The One is een bandproject van de Nederlandse muzikant/producer Timothy van der Holst. Opgegroeid in de jaren 80, luisterend naar de platen van Yes, King Crimson en Genesis, werd hij aangestoken door de magie van deze progbands. Hij beschreef zijn muziek als atmosferische prog in de geest van de grote bands van de jaren 70 met een goede melodische en ritmische gevoeligheid.
Samen met de Britse muzikant/tekstschrijver Frank ‘Fish’ Ayers begon hij in zijn studio nieuwe muziek te schrijven voor zijn eerste album. De meeste instrumenten zelf bespelend, maar met veel hulp van de Nederlandse gitarist Edwin in ’t Veld en de Britse zanger Max Gilkes ontwikkelde hij zijn geluid in zijn studio. Voor een deel van de muziek vroeg hij de hulp van de Amerikaanse gitarist Fernando Perdomo, de Nederlandse gitarist Luca Giordano en zanger Maarten Teekens.
Frank ‘Fish’ Ayres schreef de teksten letterlijk op een wervelende manier. Timothy zou hem de muziek sturen en in een oogwenk waren de woorden voor elk nummer gemaakt. Bovendien werd elke songtekst vroeg in de ochtend geschreven, vandaar - Sunrise.
Het resultaat is het album “Sunrise”. Dit album is een sonisch verhaal over een wetenschapper die met zijn vuist durft te zwaaien bij zijn ervaring van de werkelijkheid. Nadat hij in het complexe web van snaartheorieën is gedoken en bijna is verdronken in de verleidelijke oceaan van de kwantumfysica, wordt zijn gezond verstand vastgehouden wanneer hij zich realiseert dat verliefd worden sneller is dan de snelheid van het licht. Als een acteur die zijn tekst vergeet bevriest de droomachtige realiteit, waarna hij in de ogen van Amon-Ra kijkt. Geloof of feiten? De antwoorden komen op met de zon en zijn dag is herboren.
Opener The Thoughts Of Light (featuring Fernando Perdomo) brengt erg filmische, lichtvoetige, instrumentale muziek met een vleugje rock ‘n’ roll. Op Time Out, dat me doet me denken aan The Alan Parsons Project, horen we voor het eerst Max Gilkes zingen. Zijn zang is alleszins een goed mix met de kalme progrock. The Past Haunts Again kent een dreigend, maar ook speels karakter en verdient ook een eervolle vermelding van gastgitarist Luciano Giordano en fluitspeler Peter Broekhuizen. Naast zang blinkt Max Gilkes ook uit in spoken word. Remember heeft niet veel tekst nodig om een uitstekend atmosferiche progrcknummer te zijn. Let’s Laugh is een heel positieve, optimistische song. Ik vind het persoonlijk wat te hippy-achtig, maar ik weet zeker, dat enorm veel mensen dit zeer goed zullen vinden.
Between You And Me blijkt een swingend liefdeslied en klinkt als een kruising van Pink Floyd en David Bowie. Zanger Max Gilkes wordt hier overigens op een prachtige manier ondersteund door backing-vocalist Maarten Teekens. The Time Stands Still lijkt een moment voor contemplatie, maar ook voor levitatie, aangezien de muziek je als het ware hemelwaarts doet opstijgen. De intro van titeltrack Sunrise zou perfect plakken op een nummer van The Who. Dit gevarieerd nummer wisselt zweverige vintage prog passages af met enkele stevige rock ‘n’ troll-stukken en is een mooie afsluiter van dit album.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
