National @ Koninklijk Circus Brussel review

Fotoverslagen:Andere
  Erik Vandamme    16 juli 2013

Je hebt zo van die bands of artiesten die weinig tot niets verkeerd kunnen doen. Op zoek daarnaar stelden we al vast dat ze ook met hun nieuwe album Trouble will find me een nagenoeg perfect album afleveren, weer eens. We hebben het over The National. Ook hun concerten zijn steeds magische en intense belevenissen of die nu doorgaan op Pukkelpop of Rock Werchter festivalweides of een zaal als Vorst Nationaal, aan hun optredens is nooit echt iets aan te merken. Hun vrij intieme muziek floreert toch nog het best in iets kleinschaligere omgevingen. Daarom was het ook halsreikend uitzien naar hun op een mum van tijd uitverkochte concert in het Koninklijk Circus te Brussel.


Maar eerst was er nog het voorprogramma onder de vorm van indie/folk gerichte Local Natives, althans de invloeden van voorgenoemde genres waren overvloedig aanwezig in hun sound. Een met momenten strak maar vooral meeslepende set kregen we voorgeschoteld. Vooral instrumentaal zorgde dit toch voor een mooi gestroomlijnd optreden dat niet moet onderdoen voor evenementen van andere artiesten in het genre. Hoewel het dertien in een dozijn gevoel ook wel aanwezig was, hebben we in het verleden al veel slechtere voorprogramma's gezien. Een gewoon 'leuke' start van deze avond dus.

Op het grote scherm verschenen beelden van The National die vanuit hun kleedkamers op weg waren naar het podium. Het publiek reageerde wild enthousiast en zou dat blijven doen het hele concert lang. Vanaf de eerste noten was het vrij duidelijk dat The National zonder veel moeite elke aanwezige zou kunnen inpakken. Dat is uiteraard in grote mate te danken aan het charisma van zanger Matt Berninger, die wild om zich heen sloeg en de microfoon regelmatig tegen de grond gooide. De emoties en uitstraling die van Matt uitging werkten als een rode lap op een stier naar het publiek toe. Deze gingen er gretig op in en genoten met volle teugen. Maar uiteraard zou dit niet lukken zonder een sterke muzikale omlijsting. Nu, bij veel bands is de drummer een belangrijke pion wegens het aanhouden van het ritme, bij The National echter zelfs de rode draad doorheen hun sound. Zonder afbreuk te doen aan de gitaar riffs en zo, is het dus vooral het drumwerk van Bryan Devendorf dat het meest in het oog springt. Bij elke song voel je gewoon die verzengde mooie drumsolo's diep door je heen gaan, even belangrijk als Matt zijn magistraal mooie stem is Bryan dus voor de band, dat bleek weer eens hier in Brussel.

Ook nu werd een zo goed als foutloos parcours afgelegd en kregen we een variatie van strakke nummers met ingetogen kippenvelmomenten. De emoties werden tot de top gedreven tot de climax bij de bisnummers waar Matt gewoon tussen het publiek tot aan de eerste tribune klom tot hilariteit van de aanwezigen. Zonder echt hits te scoren of een overdreven show op te voeren blijven The National zorgen voor onvergetelijke avonden die ons nog lang zullen nablijven, dit was nu weer eens het geval. Hoogtepunten? Bekijk de setlist even, we kregen twee uren vol van die momenten, de ene na de andere.


The National trad op 4 juli ook aan op Rock Werchter en was
bij deze een van de grote aanraders voor de lezers die naar dit festival afzakten. Verwacht u op een kippenvelmoment zonder weerga.

Setlist :

I Should Live In Salt // Don't Swallow the Cap //Bloodbuzz Ohio // Mistaken for Strangers // Sea of Love // Slipped // Afraid of Everyone // Conversation 16// Squalor Victoria // I Need My Girl // This is the Last Time // All the Wine // Abel // Pink Rabbits // Start a War // Graceless // About Today// Fake Empire // ENCORE: Humiliation // Sorrow // Mr. November // Terrible Love // Vanderlyle Crybaby Geeks