"Trench of Loneliness" is het vierde album van Iterum Nata - een psychedelisch folkrockproject van de Finse multi-instrumentalist Jesse Heikkinen. Hoewel de muziek af en toe vrolijk is, heeft de algemene sfeer meer gemeen met neo-folk dan met Jesse's vroegere band: Hexvessel, waarvoor hij vijf jaar lang leadgitaar speelde.
Alle aspecten van Iterum Nata zijn diepgaand geïnspireerd door het heidense wereldbeeld, esoterie en de donkere regionen van de menselijke geest. Het resultaat is iets dat gemakkelijk zou kunnen doorgaan voor de bastaard nakomelingen van Rome, Tenhi, Of the Wand & the Moon, Linda Perhacs, Espers en vroege King Crimson.
Het album opent met het sterke en mooie My Name Is Sorrow. Het nummer houdt het midden tussen traditionele neofolk en vetederende dark pop. One With The Sun lijkt sterk op het materiaal van Sol Invictus. Forgotten Friends biedt existentiële, dromerige neofolk. De donkere singer-songwriter song Bones In The Forest baadt in een rivier van tristesse. The Feather begint zachtjes strelend met piano en spaarzame keyboards, maar maakt dan plots plaats voor een intens en zwaarder geluid. The Mountain schakelt een versnelling hoger en klinkt ook frivoler. De rustige rock van het knappe Losing Connection doet wat aan David Bowie en Radiohead denken. I Only Sing With The Dead injecteert een opwekkende dosis psychobilly in de neofolk van Iterum Nata. I’d Rather Be A Fool Than A King heeft een zeker hippie flair en klinkt alsof het in de jaren 60 of vroege jaren 70 is gemaakt. Ook Comedy Of Humantity doet verlangen naar die vervlogen jaren, die ik zelf niet gekend heb.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
