Soms moeten de dingen niet te moeilijk gemaakt worden. Neem nu deze Mother of mercy. Toen deze jongens in 2007 begonnen, na uit Let Down te zijn gestapt, besloten ze een band op te richten waar technische hoogstandjes en vernieuwing niet echt een rol spelen. Wat je op IV: symptoms of existence te horen krijgt is hardcore die in de jaren 90 niet had misstaan doorspekt met wat metalinvloeden. Denk Lewd Acts, Cruel Hand, Naysayer en Ringworm met vleugjes Death Angel en Metallica.
Aangezien we voorganger III nooit beluisterd hebben is een vergelijking niet aan de orde. Maar als hij even snor zit als IV: Symptoms Of Existence dan zullen we het zeker eens opzoeken. Want Mother Of Mercy heeft ondanks de wat simpele aard van hun muziek een uitstekende plaat bijeen gepend. Op het hele album krijg je een wall of sound over je, wat langs de ene kant zorgt voor een consistente plaat, langs de andere kant steekt er zo ook geen enkel instrument echt uit. We nemen aan dat het een medaille met twee kanten is, en of die sound je aanstaat zal van je persoonlijke smaak afhangen.
Kers op de taart bij Mother Of Mercy is toch wel vocalist Robert Taylor Wilson IV, die vakkundig het plaatje volschreeuwt. Zijn stem is zowat op en top frustratie en we vrezen dat bij optredens de eerste rijen toch wel af en toe getrakteerd zullen worden op verloren druppels speeksel en bloed. Inderdaad, zo intensief zet de man zijn strot open.
We kunnen het Bridge Nine debuut van deze band warm aanbevelen. Met 25 minuten klokt het album misschien wel snel af, maar pure brokken energie verteer je amper langer. Hardcorepuristen zullen hier hun hart wel kunnen aan ophalen, en mensen die frustraties willen ventileren zeker ook!
www.myspace.com/motherofmercyhc
