Feed Her To The Sharks is een metalcore band afkomstig uit Australië. In februari brachten ze hun derde plaat, Fortitude, uit. Toen ze in Antwerpen waren voor hun tour met Thyartismurder, hebben we hen dan ook een aantal vragen gesteld over dit album. Maar ook over hun eerste keer in Europa en Killswitch Engage.
Hoe verloopt de tour tot nu toe? Jullie vorige stop was in Zwitserland, hoe is dat meegevallen.
Zwitserland was tot nu toe één van onze favoriete shows op deze tour. De hele tour is eigenlijk fantastisch, de shows die we spelen worden ook groter met de avond. Best wel spannend als je weet dat we maar een week op voorhand wisten dat we richting Europa kwamen. Het is trouwens onze eerste keer in Europa, als je de opnames van onze albums in Zweden niet meetelt. We zijn wel nog maar drie uurtjes in Antwerpen. Maar de zon schijnt, het is een mooie zaal, we mogen niet klagen.
Dan mogen we er vanuit gaan dat jullie niet veel nodig hebben ter voorbereiding van zo’n grote tour?
Eerlijk? We hebben liever toch wat meer voorbereiding. Maar we hebben gewoon ‘onze shit’ samengeraapt en vertrokken. En hé, tot nu toe lukt het vrij goed.
Merken jullie een groot verschil tussen het Europese en het Australische publiek?
Het Europese publiek is toch wel helemaal anders dan het Australische. Tenzij er ergens een grote show in een grote zaal speelt, gaan Australiërs eerder naar optredens om hun vrienden te zien, een pintje te drinken, wat bij te praten. Ook wanneer bands spelen. Terwijl hier in Europa we echt het gevoel hebben dat mensen komen voor de muziek. Wij zijn de zachtste band op deze tour en toch hebben we enkel positieve reacties gekregen tot nog toe. Ik heb niet het gevoel dat mensen louter naar een deathcore show komen kijken. Eerlijk, als ik kon, speelde ik keer op keer in Europa.
Kunnen jullie iets meer vertellen over het nieuwe album, Fortitude, dat uitkwam in februari?
Wel, het is onze derde volledige plaat. We hebben er echt heel hard aan gewerkt. We hebben veel meer tijd dan anders gestoken in het schrijven van de nummers. Het is echt wel heel verschillend van de vorige twee platen. Bij die hadden we een heleboel problemen met de line-up. Terwijl we aan deze plaat gewerkt hebben met vijf vaste band leden, die elk hun eigen invloed hebben gehad op de nummers van de plaat. Dit zorgt voor meer diepgang en inhoud op de plaat. Dus dat is sowieso een positief feit.
Jullie eerste twee platen hebben jullie in eigen beheer opgenomen, deze samen met Victory Records. Merken jullie een groot verschil.
Wat het opnemen betreft, neen. Het grote verschil zat hem voor ons in het feit dat er nu een label was dat de promotie deed en er voor zorgde dat de wereld wist van onze plaat. Maar er was zeker geen druk vanuit het label op het schrijven van de plaat zelf. We hebben hen de afgewerkte nummers laten horen en daar waren ze tevreden mee. Het label ging er van uit dat we goed werk gingen leveren en heeft ons dan ook alle vertrouwen gegeven.
De cover van het album, heeft die ook een betekenis?
Het artwork van het album is gedaan door Forefathers, een Amerikaans bedrijf. De naam van de plaat zelf is gekomen uit het feit dat, ondanks het geen concept album is, alle nummers dezelfde richting uitgaan. Alle nummers op plaat gaan over hoe je je angsten moet onder ogen zien en moet blijven doorzetten. De band heeft een moeilijke periode achter de rug door problemen met band leden, ongevallen,… En het is eigenlijk van zelf die richting uit gegaan tijdens het schrijven. De front cover beeldt een man af die tegen een muur van energie opbokst en op die manier hebben we getracht te vatten waar Fortitude voor staat.
Feed Her To The Sharks is geen alledaagse band name. Hoe zijn jullie daar bij gekomen?
Toen we net begonnen speelden er meerdere ideeën maar deze naam komt uit de lyrics van één van de eerste nummers die we ooit schreven en hij is gewoon blijven hangen. En aangezien we van Australië afkomstig zijn en Australië gekend is voor zijn haaien, dachten we wel dat het toepasselijk zou zijn. Daarenboven is het een naam die, als je hem ziet staan op flyers of posters, een soort van brutale energie uitstraalt die eigenlijk vrij goed omschrijft waar de band voor staat. Het gewoon echt een gelukkig toeval, je schrijft een nummer en bam, je krijgt er band naam bij cadeau.
Jullie worden vaak vergeleken met bands als Buried In Verona. Maar als jullie mochten kiezen, met welke band zouden jullie dan het liefst vergeleken worden.
Eigenlijk worden we niet zo graag vergeleken met andere bands. Ja, we nemen invloeden over van andere bands, maar trachten er toch steeds ons eigen ding mee te doen. Maar als we echt mochten kiezen, Killswitch Engage graag. Het is altijd fijn als mensen naar ons toekomen en zeggen dat we hen aan Killswitch deden denken. Het is dan ook een fantastische band. Maar het zou uiteraard nog fijner zijn als mensen bands zouden gaan vergelijken met ons. Wie weet, ooit in de toekomst.
Interview door Elien Van De Walle
