Dunk!festival 2015: 14, 15 en 16/05/2015 (Zottegem) - voorbeschouwingen:

Previews:Concerten
  Erik Vandamme    27 maart 2015

De affiche van Dunk!festival is compleet, het tijdschema is ondertussen ook bekend. Met ronkende namen als MONO, Maybeshewill, The Ocean, Caspian, AmenRa, Jacob en Year of No Light slaagt de organisatie er weer eens in een affiche samen te stellen die elke liefhebber van postrock, post-metal tot sludge metal of andere instrumentale muziek, over de streep zou moeten trekken. En dan hebben we het nog maar over de kleppers en headliners. Daarbovenop staan er namelijk nog voldoende sterke bands en artiesten op deze affiche, verspreid over de drie dagen. Wij hebben bovendien vernomen dat de ticketverkoop snel gaat. Om die reden raden we dan ook aan het aankopen van een ticket niet te lang meer uit te stellen. Wij geven een bont overzicht van de aantredende bands, door middel van enkele tips. Wij, van Snoozecontrol.be zullen uiteraard ook de volle drie dagen aanwezig zijn


MONO - (donderdag 14 mei: 23:50 - 01:00)

De Japanse Postrock band MONO kan je op één lijn zetten van andere grootheden uit dit genre. Mogwai, Explosions in the sky of Godspeed! You Black Emperor in die rij hoort MONO zeker thuis. Hun platen staan bol van lang uitgesponnen songs, die de luisteraar tot diepe waanzin brengt. Net zoals Godspeed dat ook doet, zijn ze bovendien erg grensverleggend wat het gegeven intensiteit betreft. Vooral live blijken ze de lat heel hoog te leggen, het publiek in een opperste vervoering brengen is zowat hun drijfveer. Sinds 1999 brachten MONO met de regelmaat van de klok platen uit, die één voor één klassiekers kunnen genoemd worden binnen het postrock genre. Hun laatste plaat For My Parents (2012) laat een band horen die nog steeds staan als een huis. Ze zijn niet zomaar een typische postrock band, maar overstijgen door de manier waarop ze hun songs brengen het genre tot ongekende hoogtes. Een optreden van MONO is dan ook geen gewoon concert, het is een intensieve trip doorheen de diepste roersels van je ziel. Zonder meer een niet te missen band, die niet elk jaar naar ons landje afzakt. En vooral, één van DE grote namen binnen het postrock genre, en ook ver daarbuiten.


Caspian - (vrijdag 15 mei: 23:50 - 01:00)

De headliner op vrijdag is geen onbekende voor ons. Wij zagen Caspian reeds in 2011 op Dunk!festival een heel degelijke set neerpoten. Sinds hun ontstaan medio 2003, hebben deze heren een sterke reputatie opgebouwd in het typische postrock wereldje. Want, en dat moeten we toegeven, Caspian brengt postrock in zijn meest pure vorm, zonder daar meer of minder aan toe te voegen. Van hen moet je geen showgehalte verwachten, of verrassende wendingen. Enkel hun muziek spreekt voor zich. Hun albums zijn dan ook pareltjes voor de fans van het genre, uitgegroeid tot klassiekers zelfs. In hun beginperiode waren ze vooral op tournee, o.a. ook in het voorprogramma van MONO. Het debuut EP You Are the Conductor (2005) liet zowel bij pers als fans een heel sterke indruk achter. Ook de daarop volgende platen konden op veel bijval rekenen. Tertia (2011) bracht hen dus ook naar Dunk!festival. Alles leek vlot te verlopen voor Caspian. Het overlijden echter van bassist Chris Friedrich, in 2013 op amper 32 jarige leeftijd, was een zware dobber voor de band. Die bleven echter niet bij de pakken zitten. Vol goede moed blijven deze heren naarstig aan de weg timmeren. Als er één band is die de stelling 'schitteren in eenvoud' door de jaren heen hoog in het vaandel draagt, is het Caspian wel. Gewoon een typische postrock band, die je om deze reden dan ook niet zou mogen missen.

Amenra - (zaterdag 16 mei: 23:50 - 01:00)

AmenRa timmert al ruim14 jaar aan de weg en heeft ondertussen zijn stempel gedrukt op het sludgemetal tot post metal gebeuren. Hun optredens kan je niet bestempelen als pure concerten, nee het zijn afmattende tochten, voor zowel fans als band zelf, doorheen de diepste roersels van je ziel. Die bovendien een diepe onuitwisbare indruk op je nalaten. AmenRa bracht ondertussen o.a. 5 full albums uit, Mass I tot Mass V. Maar daarnaast ook enkele split releases met bands uit het eigenste Church of Ra. Zonder meer hebben ze een live reputatie die bij iedereen, die ze ooit op het podium heeft bezig gezien, een blijvende indruk heeft nagelaten. We hadden ondertussen ook het geluk dit enkele keren te mogen meemaken. Zoals was te verwachten werden we weer eens meegezogen in een roes. De diepgang waarmee AmenRa hun muziek brengt is nog zelden geëvenaard. Zonder enige interactie met het publiek of een bisnummer, slaagden ze er weer in te bewijzen waarom ze overal zo op handen worden gedragen. Schreven we over hun aantreden in Vooruit (Gent) ter gelegenheid van Church of Ra gebeuren, aldaar.  Ook hun aantreden in TRIX, 23 november 2013, zullen we niet vlug vergeten: Het sterke aan Amenra is dat ze hun set opbouwen naar een climax toe die pas echt zijn kookpunt bereikt naar het einde toe, om dan in je gezicht te ontploffen. Daarom volgde er ook geen bisnummer, omdat het onderste uit de kan is gehaald en er niets meer aan valt toe te voegen. We kregen een uur lang iets meer dan gewoon een trip door de diepste krochten van onze ziel, werden geconfronteerd met onze nietigheid in deze wereld en werden er zelfs even stil van. Schreven we hierover. Kortom: Een optreden van AmenRa in een gezellige, intieme omgeving als op Dunk!festival? Dat lijkt een ons niet te missen gebeurtenis.

Jakob - (donderdag 14 mei: 21:30 - 22:30)

Jakob zou reeds in 2013 moeten hebben opgetreden op Dunk!festival, maar moesten toen helaas afzeggen wegens een ongeval van één van hun leden. De band ontstond in 1998. Jakob zijn afkomstig uit Nieuw-Zeeland. Hun debuut album Subsets of Sets (2001) werd overal heel goed ontvangen. Hiermee leken ze gelanceerd. Doorheen hun carrière brachten ze ondertussen nog een paar knappe platen op de markt. Cale: Drew (2003), Solace (2006). Op het recente Sines (2014) moesten we dan weer acht jaar wachten. Elk van hen werd op heel goede recensies onthaald. Ook op het podium bouwden dit trio een heel sterke reputatie op. In 2008 mochten ze op tournee met Isis. Zo mochten ze ook mee met Tool in 2011, op diens tournee door Australië. Ondertussen is Jakob uitgegroeid tot een gewaardeerde postrock band, met wereldfaam. Niet alleen door hun jarenlange ervaring binnen het genre, maar vooral door standvastig op hoogstaand niveau te blijven presteren. Pure klasse dus, op het podium van Dunk!festival.

Maybeshewill - (zaterdag 16 mei:21:30 - 22:30)

Wat maakt hen dan zo uniek tegenover andere eventuele bands in deze muziekstijl? De manier waarop de songs worden gebracht, met heel veel diepgang, en vanuit het hart en de ziel van waarvoor post-rock echt staat. Het zorgt ervoor dat je een intensiteit voelt, die je maar zelden tegenkomt. De vocalen tussen de songs door, lijken niet echt nodig, maar zorgen er wel voor dat er een zekere variatie in de set sluipt. Maar wat hen wellicht nog het meest uniek maakt in dit wereldje - we zeiden het al - deze band blijft de beleefdheid zelve. Na elke song worden de aanwezigen uitgebreid bedankt voor hun aanwezigheid, of het steunen van Maybeshewill. En net doordat ze niet enkel hun muziek spelen, en het podium verlaten, maar ook de fans daadwerkelijk aanspreken en deel laten uitmaken van het geheel, zijn ze in het hele gebeuren dus net iets meer uniek te noemen. Dat schreven we over het aantreden van Maybeshewill in TRIX vorig jaar in oktober. Onze Nederlandse collega zag hen in zijn thuisland op dezelfde tournee en schreef hierover: Het meest opvallende is het ongekende plezier dat de heren uit het Britse Leicester beleven aan het spelen van vooral de nieuwe nummers. Met een glimlach van oor tot oor staat Maybeshewill op het podium en soms slaat het plezier zelfs door in hilariteit. Het publiek gaat hier moeiteloos in mee en het verhoogt de intimiteit van het concert. Als uiteindelijk, als laatste nummer van het toegift, publieksfavoriet He Films the Clouds Pt. 2 wordt ingezet, is het Patronaat Café een bijna gehypnotiseerde, meedeinende massa. We willen hiermee maar aanduiden, Maybeshewill hebben een geweldige sterke live reputatie. Maar ook hun platen zijn één voor één postrock pareltjes te noemen. Ondertussen timmeren deze heren als sinds 2005 stevig aan de weg. Wat hen uniek maakt binnen het gebeuren zijn de gesproken teksten tussen de nummers. Vaak zijn dit citaten uit films. Ook in veel songtitels wordt er uitvoerig naar het film gebeuren verwezen. Not For want of Trying (2008), Sing the word Hop in Four-Part Harmony (2009), I Was Here for a moment, then I was gone (2011) en Fair Youth (2014) zijn bovendien één voor één klasse platen binnen het postrock genre. Ook op pukkelpop vorige zomer gaven ze een heel sterke indruk. Kortom Maybeshewill zijn, ondanks niet echt te zijn doorgebroken naar een groot publiek, wel degelijk één van de meest gewaardeerde bands binnen het genre.

Doomina - (vrijdag 15 mei: 17:40 - 18:30)

De Oostenrijkse band Doomina werd opgericht in 2006. Na enkele demo's en mini-lp's verscheen medio 2012 Elsewhere. Dit debuut album laat een band horen die thuishoren in het wereldje van stoner rock, sludge. Zelfs doom metal invloeden waren merkbaar. Onze recensie schrijver was dan ook danig geschrokken toen hij in 2013 de opvolger mocht bespreken. Beauty liet namelijk een heel ander, daarom niet minder gepolijst, geluid horen. Hij schreef over deze plaat: De metal-invloeden van weleer zijn op het nieuwe album grotendeels verdwenen. Beauty is veel meer een post-rock album in de geest van Explosions in the Sky geworden. Het album telt een kwartet nummers, met de lengte van om en nabij de tien minuten. Piano- en gitaarmelodieën begeleiden de vier nummers naar een explosieve climax, volgens het gebruikelijke recept. Ondanks deze bekende benadering is het veel te kort door de bocht om de band nu af te schilderen als een kloon van de Amerikaanse vaandeldragers van het genre, daar is Beauty simpelweg te goed en te mooi voor. Doomina klinkt op Beauty als een band in ontwikkeling. Doomina is dus vooral zo een band die zich niet vastpinnen op één genre, maar zichzelf proberen uitvinden. Bovendien durven ze nieuwe wegen inslaan, en aangename verrassende wendingen nemen. Ondertussen blijft de band naarstig aan de weg timmeren. Zonder meer zijn ze één niet te missen parel binnen het postrock tot sludge en stoner rock gebeuren. Net om hun experimentele ingesteldheid, en breed pallet van muzikale stromingen dat ze aanbieden.

Cecilia::Eyes - (donderdag 14 mei: 17:30 - 18:30)

De uit La Louvière afkomstige postrockband Cecilia::Eyes bestaat al sinds 2004. Avontuurlijke ambient postrock, zo wordt hun muziek vaak omschreven. Sinds hun debuut EP Echo's from the Attic (EP) proberen deze heren voet aan de grond te krijgen, ook in Vlaanderen. Maar zoals dat gewoonlijk gaat is Vlaanderen veroveren, voor een Waalse band of artiest, aartsmoeilijk. En toch brengt Cecilia :: Eyes het ene pareltje van een postrock album na het andere uit. Here dead we Lie , bijvoorbeeld, was voor ons eigenlijk de eerste kennismaking. Die plaat kwam uit in 2009, en wij waren danig onder de indruk. Ondertussen bestaat Cecilia:: Eyes tien jaar. Vorig jaar brachten ze naast een live album, met een mooi overzicht van hun carrière, een heel beklijvend album uit: Disappearance. Deze plaat is een 'must have' voor iedereen die het genre een warm hart toedraagt. Maar ook op het podium moeten deze klasse artiesten niet onderdoen voor enige grote naam binnen het genre. Wordt het niet hoog tijd dat ze na tien jaar eindelijk ook in Vlaanderen de erkenning krijgen , die ze al veel jaren verdienen? Laat deze Belgische parel aan het postrock firmament niet aan u voorbij gaan. Dunk!festival, donderdag om 17u30.

Voor zei die Cecilia::eyes al eens live aan het werk willen zien, kunnen we bovendien het evenement TrixTrax aanraden. Dat gaat door in Trix, en is geheel gratis. Cecilia::Eyes treden er aan op donderdag 16 april: http://www.trixonline.be/nl/programma/ceciliaeyes-b-the-scrap-dealers-b/1473/

Celestial Wolves - (donderdag 14 mei : 16:30 - 17:10)

Het Belgische antwoord op Maybeshewill : zo noemden we Celestial Wolves na hun aantreden in TRIX ter gelegenheid van TrixTrax. Celestial Wolves is dan ook geen onbekende meer voor ons.. Zo brachten ze met Wood for Wood (2013) een album uit dat ook ons niet is ontgaan. We schreven hierover: Met Wood for Wood levert Celestial Wolves een oerdegelijk post-rock plaatje af, dat zonder verpinken niet moet onderdoen voor klassieke platen in het genre. Ondertussen hebben deze jongens al mogen optreden in UK, en zijn naarstig aan het werk aan nieuw materiaal. Bovendien hebben we ook op Dunk HQ , vorig jaar een evolutie waargenomen die onze verwachtingen voor deze avond naar een hoog niveau wisten te brengen. Op hun laatste optreden zagen we echter een evolutie, die we tot op heden nog niet hadden waargenomen. We schreven over hun aantreden op TrixTrax het volgende. Naast pareltjes uit de voorheen genoemde CD: Seagulls & Elephants, Silent Noise en het hartverscheurend mooi gebrachte, Corporal Wojtek - zo een beetje mijn persoonlijke favoriete op de plaat - werden ook een paar nieuwe songs gebracht, zo bleek. De afsluiter was er alvast eentje dat op één wel heel hoog niveau bleek te liggen. Re-Entry , gestart met een trage en zwoele intro, werd opgebouwd naar een oorverdovende climax die onze trommelvliezen haast deed barsten. Waarna de gitaristen hun gitaren gewoon op de versterkers legden, zoals ook de groten dat plegen te doen. Deze song bewijst hiermee bovendien dat Celestial Wolves meer dan ooit klaar zijn voor het grote postrock werk, meer nog, de stelling die we eerder hebben aangehaald klopt meer dan ooit. Het Belgische antwoord worden op Maybeshewill hebben deze heren dus zeker bereikt. De heel hoge verwachtingen werden zonder problemen ingelost. Om maar te zeggen, Celestial Wolves is duidelijk klaar voor het grote werk. Ze mogen het festival openen, op donderdag 14 mei, 16u30. Zonder meer de perfecte band om deze magisch mooie affiche mee te beginnen.

Year of no light - (zaterdag 16 mei: 19:30 - 20:30)

Ook vorig jaar heeft Dunk!festival ons een affiche aangeboden, om U tegen te zeggen. De indrukwekkende line up, zorgde voor een spervuur van hoogtepunten, doorheen de drie dagen. Maar als er één band is die toch heel lichtjes boven de rest uitstak, dan was het wel Year of No Light. We omschreven hun aantreden op Dunk!festival 2014 als volgt: Moeilijk toegankelijk, maar voor de liefhebbers van het genre , waaronder wij, was de intense set van Year of No Light puur genieten. Vanaf de eerste noten werden we voor de leeuwen gegooid, murw geslagen, verpulverd en voor dood achter gelaten. De Hel op aarde leek nu wel te gaan uitbarsten, in een stormloop van vuurspuwende duivels die op de arme zielen in het publiek werden losgelaten. Ook de lichtshow versterkte die immense verzengde sfeer nog wat meer. Zo waren de bandleden omgeven door een bloedrood licht, dat perfect paste bij hun muzikale omlijsting, waarna plots een helwit licht op het publiek werd gericht. Dat verblinde licht voelde aan als een muur waar je telkens werd tegenaan geknald. Dit alles is maar een korte omschrijving van de impact die de doortocht van Year Of No Light op ons had. We durven stellen dat dit wel , wat ons betreft, het beste concert van het gehele festival mag genoemd worden. De aangrijpende aanpak liet je niet gewoon verweesd achter, het had een allesomvattende impact die ons voorwaar nog heel lang zal bijblijven. Toen de muziek stopte, en de zaallichten terug aangingen, zagen we rondom ons mensen letterlijk naar adem happen. De Franse band ontstonden in 2001. Ze combineren typische postrock met sludge invloeden tot psychedelica en shoegaze. Na het uitbrengen van hun eerste demo (2004) werden ze door sommige pers omschreven als: "The Cure playing Sludge". Op basis van wat we zelf hebben gezien en gehoord, klopt die omschrijving helemaal. Hun debuut Nord (2005) kreeg algemeen lovende recensies. Ondertussen heeft de band dus vooral een schitterende live reputatie opgebouwd. We wensen u een prettige reis naar de diepste bodem van de hel. Een niet te missen beleving, deze Year of No Light

The Ocean - (vrijdag 15 mei: 21:30 - 22:30)


The Ocean (a.k.a. The Ocean Collective) zijn een progressieve metalband uit Duitsland. Ze ontstonden in 2001. Ondertussen brachten ze wel heel interessante albums op de markt. Elk van de albums draait namelijk om een centraal concept. Zo werpen de albums Heliocentric en Anthropocentic een kritische blik op het christendom. Op Precambrian krijgen we dan weer een prehistorisch geschiedenislesje over de geologische periode direct na het ontstaan van de aarde. Pelagial , uitgebracht in 2013, gaat over de verschillende pelagische zones waar wetenschappers de verschillende dieptes in de oceaan mee hebben ingedeeld. En zo kunnen we wel even doorgaan. Het zorgde in elk geval voor pareltjes van platen, waardoor The Ocean ondertussen is uitgegroeid tot een gewaardeerde band binnen het prog. Tot sludge en postmetal gebeuren Zondermeer lijken The Ocean live ook een trip te gaan worden die we niet vlug zullen vergeten. Ze werden als laatste toegevoegd aan de affiche, maar kunnen dan ook gezien worden als de ultieme kers op de taart.


Naast deze tips komen nog voldoende schitterende bands en artiesten aantreden op Dunk!festival. Voor een overzicht, met de nodige kanttekening, verwijzen we jullie graag door naar de website: http://www.dunkfestival.be/

De Early Bird tickets zijn ondertussen volledig uitverkocht. Maar er zijn nog voldoende combi en dagtickets beschikbaar aan de regulaire prijs.
Een combi ticket kost 90 euro, een dagticket (donderdag, vrijdag of zaterdag) 40 euro

dunk15affichecompleet