We zijn verknocht aan hun nieuwste album "Renaissance Noire" en kijken uit naar hun komende optredens! Tijd dus voor een interview met onze Benelux vrienden!
Op 15 november lanceren jullie een nieuw album: proficiat! Hoe verliep het hele proces?
Eindelijk TIJD om een album te maken! Na de toch wel drukke promo rond het vorige album “Stormsleeper” hebben we in december 2018 er volledig de live stekker uitgetrokken en full-on op die nieuwe plaat gefocust. Tijd en fucking veel goesting waren de 2 belangrijkste elementen trouwens bij deze plaat.
Naar mijn aanvoelen blijven jullie groeien en klinkt jullie geluid ook steeds rijker en rijper. Waar willen jullie zelf nog aan sleutelen of waar voelen jullie zelf nog een groeimarge?
De eerste indrukken van de plaat zijn vooral ‘hard‘ en ‘divers’ en dat is uiteindelijk ook onze doelstelling geweest. Zoals “Renaissance” het al laat uitschijnen: wilden we terug naar de basis en vooral de eigen sound van ieder bandlid apart. Minder lagen, meer band, meer iedereen laten ‘shinen’ op de plaat. En dat hoor je duidelijk in de songs, ieder doet er z’n eigen ding en het blendt allemaal netjes in de songs.
Renaissance Noire klinkt niet echt happy als titel, hoe zien jullie het? Wat is het verhaal achter deze titelkeuze?
Wel, zoals reeds aangegeven, de ‘rebirth’ van onze band als 4-piece band en een duidelijke keuze om meer de band zelf en de muzikaliteit van ieder lid in de verf te zetten, in plaats van alles en iedereen die rond de band hangt. Die ‘Noire’ slaat vooral ook op het pissed-off gevoel dat we hadden na 2017 en 2018. Vette shows internationaal, veel risico’s genomen en geïnvesteerd en toch is het hier allemaal wat ‘vanzelfsprekend’. Maar die ‘anger’ was goed voor ons. Een gebeten dier komt scherper uit de hoek.
Kunnen jullie iets zeggen i.v.m. de coverkeuze? Hoe plaatsen jullie die keuze t.o.v. de actualiteit?
Die cover slaat vooral op onze band en onze eigen wedergeboorte, met een nieuwe formatie en een duidelijke keuze voor sound, namelijk onze eigen sound. Het is ook een volledige pentekening, door Adrian Baxter, check zeker z’n werk online. Er zitten ook elementen Spaanse inquisitie in, onterecht beoordeeld en veroordeeld worden. We don’t care, live & burn.
Waartegen zetten jullie je af in het nummer R!ot? Het nihilisme t.o.v. de climatchange?
We beschouwen onszelf als “de schilders van onze generatie” die het beeld van een tijdperk in beeld brengen. Objectief en reëel. Wat de kijker er mee doet, is onze zaak niet. We zorgen in R!OT alleen voor een beeld van onze hedendaagse maatschappij: luid roepen, stilstaan en op elkaars gaffel slaan om iets gedaan te krijgen in plaats van effectief iets te doen. The empty can rattles the most.
Leuke clip overigens! Mogen we nog meer clips verwachten?
Yes sir! De volgende single/clip wordt “The Hallow” met Jeff Walker van Carcass. Heel cool dat we die konden strikken voor een vocale en visuele bijdrage, dankzij onze geluidsman AK (FOH voor Carcass en Slayer, een Vlaming zowaar). De screams en de grunts van zowel Iris als Jeff op het nummer zijn, al zeggen we dat zelf, MEGA!
Wat is die Golden Cage voor wie, waarvoor staat die?
De lyrics zijn volledig Iris haar ding en de song gaat over de eeuwige keuze tussen het “zekere maar saaie leven” en “de keuze voor het avontuurlijke”, dat uiteindelijk kan uitdraaien op hemel of hel.
Jullie hebben recent mogen spelen samen met Prong en Sepultura: een kleine droom die uitkwam? Kleine anekdotes?
Yup, coole bands, altijd goed ontvangen door die gasten. Zowel met Prong en Sepultura speelden we vroeger al samen. Wie mij meest bijgebleven is Jason Christopher: hired gun bass player voor Prong en Ministry, beste maatje van Corey Taylor (peter van 1 van z’n kinderen) en dus mee op tour in Duitsland. Eén van m’n all-time favorite songs is de cover van “DIO-Rainbow in the dark“ door Corey Taylor en Satchel. Ik viel steen achterover toen Jason vertelde, tussen 10 pinten door, dat hij dat nummer met hen ingebasst heeft. It’s a small world.
Zijn er nog groepen met wie jullie nog graag zouden optrekken?
Heb je even tijd? Neem de bovenste helft van de Graspop of Hellfest affiche en we komen al heel ver. Nu, ik denk dat een tour met Gojira, BMTH of Lamb of God wel heel hoog aangeschreven staat.
Eén van jullie meest opmerkelijkste live optredens moet ongetwijfeld jullie passage in China geweest zijn? Hoe kijken jullie er op terug en hoe komt het overigens dat ze jullie ginds hebben geboekt?
Yup, de passage in China was, eigenlijk totaal onverwacht, een succes. Van de grens met Noord-Korea tot helemaal beneden in het zuiden, 10 shows, met als orgelpunt MIDI festival, tot op heden nog altijd onze grootste ‘endeavour’. En dat dankzij onze contacten met For I Am King, zij hebben ons daar op weg gezet. Ondertussen zijn de contacten goed in China, dus we zien wat de toekomst brengt.
Op 16 november is het jullie release party in de Trax in Roeselare, maar jullie zijn eerder afkomstig uit Limburg enz? Hoe komen jullie in Roeselare uit?
Het hoofdkwartier van de band is nog altijd Roeselare. En we kregen veel appreciatie vanuit stad Roeselare na de internationale promo en festivals, meer bijzonder door toekenning van de Cultuurtrofee. Dus doen we een plezier terug en promoten we met onze release de nagelnieuwe concertzaal TRAX in Roeselare. En dat hebben ze goed aangepakt! Prachtige zaal, pal naast het station, veel parking, goeie accommodatie met lockers, prachtige VIP en backstage, mooi skatepark erbij… Dus hopelijk veel coole concerten daar in de toekomst! Wij releasen er alvast op zaterdag 16 november, join the party!
Op 30 november spelen jullie ook in Marche-En-Famenne tijdens het festival met de naam: Les filles a l’honneur Festival 5, samen met Sirenia en Leaves’ Eyes. Het zal jullie Waalse release party zijn. Zo veel spelen jullie toch niet in Wallonië of ben ik mis? Wat willen jullie hier nog over kwijt?
Dat klopt, dat is ook de reden waarom we specifiek een release show in Wallonië houden, om het ook daar wat meer ‘op te trekken’. Het is een affiche waar we net iets de vreemde eend in de bijt zijn (we zijn meer metalcore dan symfonisch) maar meestal werkt dat goed voor ons.
Redactionele noot: op 5 november werd dit event gecancelled door de organisatie.
Iris: je bent ook actief als vocal coach. Hoe loopt dat? Zijn er mensen die we ondertussen moeten kennen die zich door jou laten begeleiden?
Zeker! Loopt super goed. Ik geef onder Vocal Center ondertussen les in Maastricht, Amsterdam en Utrecht en ik begeleidt veel Belgen via Skype. Hoe gaat het in zijn werk: De vocalist kiest wel genre/nummer/stijl die hij wil leren en ik help hem daarbij door middel van onze unieke zangmethode Vocal Essence. Geen eindeloze oefeningen aan de piano maar meteen to the point waar het om draait: zingen! Ik heb zowel beginners als professionals onder mijn hoede. Dat maakt het werk lekker afwisselend.
Ik merk de laatste tijd steeds meer op dat holebi’s het opnieuw moeilijk hebben om zichzelf te zijn en alzeker in het Brussel waar ik woon, maar evengoed in Engeland, waar er duidelijk een terugkeer in de tijd aan de gang is. Hoe ervaar jij dit, Iris?
Ik ervaar zelf gelukkig niet veel problemen maar ik ken ontelbare verhalen van LGBTQ vrienden die worden lastig gevallen in het openbaar en online. Dat is nooit weg geweest, al denken veel mensen dat we in NL en België al heel ver staan qua acceptatie. Of het nu op dit moment erger is… dat weet ik niet. Het komt in ieder geval meer onder de aandacht. Als je iets ziet gebeuren op straat of online: speak up! Dat is de enige manier om dit fenomeen uit onze maatschappij te krijgen.
Wat mogen we nog verwachten, naar de toekomst toe?
We zijn nu bezig met de planning in 2020 om die plaat ten volle te gaan promoten dus daar gaan binnenkort wel wat zaken van verschijnen. Nu eerst volop focussen op die release en daarna weer gaan spelen. EINDELIJK!
Thx voor het interview!
