“En waarom niet?” waren woorden die vaak over de tong rolden tussen Nel en JP. Vanuit hun grote passie voor muziek, met een grote openheid naar experiment en verrassingen toe, hun DIY-attitude en een gedeelde gezonde dosis impulsiviteit ging het duo de voorbije twee jaar bijna altijd positief in op vragen en voorstellen. “Ja, waarom niet?” was hun favoriete antwoord. Op die manier kregen ze al snel veel kansen, die ze niet wouden missen, zoals hun eerste optreden in een uitverkocht Trefpunt in Gent spelen, als voorprogramma voor Fragment, het podium van Café Café delen met Arbeid Adelt!, de vele podia in België en Nederland die ze ondertussen mochten laten bonzen onder hun beats en woorden, een interview hier, een fotoshoot daar, regelmatig eens langs gaan in Don Vitalski’s Show, samenwerkingen met andere artiesten…
Tegelijk is het een aanmoediging om ook de luisteraars te stimuleren om ongeremder in het leven te staan. De vraag “En waarom niet?” kan daarbij een ideaal moreel kompas zijn in een steeds repressiever wordende maatschappij. Want “waarom zouden we dat niét doen, als we er niemand zeer mee doen?”
Een veelgebruikte quote, die tot een album leidde!
Tijd nu voor de eigenlijke review:
Voorspel: Kom Dichter. Laat JP voor één keer op het voorplan met zijn gitaar tot Nel haar tekst begint voor te lezen. Een stukje tekst die afstand neemt van Covid-19 en je aanspoort om de intieme zone te betreden en dat te doen met instemming.
De Helaasheid Der Dingen laat opnieuw de meesterlijk muziek van JP tot de verbeelding spreken terwijl Nel haar best doet om emoties in het voorlezen van haar tekst tracht te brengen. De linkse rebel komt duidelijk naar voren in de tekst. Naast de gitaar en industrial-minded geluiden hoor ik ook wel stompende beats. Mits het pitchen van de stem kan dit zelfs een techno minded hit worden!
Huidhonger: Voor mij is het duidelijk dat dit duo een vast stramien heeft uitgewerkt: poëzie in combinatie met elektro en een gitaar. Vorige keer omschreef ik hen als volgt: De Vlaamse Anne Clark in de mix met Belgian Associality & The Neon Judgement en daar blijf ik vandaag ook bij! Het was een goede keuze als singel.
Traan klinkt iets rustiger, een beetje als trip hop.
Waarom Niet? Dit is wat Silke hierover schreef: “Ik volg deze groep al een tijdje en merk toch een evolutie: van Anne Clark naar The Sisters Of Mercy. Nel zingt niet, dat weten we, maar in dit nummer krijg ik toch het best gevoel tot op heden (mede dankzij de stevige gitaar en de backings). De drums klinken ook lekker. Het gevaar is dat een project als dit vroeg of laat gaat vervelen, maar op dit nummer counteren ze deze gedachte op een magistrale manier. Goed zo, enne: doe zo verder sister! Meer van dit!” Voor mij is dit één van de betere nummers van dit album en onderschrijf volledig wat Silke hierover schreef.
Tweelingsvlam: de muziek knalt lekker, terwijl ik het ondertussen toch wel een beetje heb gehad met het voorlezen van de tekst. Let op, ook bij haar Engelstalige tegenpool is het af en toe ook wel eens een geeuw onderdrukken.
Hamartia, dit is wat ik in het verleden hierover schreef: De beats zitten goed (klinkt lekker fris, modern en een goede diepe bas). Het spoken word gedeelte van Nel valt mee en is zodanig gedaan dat het minder opvalt dat het een spoken worden is (vat dit positief op, aub). Het zweverige en spooky elektronische gedeelte is een goed extraatje. Het nummer vraagt om op de radio te weerklinken, ik hoop dat vele radio's dit inderdaad zullen doen.
Zelfbeeld Van Denaldie is zonder enige twijfel het sterkste nummer van dit hele album. Ik hoop alleen dat ze nog welkom zijn in den Aldi. Muziek en stem gaan goed samen, het tempo zit lekker strak. Het geheel is zelfs een beetje dansbaar. Nel zet vaart achter haar stem en dat maakt dit nummer ook wel tot haar beste nummer.
Desinteresse klinkt best stevig, maar de ultra linkse tekst klinkt inhoudelijk net iets te repetitief. Als je dezelfde boodschap telkens weer hoort ontstaat er desinteresse, zoals de titel het zo mooi brengt. Naar het einde gaat het tempo lekker omhoog en lijkt het ons een beetje wakker te schudden.
Donderende Anarchie brengt niet meteen wat ik ervan verwacht op basis van de titel van het nummer. Ik moet denken aan Noordkaap: wat is kunst? Die blik in haar ogen is kunst, deze jongen maakt saaie kunst plezant … maar dit is niet het geval bij dit nummer en ik geeuw. Jammer, want de muziek zit verder best snor.
Zebra: zwart of wit? De tekst is poëtisch, de muziek is ok, maar spreekt me verder niet aan. Ik denk eerder aan Red Zebra en dat brengt de pijn van het gemis van het punk/wave icoon van ons land naar boven.
Baude Ogen is in hetzelfde bedje ziek. Allicht geraak ik uitgekeken op dit album en daarin schuilt net het gevaar waarvoor er eerder al een waarschuwing kwam. Ik vrees dat 10 nummers genoeg had geweest. Helaas is mijn stijl niet van die orde dat ik hier net geen track per track review kan brengen, want dat doe ik nu net uit respect voor de artiesten! Het zou gemakkelijk zijn o gewoon die laatste nummers onder één adem te vermelden, zonder er dieper op in te gaan.
Black And Wine had een Engelstalig nummer kunnen zijn, maar is het niet, ondanks het gevloek. Nog één nummer en dan kan ik afsluiten en mijn playlist weer aanzetten om even het hoofd leeg te maken.
Naspel: Ruimte is zondermeer saai en overbodig. Ik snap wel dat er een soort van verhaal is, maar als ik kijk naar wat ik eventueel zou verslepen naar mijn playlist dan zou ik dit einde zeker en vast overslaan en dat is een beetje jammer voor beide artiesten.
Conclusie: 10 nummers had genoeg geweest. De muziek is op en top, maar net als bij haar Engelstalig idool moet er op vocaal vlak ook hier en daar wat variatie zijn of het gaat snel vervelen. Zoals ze het zelf zegt: zonder vonken geen vuur! Ik wil gensters zien en heb er effectief een aantal gezien, maar niet genoeg om over het hele album heen te kunnen gaan zonder te gaan geeuwen en uit te kijken naar iets anders. Korter en af en toe wat strakker! Laat dit geen bucht van den Aldi worden … Ik pen het liever zo neer in plaats van te gaan kontlikken en hopen op een kus van de juf. Op deze manier weten jullie tenminste wat ik (en allicht nog wat anderen) er echt van denk.
Muziek (alle nummers): JP De Brabander
Tekst en vocalen (alle nummers): Nel Mertens
Extra drums en percussie (bij tracks nrs. 2-4-5-6-9-12) :de nummers ‘De Helaasheid Der Dingen’, ‘Traan’, ‘Waarom Niet?’, ‘Tweelingsvlam’, ‘Desinteresse’ en ‘Baude Ogen’): Engelbert Wauters.
Wie het wil kan alles hier beluisteren:
WAAROM NIET? full album | N.E.L & J.P
Aankomende optredens van NEL & JP:
01/02/2025 De Loge, Gent
04/04/2025 De Sprekende Ezels, Kortrijk
Facebook
YouTube
Instagram
Spotify
fotocredits (c) Herman Vercammen.
Bij videoclip 'Waarom Niet?' nog even de opnamelocatie Fetish Café Antwerpen vermelden en de credits (c) Marc De Brée.
