Famyne is een veelbelovende jonge Britse progressive doom band uit Canterburry, die zich in een aardig tempo uit de krochten der underground naar boven hijst.
Openingsnummer Defeated doet mij kennismaken met een klassiek doom geluid., Bovendien blijkt zanger Tom Vane over een indrukwekkende stem te beschikken. Hoewel dit nummer erg Cathedral-iaans aanvoelt, doet het me ook denken aan Alice In Chains. Solid Earth serveert slepende hypnotiserende doom met uitstekend gitaarwerk van Martin Emmons en Tom Ross. Het dromerige en erg progressive Gone blijkt te baden in een broeierige doemsfeer.
Het wondermooie, door viool en piano ondersteunde, A Submarine omhult je als zachte, warme dekens en lijkt de richting op te gaan van Anathema en Porcupine Tree. Babylon begint zacht, maar al gauw blaast de band je omver met hun zwaar, imposant geluid. Once More is doom maar lijkt ook de mosterd te halen bij memorabele grunge bands als Soundgarden en Alice In Chains. De rollende riffs en de ver rijkende vocalen maken van The Aieen magische meesterwerkje. For My Sins tenslotte is een mooie mix van voorspelbare gitaarlijnen, een krachtige stem en gebetonneerde donkerheid.
