Cobra The Impaler – Colossal Gods (Listenable/ Suburban)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
 Koen Asaert    28 maart 2022

“Colossal Gods” is zowel een oefening in empowerment als een blijk van subtiele terughoudendheid. Uitdagend tot het einde, levert Cobra The Impaler een schaamteloos gitaar-aangedreven album vol enorme riffs en even enorme refreinen die zich onmiddellijk in je geest nestelen.


Cobra The Impaler, wordt geleid door gitarist Tace DC ook wel gekend als Thijs De Cloedt (ex-Aborted, Haester, Horses On Fire) die bekent dat hij een hongerig verlangen heeft om zware gitaargebaseerde muziek te schrijven in combinatie met melodieuze zang. Rondom Tace staat een ensemble van gerespecteerde metalhelden uit de Belgische en internationale metalscene, zoals drummer Dirk Verbeuren (Megadeth, Ex-Soilwork) die samen met Tace speelde op de Aborted-klassieker "Goremageddon", en na het horen van de eerste demo's besloot zijn handen aan dit project te besteden. Op de vocale afdeling werkte Tace samen met voormalig Horses On Fire-collega Mike Def en Manuel Remmerie (Majestic Sun, Von Detta) om de zanglijnen van het album te creëren. Last but not least de machtige zegitarist James Falck(Bear) wiens synergie met de belangrijkste songwriter van het project even onmiskenbaar als duidelijk is.

 

 

Titelsong en opener Colossal Gods doet denken aan ouderwetse, riffgeladen, licht-psychedelische doom. De dubbele zang geeft een bijzonder cachet aan het Cobra The Impaler geluid. Blood Eye klinkt veel moderner en ook erg Amerikaans, waarbij zwaardere doch cleane zang afgewisseld wordt met lichtvoetigere en nog mooiere vocalen. Tempest Rising blijkt een sterke song die zowel moderne metal invloeden als tijdloze hardrock elementen bevat. Spirt Of Lyssa klinkt als een uitstekende progressive doommetal track. Scorched Earth is nog zo’n groovy uitmuntende ‘stadion’ song, die je eerder van een grote naam in het genre verwacht, dan van het toch nog relatief onbekende Cobra The Impaler.

 

 

Spawn Of The Forgotten gaat meer de metalcore richting op, maar dan wel met hoogstaand, hoogdravend gitaarwerk. Het spel tussen hard en zacht wordt hier heel evenwichtig gespeeld. Op Demigods demonstreert de band ook over de capaciteiten te beschikken om een indrukwekkend heavy rock-nummer te schrijven. Mountains combineert meeslepende metal met melodieuze rock, wat me doet denken aan bands als Soundgarden en Velvet Revolver,

Conclusie:
Cobra The Impaler zet samen met producer Ace Zec een geluid neer, dat eerder aan een grote stadionact in het metalgenre doet denken. De band speelt het soort mainstream kwaliteitsmetal, dat je moeilijk in één subgenre kan wegsteken. Door het gebruik van 2 uitstekende, veelzijdige zangers kunnen ze bovendien veel variatie in het vocaal bereik steken. “Colossal Gods” bevat stuk voor stuk sterke songs. Het enige, dat nog ontbreekt, is een echte hit om de band definitief te doen doorbreken bij het bredere metalpubliek. Wellicht is dit voor het volgende album. Op basis van deze plaat verdient Cobra The Impaler wel al een support slot voor bekende metalband.

 

Facebook / Instagram

 

 


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015