Judas Iscariot – Heaven In Flames (Red Stream Inc./ Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    17 april 2021

We hebben hier te maken met een heruitgave van het album “Heaven In Flames” uit 1999 van het melodic black metal project JudusIscariot. Toegegeven, ik had er nog nooit van gehoord, maar gezien men de moeite doet om een rerelease uit te brengen, zal het wel waard zijn om er eens goed naar te luisteren.


Judas Iscariot is het black metal project van ene Akhenaten. “Heaven In Flames - From the Ashes Of Extermination to the Ruins of a Fallen Kingdom” zoals het album voluit heet, werd in december 1998 door Akhenaten opgenomen ‘in pure haat en visioenen van ondermenselijke volkerenmoord’. Het album vermeldt ook in grote letters dat “Judas Iscariot is pure Nihilistic Black Metal only! No Politics!” En natuurlijk kan ook een citaat van Nietzsche niet ontbreken.

JudusIscariot schiet snel en hevig uit de startblokken met An EternalKingdom Of Fire, dat erg old school klinkt. Denk hierbij aan Burzum,Darkthrone en consoorten. Vreemd genoeg nodigen de gitaarmelodieën uit tot meeneuriën. Akhenaten is niet de beste vocalist in het genre, maar zijn ‘zang’ is wel overtuigend. Bij GazeUponHeaven In Flames blijf ik verder neuriën. En hoewel dit zeker de bedoeling niet is, word ik zowaar vrolijk van deze song. EternalBlissEternalDeath bevat lekker ouderwetse antichristelijke teksten. Het is allemaal zo cliché, dat je er allerminst bang van wordt. De melodieuze black metal trein blijft voort denderen aan een gezapig middelmatig tempo. De mooie keyboard sfeermuziek vlakt de agressiviteit van het zenuwachtig drumgeknuppel en het onaardse keelgeluid van Akhenaten behoorlijk af. Bij Before A Circle Of Darkness mag het allemaal wat sneller gaan. Ideaal om wat nekgymnastiek te doen. FromHatefulVisions komt helemaal niet zo hatelijk over en tovert zowaar een g(r)imlach op mijn gezicht. Spill The Blood Of The Lamb zet de black metal party verder. IK stel me voor dat er op het feestje rijkelijk exquise rode wijn, sterk donker bier en bloedrode bloody mary’s geconsumeerd worden. De party eindigt echter abrupt met het instrumentale An IncientStarrySky, waarop men vooral met gitaar een duister muzieklandschap schildert.

Conclusie:
"Heaven In Flames" blijkt een naar black metal termen heel ‘leuk’ en interessant album, dat zeker niet origineel te noemen is, maar wel een grimlach op je gecorpsepainte gezicht tovert. Hopelijk betekent deze heruitgave dat Judas Iscariot uit zijn met spinnenwebben behangen donkere kelder komt, om ons binnenkort nieuw werk te presenteren. Intussen kunnen de black metal fans blijven feesten op de tonen van “Heaven In Flames”.