Om de woorden van Frédéric Cotton (The Ultimate Dreamers) te gebruiken: hij heeft al zoveel concerten mogen organiseren en nu hij zelf het podium op mag is het uitverkocht (en dat gebeurde in het verleden niet vaak of het moet zijn dat we spreken over het Trolls et Légèndes Festival). De organisator Fantastique.Nights mag blij zijn! De keuze van de zaal was tactisch: net buiten Brussel (op wandelafstand van Ukkel) en toch in Vlaanderen zodat er geen extra Covid-19 maatregel nodig waren. In deze Jazz club hoor je deze avond echter vooral Franstaligen.
Kort voor het zover was kreeg ik de melding dat ik mijn fototoestel beter zou thuislaten en dus zijn er geen foto’s. Achteraf gezien kan ik daarover niet klagen, want wie wel aan de slag ging kloeg over de belichting (veel thuiswerk en prutswerk om er toch iets van te maken en ik ben eerder een raw fotograaf en blijf weigeren om te prutsen aan foto’s). Dit puntje is het enige minpuntje en was ook wat te verwachten (dixit een andere ervaren fotograaf).
De zaal loopt lekker vol met vooral iets oudere mensen. Het zijn de echte fans en vrienden en kennissen van de groepen die hier zijn. Uiteindelijk zijn we hier voor 2 album voorstellingen.
Partikul mag openen (een Brusselse minimal wave duo). De groep ontstond pas in 2019. Aly: synths, vocals & drum machine & Stef : guitar & vocals laten zich vooral inspireren door old school electro bands uit België zoals Front 242 en Vomito Negro! Als Stef zingt klinkt het alsof hij in een graftombe staat i.p.v. in een nokvolle zaal. Op muzikaal vlak klinkt het geheel nogal stevig en vrij goed in de oren. Het publiek moet er nog wat inkomen en ons duo is niet meteen uit op veel interactie. Wanneer Aly het voortouw neemt klinken ze wat zachter en rustiger (genre minimal wave). Later in de show klinken ze ook af en toe samen waardoor de symbiose tussen beide stemmen kan aanslaan. Naar het einde toe zie ik de eerste heupwiegende mensen en zelfs wat aarzelende danspasjes. Afsluiten doen ze met veel panache, waardoor het toch wel wat genieten is. Niet mis!
ππππππππ
facebook.com/Partikulband - exitdoesnotexistrecords.bandcamp.com/
Iets later dan voorzien mogen The Ultimate Dreamers op het podium, waarbij ze een vooraf opgenomen intro het werk laten doen. Gezien de zaal nu echt wel nokvol zit is het goed dat er een deur vlakbij het podium openstaat en een beetje zorgt voor ventilatie, want het is hier toch wel warm geworden. Als Fred dan eindelijk het podium opkomt doet hij dat in stijl en in het soort van maatpak welk mijn vrouw graag voor me zou kopen (maar ik voel me er teveel rock’n roll voor). Het valt me nu op dat de meeste bandleden ouder zijn dan mezelf, maar dit even terzijde. Het publiek slaat wat kreetjes als Fred ook effectief begint te zingen (de toon is meteen ook gezet). Ondanks de zenuwen (wie hem kent weet hoe erg het is) klinkt hij beter dan op schijf en dat is een hele opluchting. Het eerste nummer is dan ook goed gekozen: A Long Time Ago (30 à 36 jaar al naargelang van het nummer). De vocal coach heeft haar/zijn werk goed gedaan en mag fier zijn op het resultaat. Ook de rest van de groep klinkt goed (naar het einde toe komt er nog een extra gitarist bij die best weet wat sliden en soleren betekent). De bassist is een echt podiumbeest en tracht meteen de show te stelen, terwijl de toetseniste liever op de achtergrond blijft en af en toe wat kleine danspasjes te berde geeft. De lead gitarist blijft er al bij al cool bij terwijl Fred zelf eerder op zijn tegel blijft plakken (toch zeker in de eerste helft van het optreden). Ondanks hun retro klank is er ook wel plaats voor een vleugje 2021, wat zorgt voor een aangename klank. De interactie met het publiek zit snor en dat zorgt voor een goede sfeer. Af en toe een commerciële boodschap hoort erbij: de eerste CD/LP moet verkocht worden. Een nummer als Happyness (neen het is geen Front 242 cover) moet nog een beetje rijpen. Female Zone heeft live dan weer iets weg van Indochine. Wanna be my cat? klint dan weer steviger dan wat ik op het album mocht aanhoren en is een echte live track die zorgt voor de meeste interactie (en eigenlijk een vast nummer moet worden, wegens een potentiële hit). Voor het eerst zie ik ook dat Fred zich volledig geeft en laat gaan! Never Die zoekt dan weer The Cure op (in hun donkerste periode). Op vocaal vlak blijkt het wel een moeilijke oefening en hoor je dat er nog wat werk aan de winkel is. Nu valt het me wel op dat er naast de drums nog andere zaken op tape staan. Met I love You is het enkel Fred en de nieuwbakken toetseniste die hun ding mogen doen op het podium. Een beetje metal mag ook zullen ze gedacht hebben als ze zowaar Hell’s Bells (AC/DC) op ons los laten. Naast het stevigere gitaarwerk hoor je toch ook wat extra beats, wat het toch wel een speciale versie maakt. Op vocaal werk hoor ik geen uitspatting en is het al bij al simpel gehouden. Op naar een ander hoogtepunt: The Big Violent one (verwijst blijkbaar naar een bestaand iemand uit hun verleden). We mogen zeggen dat dit het echte stevige werk is, waarbij iedereen alles geeft en ook dit nummer moet een vaste plaats in iedere set krijgen. Het is een ware knaller! Midnight klinkt hierna iets te doordeweeks om veel potten te breken. Tijd dan voor een nieuwe cover: Shine On (The House of Love) is een smaakmaker die goed bij de vocale mogelijkheden past van hun zanger. No Matter moet ook nog wat groeien als live track, maar er zit wel wat potentie in. Het oudste nummer van de set houden ze voor het laatste gedeelte Japanese Death.Ook hier is er sprake van een groeimarge.
Het publiek krijgt nog 2 bisnummers waaronder een nieuw nummer: Replicant. Afsluiten doen ze met een ruim dankwoord en een laatste cover: Lovesong (The Cure). Hierbij mag je geen opgewektheid verwachten, maar om één or andere reden eerder neerslachtigheid. Het klinkt een beetje vreemd, maar de fans malen er niet om.
Zo het zit er weer op! De DJ van dienst mocht aan de slag gaan en de groepen mochten meer dan tevreden zijn. Voor The Ultimate Dreamers is dit het eerste echte optreden (na een try-out in de Magasin 4) in jaren en er kondigen zich nog andere optredens aan. Geniet ervan!
πππ ππππππππ ππππππππ
facebook.com/theultimatedreamers - www.the-ultimate-dreamers.com/
klik hier voor album review (Nederlandstalig)
klik hier voor album review (Engels)
klik hier voor het Engelstalig interview
