Tanzwut – Die Tanzwut kehrt zurück (NoCut Entertainment / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    26 juni 2021

Het vorige album “Seemannsgarn” kwam uit onder de vlag van het metalgerichte AFM Records en bood een harder rockgeluid. Met “Die Tanzwut kehrt zurück” vindt Tanzwut onderdak bij het hybride NoCut Entertainment en keert terug naar het meer vertrouwde Tanzwut-geluid.


 

Die Tanzwut kehrt zurück - daar is Tanzwut weer. De Tanzwut tenminste die we al meer dan 20 jaar kennen. Waar Tanzwut 2 jaar geleden voor een iets harder rockgeluid koos, dat sterk aan In Extremo deed denken, zijn ze nu weer terug met het beproefde recept van stevige elektrische gitaren, melodieuze doedelzakken, elektronische kruisbestuivingen en de nog altijd opperbeste stem van Teufel. Tanzwut schijnt de zin om weer volop te dansen teruggevonden te hebben. Feine Menschen blijkt een crossover van Mittelalterrock (letterlijk: middeleeuwse rock) en Rammstein.

 

 

Op het donkerromantische Bis Zum Meer voeren de doedelzakken ons naar de zee. Dit kan niet anders dan een grote hit worden in Duitsland. Op Pack krijgt Tanzwut versterking van Mittelalterrock-genregenoten Saltatio Mortis. Je zou dus een pure Mittelalterrock song verwachten, in de plaats daarvan krijg je een nummer dat sterk in de richting van Duitse punkrock gaat. Die Geister Die Wir Riefen presenteert een beschonken Tanzwut bij tangodansen. Johann zorgt voor de nodige nekgymnastiek en kan het zowel goed doen bij de Mittelalterrockfan als de liefhebber van Neue Deutsche Härte. Narziss komen wilde middeleeuwse danstaferelen voor mijn ogen. Nochtans blijft het Mittelalterrock waar gitaren en drums een even grote rol spelen als de doedelzakken en strijkers.

 

 

Schwarze Löcher vangt aan met een mysterieus Highlander sfeertje. De violen brengen je in een melancholische bui en drums en keyboards zorgen voor de nodige dansvreugde. Ook Auf Messers Schneide speelt letterlijk ten dans met aanstekelijke heavy folkrock. Allein is nog zo’n uitstekende Mittelalterock song. Berlin katapulteert ons terug naar de eenentwintigste eeuw met puike punkritmes, maar toch ook nog met dat heerlijk geluid van middeleeuwse doedelzakken. Virus, een tijdloos en microscopisch klein organisme dat hele grote gevolgen heeft, blijft een aanstekelijk onderwerp voor een even aanstekelijk Mittelalterrocknummer, dat CD1 afsluit.

De lol is echter nog lang niet voorbij want er volgt nog een tweede schijf met vier herwerkingen. Die Geisten Die Wir Riefen (club remix) is van extra elektronica voorzien zodat de luisteraar nog meer zin krijgt om te dansen. Voor mij had dit niet gehoeven, want het origineel is immers sterk genoeg. Johann (Unplugged String Quartet Edition) brengt de song in een heel ander kleedje. Maar het zou wel mooi in de serie concerten passen die op de markt werden gebracht onder de titel ‘Gothic meets Classic’. Bis Zum Meer ( Unplugged Feat. Moran Magal) bewijst dat een ijzersterk song even sterk overeind blijft als het in een pianoversie wordt uitgevoerd. Feine Menschen (Dave & Ben Remix) blijkt ook een geslaagde herwerking met een zomers klinkende akoestische gitaar.

Conclusie:
“Die Tanzwut kehrt zurück” is niet beter, maar wel anders dan “Seemannsgarn” en bevat vooral meer en grotere potentiële hits. Dit is een echte aanrader voor liefhebbers van Mittelalterrock. En mocht je nog nooit van Mittelalterrock gehoord hebben, dan is dit album een ideaal opstapje om met het uitzonderlijke enthousiasmerende genre kennis te maken. Tanzwut is terug van nooit echt weggeweest.