Star Industry is één van die Belgische bands die ik van bij het begin volg en die aandacht verdienen ze na al die jaren nog steeds. Binnenkort spelen ze op het herrezen Eurorock Festival in Neerpelt en da was meteen een fijn excuus voor een interview, kwestie van hun carrière eens te overlopen …
Hoe voelen jullie je in het huidige Gothic Rock milieu?
Prima, het is een heel leuk scene om in te vertoeven. Het heeft ons dan ook al heel wat vriendschappen opgeleverd in Europa, maar ook daarbuiten. We hebben op zowat alle grote gothic festivals gespeeld, en dus leer je veel mensen kennen. 2 keer M’era Luna, 3 keer Wave Gothic Treffen, Lumous gothic festival in Finland geheadlined, alsook headliner op het Whitby Gothic Weekend, 2 keer co-headliner op Gotham in Londen, Summer Darkness in Nederland,… ….. noem maar op, het is een hele mooie reeks, en ieder festival heeft zijn eigenheid. De mensen in de scene zijn ook oprecht geïnteresseerd. We hebben heel warme fans, en daar zijn we heel blij mee. Nu hebben we wel ook al regelmatig buiten de scene kunnen spelen, neem bvb Dour of Suikerrock. Ook tof dat we onze donkere muziek naar andere mensen kunnen brengen.
Jullie hebben na al die jaren een zekere status bereikt, dankzij oa ‘Nineties’ en jullie sublieme optredens en toch voel ik aan dat jullie meer hadden kunnen bereiken of voel ik dat verkeerd aan?
Dat gevoel hebben wij natuurlijk ook, er had duidelijk nog wel wat meer ingezeten. Moesten we bijv. in het begin van de jaren 80 begonnen zijn, had ik het nog wel eens willen zien, maar dat is nu niet zo, dus dat heeft geen zin om daar over na te denken.
We hebben tijdens onze carrière wel meerdere malen heel goede voorstellen gekregen, van managers en platenfirma’s. Maar daar werd altijd vrij snel duidelijk dat er een bepaalde keurslijf wordt opgelegd. Je moet in hun denkrichting meegaan, en dat zal meteen invloed hebben op de muziek en het imago van de groep. Ik kan me voorstellen dat als je jong bent, dat je dat er graag bij neemt, maar bij ons liepen die gesprekken na een tijd toch altijd spaak. We zijn bvb heel lang met een Duitse manager bezig geweest – wat natuurlijk veel deuren kon openen – maar daar moesten we naar onze zin toch wel teveel water bij de wijn doen. Dus hebben we besloten om ook daar niet in mee te gaan. En ik denk dat dat een goede keuze is geweest. De leden van Star Industry hangen erg goed aan elkaar, en ik weet niet of zo een externe invloed goed is voor een groep. Zeker als je veel van je eigen ideeën moet laten varen. We volharden in de boosheid , en doen ons eigen ding.
In de jaren negentig namen jullie een heel groot financieel risico door in de Galaxy studio van Luc Van Acker in te trekken. Hoe voelde dat toen aan en komen jullie Luc nog af en toe tegen?
Luc zijn we later meermaals tegengekomen op onze weg. Hij heeft de vorige studioplaat ‘Last Crusades’ geproduced, daar zijn we samen een hele tijd aan bezig geweest. In die periode hebben we elkaar erg goed leren kennen, we gingen samen naar concerten zoals bvb Killing Joke in de Botanique,etc…… Als we elkaar nu tegenkomen worden steeds pinten gepakt en leuke verhalen komen weer naar boven. We hebben dus nog steeds een prima contact met Luc. Op het Rock Waregem festival kwam hij kijken en speelde hij roadie voor één dag. Dikke lol natuurlijk.
Het was inderdaad een financieel erg riskante onderneming, maar we wilden het meteen goed doen, en het was met Nineties ook meteen raak. Ons eerste optreden was onmiddellijk in de Vooruit in Gent, niet verkeerd om te debuteren hé. Die eerste zomer speelden we ook al Eurorock met oa Sisters Of Mercy, we speelden de eerste keer op Wave Gothic Treffen in Leipzig, en voor het eerst in Engeland, het was het risico dus wel waard.
Jullie brengen (en vergeef het me) eindelijk nieuw materiaal uit, ik had het gevoel dat iedereen ernaar zat te snakken of heb ik dat mis (en ik bedoel daarmee ook jullie zelf)?
We zijn erg lang bezig geweest aan de nieuwe CD, we zijn erg kritisch te werk gegaan en zijn echt lang aan het schaven geweest aan de songs. Het studioproces heeft ook veel meer tijd in beslag genomen dan we aanvankelijk dachten, met dezelfde reden. Het moest goed zijn. Het heeft bloed , zweet en tranen gekost, maar we zijn wel super tevreden met de nieuwe CD.
Waren de reacties op Eilyne overal hetzelfde of waren er uitschieters?
Van overal krijgen we heel erg positieve reacties, toen we enkele maanden geleden in Athene speelden waren ze daar helemaal wild van Eilyne. En deze single is de voorbode van de nieuwe CD. Eilyne staat dan ook meteen op de Orkus sampler in Duitsland.
Hoe zijn jullie aan de verrassende Paris Single edit gekomen?
Dat was een idee van Xavier, een zeer aparte interpretatie. Het is eigenlijk bijna een geheel nieuw nummer geworden, echt heel erg speciaal. Het blijft maar gaan, en het blijft boeiend. Ideaal voor lekker luid in de auto op een nachtelijke autoweg. We hebben deze keer trouwens alle remixen zelf gemaakt. Verleden keer hadden we op de 2CD versie van ‘Last Crusades’ remixen van oa Vive La Fête, Luc Van Acker, Leaetherstrip en Implant. Goede namen hé. Maar deze keer hadden we echt zelf zin om aan de electronica te gaan. We spelen wel gitaarmuziek, maar electronische muziek vinden we ook helemaal te gek.
Zijn er nog plannen om oud materiaal uit te brengen of te herwerken?
Op de Ltd edit 2CD versie van de nieuwe CD ‘The Renegade’ zullen een aantal nooit verschenen tracks staan van de ‘Iron Dust Crush’ sessies. Die heeft nog nooit iemand gehoord, en we waren toch wel aangenaam verrast toen we ze van onder het stof uithaalde, die moesten erop. Er staan een paar re-releases op de planning. En waarschijnlijk ook vinyl.
De laatste jaren maken jullie deel uit van A. Matrix, ooit begon het bij Purple Moon Records, hoe kijken jullie terug op die overgang?
Bij Purple Moon ging het verhaal niet meer verder. Het was natuurlijk een heel goede start daar. Toen we bij Alfa Matrix kwamen, waren we daar de enige gitaargerichte band, maar dat was totaal geen probleem, we voelen ons daar erg thuis en krijgen carte blanche. We kunnen doen en laten wat we willen en bepalen geheel onze eigen koers, dat is voor ons een absolute vereiste, en wees er maar zeker van dat dat niet vanzelfsprekend is bij de meeste platenfirma’s. Zoals eerder gezegd, we hebben voorstellen gekregen die heel erg goed klonken, maar waar we ons niet konden in vinden omdat we artistiek toch toegevingen moesten doen. Dat is bij Alfa Matrix helemaal niet het geval.
Voor A. Matrix mochten jullie ook een cover brengen van The Cure. Was de titelkeuze eenvoudig of hadden jullie liever iemand anders uitgekozen?
We stapten vrij laat mee in het project. Dus er waren al een aantal leuke titels door andere bands gekozen. We waren zelf met onze eigen CD zo druk in de weer dat we er eerst geen tijd voor hadden. Maar ‘The Walk’ vinden we toch een heel goede keuze. We hebben er een stevige electronische clubversie van gemaakt.
Over covers gesproken jullie versie van Kids (MGMT) is echt de moeite, hoe is die cover keuze ontstaan? Live werkt het ook super.
Geen idee eigenlijk, dat was gewoon een super nummer en een in onze scene misschien minder voor de hand liggende keuze. Dat vonden we dus wel een goed idee. De eerste keer dat we het speelden was volgens mij ook in de Vooruit, toen we er met Lacrimosa speelden, en dat kwam meteen goed aan. De promotor van het NCN festival in Duitsland vond dat live zo goed, dat hij ons op basis van dat meteen een stek aanbood op zijn festival..
In jullie beginjaren hadden jullie ook een violoniste, sommige fans zijn dit ondertussen al vergeten (zag ik onlangs op jullie facebook pagina), geen zin om dit over te doen?
Tuurlijk was dat een heel leuke live- toevoeging aan wat we deden destijds. Het zou nu ook nog kunnen, maar we vinden de band nu goed zoals hij is.
Jullie betreden opnieuw het Eurorock podium, tijd voor nostalgie?
Het is natuurlijk het eerste grote festival dat ons een echte kans bood. We hebben er 4 keer gepeeld (1 jaar hebben we 2 keer gespeeld , er was een groep weggevallen, dus speelden we één dag in de tent en de volgende dag op de main stage). Het is super dat het festival er weer is. We hebben er zo veel goede herinneringen aan. We speelden er eens met Echo and the Bunnymen, toch wel een groep die ik echt heel graag hoor. Ian McCulloch is bekend voor zijn arrogante uitspraken, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. We hebben daar de ganse avond pinten met hem gepakt, en hij weet sindsdien ook dat de Belgen beter kunnen voetballen dan de Engelsen.
Het valt me ook op dat er veel bands van A. Matrix komen spelen, zie ik daar een mooie kans om iets speciaals te doen met sommige labelmates? Kunnen jullie al iets lossen?
Omdat we er onze nieuwe CD komen voorstellen houden we het op een Star Industry show, dus er zijn geen plannen voor iets samen te doen met labelmates. Dat kan er zeker later wel van komen.
Het zal ook een beetje in jullie achtertuin zijn of ben ik mis? Ik hoop alvast dat jullie veel fans meebrengen om aan Chokri en co te tonen dat jullie ook een stek verdienen op oa Pukkelpop en co! Steekt dat niet een beetje?
Steken doet dat niet, daar liggen we niet meer wakker van. Ik denk wel dat er niet erg veel Limburgse bands zijn die zo vaak in het buitenland gevraagd worden als wij. Dus vinden we het wel heel raar dat we daar nog niet gespeeld hebben. Maar als we in China in ‘de’ club van Peking spelen (mao club) of in hartje Manhattan NY, dan boeit ons dat echt niet. Ik wil maar zeggen, het gaat heel goed met ons, ook zonder Pukkelpop.
Iets mooier is jullie grote schare Duitse fans, dit moet héél wat energie gekost hebben en veel optredens of hoe verklaren jullie het?
Zoals gezegd, 3 keer op WGT spelen en 2 keer op M’era Luna doet veel goeds voor een band. De laatste keer op WGT speelden we op de main stage samen met Fields Of The Nephilim en London After Midnight. Dan bereik je een heel groot publiek hé. We hebben ook steeds in alle grote Duitse magazines zoals Orkus, Sonic Seducer, Gothic en Zillo gestaan (ook op de CD’s), dat doet ook veel. Het is nochtans niet evident om daar voet aan de grond te krijgen.
Hoe lang gaat die hoed al mee (en die zonnebril), is dat een bewuste keuze of is dat er op een organische manier gekomen?
De hoed dateert van Eurorock destijds en dat zag er goed uit, dus is hij gebleven. Die hebben we trouwens in Texas cadeau gekregen van een Amerikaanse promotor. Goede herinneringen.
Mogen we nog iets bijzonders verwachten in de loop van 2015?
The Renegade komt uit in verschillende versies, en zoals gezegd staan er re-releases gepland.
We zijn ook aan het werken aan een tweede EP. Er is een aanvraag binnen om terug in de USA te gaan spelen, dat zijn we aan het proberen te plannen.
We hebben daar verleden keer ook een videoclip opgenomen die er spoedig zal zijn. We hebben in hartje New York gefimd en dat was echt wel de moeite.
Nog een ultieme droom?
Veel fijne festivals spelen, en voor de rest :
Laat ons maar gewoon verder doen zoals we bezig zijn.
