Dez Mona is een Belgische groep, met Gregory Fraiteur als frontman, die al een tijdje meedraait. Leuk weetje: de basiscomposities zijn vooral door Sjoerd en Roel zijn geschreven. Nog even meegeven dat Tijs Delbeke (Balthazar) geen deel uitmaakt van Dez Mona als muzikant maar hij nam nog wel de rol op zich van producer van het album.
Wicked werd al uitgebracht als een single en hoe meer ik ernaar luister hoe meer ik snap waarom: het nummer klinkt lekker funky en een beetje catchy. Je hoort duidelijk dat Gregory Frateur alles uit de kast haalt om het niveau van dit nummer zo hoog mogelijk te tillen!
The Power heeft een vrij laag tempo, klinkt best funky en heeft een hoog crooner gehalte. Ik ben ook wel weg van de basgitaar die hier duidelijk hoorbaar is.
Better Place heeft een jaren ’80 ondertoon waarbij Gregory ook een beetje voor crooner mag spelen (en dat doet hij best goed).
Connection begint met een gitaar die ingetogen mag rammen, waarbij het meer theatrale aspect uit de kast mag komen. Dit noemer moet gewoon live gebracht worden, aan alles voel je dat het schreeuwt om aandacht van het publiek en een live show waardig is. Ik zie het zo gebeuren: een ware klepper! Waarom er geen single van maken?
Loose Ends is de titel track van dit album en opent met een piano en een funky attitude. Het is een erg fragiel nummer met een pak drama in de tekst.
The One wakkert het liefdesvuur aan op funky toonaarden, een bas aan de leiding en een synth die hier en daar bijspringt. Ik zie dit ook wel goed komen op een podium, dan verwijzende naar de fans, dat zou een mooie opener zijn! Die gitaar rollende klanken zijn ook wel best gek en bepalend voor de klank van dit fantastisch nummer.
Cops In Love is een sloom nummer, beweegt zich voort als een kabbelend beekje.
Fresh Water is ook een single geweest. Het is een nogal theatraal nummer, met een leuk tempo en genoeg variatie om het nummer boeiend te houden van de eerste tot de laatste seconde.
Your Way heeft wel iets weg van een oud Genesis nummer, tot het meer de experimentele kant opgaat.
Dynamite mengt kracht met breekbaarheid. De gitaren snoeien ingehouden, terwijl het theatrale gedeelte af en toe opduikt. Je voelt dat het nummer bruist van de ingehouden energie en op ontploffen doet edoch niet ontploft. De piano zorgt voor het zachtere gedeelte. Dit is dan ook het laatste nummer edoch smaakt het naar meer. Er hadden er gerust meer nummers op mogen staan!
Deze Belgische groep reviewen was best leuk. Ik moet wel zeggen dat dit niet de vijver is waarin ik normaliter ga vissen, maar af en toe is het wel eens goed om elders te gaan vissen en te onderzoeken of je elders niets vangt met meer smaak. Het is ook goed om eens buiten je comfortzone te gaan en ook niet altijd dezelfde genre's aan te boren. Deze uitstap was dan ook om die reden bijzonder. Nu: ik heb vooral funky grooves, crooner/theatrale stukken en een goede zanger die weet te begeesteren mogen aanhoren. Het was dus de moeite! Ik hou ook wel van de David Bowie-achtige aanpak (ben zelf een Bowie fan)! Live zullen meer dan de helft van de nummers aanslaan! Zeker gaan zien dus!
Deze release wordt gevolgd door een mooie tour: http://dezmona.com/concerts/ (AB, Handelsbeurs, Wilde Westen & De Roma) en try-outs in Ronse (De Ververij), Diksmuide (4AD) & Hasselt (Café Café).
