Met een feilloze en meedogenloze mix van agressie, sfeer en boeiende melodieën werd het album "Impius Viam" echt een moderne melo death/black metal klassieker. Zonder tekenen van vertraging te vertonen, begon de band te werken aan hun langverwachte vervolgplaat, getiteld "Hädanfärd".

Met "Hädanfärd", creëert de band een imposant werk vol woede, melancholie en pure vernietiging, met een ware herleving van het geluid van de meest invloedrijke acts en meesterwerken van de Scandinavische black metal uit de jaren '90. Inhoudelijk is de thematiek geïnspireerd door een verhaal van zanger K. Romlin dat gaat over ontmoetingen met de dood.

Aanvankelijk gepland als een dubbelalbum (in het Engels, maar ook in het Zweeds), zal "Hädanfärd" alleen in de Zweedse taal uitkomen, om het meest authentieke, maar ook meest eerlijke werk van de band tot nu toe uit te brengen.

Nattkrönt vliegt er na een korte dramatische intro stevig in met snelle brutale black metal, met af en toe wat melodieuzere passages. Rex Tenebrae begint al een stuk minder onstuimig, maar stoomt nog altijd lekker door. Ook hier zorgen filmische momenten voor korte rustpauzes, vooral weer heftig door te bomen. Fjättrad is een imposant melodic black metal werkstuk. Ett Gravfäst Öde heeft een epische aanhef en ook de rest van het nummer barst van de barokke theatraliteit. Met Hädanfärd brengt de band verrassend genoeg een rustgevend akoestisch melancholisch nummer. De rust is slechts van korte duur want met Gudars Skymning wordt alweer hevig op muzikale takken ingehakt. De symfonische toetspartijen vlakken al die brutaliteit gelukkig af toch een draaglijk niveau. Människans Förfall vertaalt zich als het verval van de mens en de bombastische black metal muziek past uitstekend bij dit thema. Grått & Ödelagt is zo’n nummer dat heel mooi en sprookjesachtig begint, maar dat snel in een onrustwekkende nachtmerrie verandert. Het blackended deathmetal nummer Enslingen tenslotte is één brok woede en agressie.