Op een mooie lentedag een interview afnemen van één van de meest belovende jonge artiesten die het nu solo probeert: check! Voor wie het nog niet wist: Luka Cruysberghs is de jongste winnares ooit van The Voice Vlaanderen (team Alex Callier van Hooverphonic) en aansluitend werd ze zangeres bij de groep voor 2,5 jaar en tourde in EU, VS en Azië met de band. Ze brengt in juni een EP uit en ik mocht al wat nummers beluisteren, was meteen verkocht. Ik ben dan ook meer dan blij dat ik haar even kon spreken voor een sprankelend interview. Dat er meer aankomt en hoe alles tot stand is gekomen leest u hieronder:
Vertel is hoe is deze ochtend vergaan?
Ik ben sinds kort begonnen met mediteren en ben nu ook even in Portugal aan het genieten van mijn vakantie. Ik heb nog wat mailtjes afgewerkt en heb net een lekkere ijskoffie gemaakt. Het is hier ook wel nog een uurtje vroeger.
Een beetje een klassieke vraag: hoe ben je in de muziekwereld terechtgekomen? Was het een kinderdroom?
Het is een kinderdroom geweest. Lange tijd heb ik gewoon wat gezongen in de douche. Ik dacht wel dat ik het kon, maar ik had nog niet echt door dat ik er iets mee kon doen en de mensen in mijn omgeving ook niet. Het is pas echt doorgedrongen na een familiefeestje, waar er een garage was die voorzien was een groten installatie en een micro die verbonden was met Youtube. Daar heb ik dan een nummer opgezet en daarop ben ik dan beginnen zingen. Iedereen was wat in de war, want ze hoorden iemand zingen, dacht wel dat ik het was, maar ze zagen me niet en wisten niet goed vanwaar het kwam. Toen heb ik héél veel positieve feedback gekregen, zo van: amai, je zingt echt héél mooi en je zou daar iets mee moeten doen. Hierna was ik helemaal in mijn nopjes en ben ik met zangles begonnen. Ik heb daarna in een popkoor gezeten, daarop ben ik redelijk snel begonnen met The Voice Vlaanderen.
Dat is net mijn volgende vraag: hieraan deelnemen en winnen als de jongste winnares ooit (Team Alex Callier, van Hooverphonic), dat is toch wel een hele mooie en felle ervaring?
Dat was inderdaad heel wat. Ik zag het stap per stap: eerste wil je de commentaren horen van de jury en dan ben je erdoor en dan zou je toch graag is een battle willen meedoen en dan slaag je ook daarin en dan wil je toch nog één liveshow willen meemaken … Mijn doel schoof elke keer op. Er was ook één nummer welk ik héél graag wou zingen in de finale en dat was Troy van Sinéad O'Connor. Maar om dat te kunnen doen moest ik finale artieste worden van Alex en daarvoor heb ik hard gewerkt om dit te bereiken. Het was echt een droom die in vervulling ging. Ik ben ook blij dat ik het nummer welk ik absoluut wou zingen in de finale dat ik het ook effectief heb kunnen brengen, dit had ik echt niet verwacht en voor mij was het gewoon af, geheel buiten mijn verwachtingen.
Het is ook een héél emotioneel nummer waarbij je de kracht van het nummer hoort en net dat is wat het best bij jou past, volgens mijn mening.
Dank je! Ik ben van nature aangetrokken tot muziek met een diepere betekenis, de zwaardere materie, zeg maar. Iets met véél gevoelens. Ik luister wel naar blije muziek, maar dat zou ik zelf niet snel zelf maken, denk ik.
Als ik luister naar het nummer Need You In The Light, een nummer dat gaat over Alzheimer en hoe dat ook deel uitmaakte van je persoonlijke beleving met je Oma enz. Het is toch een nummer dat je een krop in de keel geeft en dat gaat jou ook goed af.
Dit nummer had een pagina uit mijn dagboek kunnen zijn. Het was ook één van de eerste nummers dat ik ooit heb geschreven. Toen leefde mijn bomma nog. Het was toen een soort van therapie: gevoelens omzetten in een nummer. Ik heb het ook lang niet uitgebracht omdat ik het daarvoor niet het juiste moment vond. We hadden ook wel al een paar trage nummer voor op de EP. Later bij mijn volgend project toen bomma ook recent overleden was wou ik het dan toch uitbrengen als ode aan haar. Het is ook niet gemakkelijk voor om het te zingen, Het voelt erg dubbel. Als ik het zing is het nog vaak met een beetje bibber in mijn stem.
Hoe ben je de stichting (Alzheimeronderzoek) terechtgekomen? Komt het vanuit die persoonlijke situatie of hebben ze jou gevraagd?
Ze hebben me gevraagd en het voelde aan als een hele eer dat ik dit mocht doen. Ik had al een keer een benefiet mogen organiseren, waarbij de helft van de opbrengst ging naar het huis waar mijn Bomma (Huis Perrekes) vroeger zat en de andere helft naar De Wingerd. Ik was héél blij dat ik op die manier mijn steentje kon bijdragen. Ik ben blij dat ik op verschillende manieren kan helpen om geld in te zamelen om het onderzoek naar deze ziekte te helpen en de Stichting te steunen. Voor mij is dat héél belangrijk, mede omdat ik het van dichtbij heb meegemaakt en ook een beetje uit angst voor de toekomst omdat je hoort dat het toch wel iets is wat steeds meer voorkomt. Ik ben bang dat het me vroeg of laat ook wel zal overkomen.
Je bent ook meter geworden, wat doe je nog voor deze Stichting (Alzheimeronderzoek)?
Ik ga binnenkort een webinar doen, een podcast en ik probeer op verschillende manieren mijn bijdrage te leveren. Ik ga evenementen bijwonen, we hebben de cup cake actie gedaan, benefiet optredens enz. Voor mij is het ook heel fijn om op al die verschillende manieren die dingen te kunnen doen en mijn steentje bij te dragen.
We hebben ook al een tweede nummer uit je aankomende EP kunnen beluisteren: What’s Wrong with me. De clip ziet er ook zeer professioneel uit. Hoe was het om zo iets te kunnen realiseren?
Je zal het allicht niet geloven, maar we hebben die clip met z’n tweeën gemaakt. Er was niemand anders erbij. Ik had een soort van labo achtige ruimte in gedachte. Ik zat vroeger op het Redingenhof in Leuven en had simpelweg een mailtje naar hen verzonden met de vraag of ik daar iets mocht doen, in de chemielokalen. Er kwam een héél enthousiaste reactie. Zo hadden we dus snel een locatie te pakken. Ik werk ook altijd samen met Dave van (TWNTGHTVISUALS). Het was héél leuk en ging ook héél vlot. De samenwerking met Dave zit echt wel goed. We hebben ook veel gelachen.
Op de nieuwe EP hoor ik héél veel piano en wat ook héél goed past bij je stem zijn de meer bombastische momenten. Wat vind je er zelf van?
Dank je en dit ga je vaker horen in de toekomst. Bij mijn vorige EP had ik vooral elektronische muziek en ik was echt verkocht aan dit genre. Alleen had ik toen nog niet begrepen dat het niet is omdat ik een grote fan ben van dit genre dat dit ook het beste bij me past en dat mijn stem daar het beste tot zijn recht komt. Ik besefte vrij snel dat ik instrumenten ging missen en had al snel het gevoel dat dit niet het beste bij me past. Om die redenen zal mijn volgende plaat meer orkestraal zijn, zullen er meer instrumenten in betrokken zijn. Veel violen enz en dat is echt wel fijn. Je gaat er dus alleen maar meer van horen.
Het past ook echt bij jouw stem en bij het beluisteren van What’s Wrong with me had ik soms een beetje een James Bond gevoel.
Dank je voor het compliment.
Hoe verloopt het schrijven van de teksten en het samenvoegen met de muziek? Wat doe je zelf?
Ik werk met een vaste producer: Rowam Smeets Ik heb een paar nummers die ik samen met iemand heb geschreven, maar de meeste nummers heb ik zelf geschreven. Het thema van het album gaat over taboes’ doorbreken en moeilijk bespreekbare onderwerpen bespreekbaar maken.
Wat ik ook nog een pareltje vond is je samenwerking met Andromedik: Lied To You. Hoe kijk je terug op die samenwerking?
Goed en het nummer heeft het ook wel goed gedaan. Dat was dus bijzonder fijn om mee te maken. Het was eigenlijk één van de eerste nummers die ik helemaal alleen had geschreven. Ik zat te tokkelen met de vier akkoorden die ik ken op mijn gitaar (meer ken ik er echt niet). Ik was eraan begonnen op een zonnige dag in mijn tuin Ik heb het dan met Rowan Smeets in de studio wat uitgewerkt. We hadden zo iets van: als we er iets drum’n bass-achtigs van willen maken moeten we misschien een samenwerking aangaan met iemand. We kwamen uit bij Andromedik en iedereen was meteen enthousiast. Het is allemaal héél vlot gegaan.
Je zei daarnet dat je ook wel fan bent van meer donkere muziek, kan je daar wat namen op plakken? De artiesten die een invloed op je hebben?
De klassieker is Billy Eilish, hier haal ik misschien niet zo héél veel inspiratie uit, maar ik hoor het wel heel graag. Ze heeft iets specialere muziek onderwerpen. Het is alternatief en vaak ook wat donkerder. Ik ben ook fan van Nessa Barret. Ze heeft geen enkel nummer welk ik niet graag hoor en is ook héél bombastisch, orkestraal. Raye is ook een héél goede artieste. Ze heeft een aantal uptempo nummers, maar ze heeft ook veel zwaardere nummers. Ik heb haar vorig jaar op Werchter voor de eerste keer live gezien en dat was het beste vocaal optreden dat ik al ooit live heb mogen aanhoren.
Onlangs beluisterde ik nog eens Land of Roses van Suicide Commando en Charlotte Nuytkens, finaliste van "the Voice" in 2019. Ze heeft een beetje hetzelfde stemtimbre als jij, maar dit is toch wel een heel apart duet, gezien de mix van twee verschillende wereld (het rauwe en energieke van Suicide Commando en het frêle en zuivere stemtimbre van Charlotte). Zou jij ook zo iets kunnen doen? Iets compleet anders opzoeken/compleet buiten jouw zone en de studio induiken? Het hoeft daarom niet Suicide Commando te zijn, het kan ook om Fleddy Melculy gaan.
Ik vond Lied to You al een beetje uit mijn comfortzone, qua muziek. Maar het lijkt me inderdaad wel is leuk om iets te doen wat verder van mijn bed ligt met een andere artiest. Iets wat ik graag zou uitbrengen, maar wat ik qua stijl nu niet meteen zou doen of waarvoor ik wil staan. Het lijkt me wel fijn om dat eens te proberen. Ik zal dit nummer van Suicide Commando en Charlotte Nuytkens zeker is opzoeken.
Wat me net te binnen schiet: Fleddy Melculy heeft al veel duets en samenwerkingen uitgebracht maar nog nooit iets met een vrouw, dus Jeroen … en Luka, hier is je kans misschien? Je kan hem hierover is aanspreken.
Dat zou mooi zijn.
In het Nederlands zingen, is dat dan weer iets voor jou of blijf je liever verder doen in het Engels?
Niet meteen. Vlaams is voor mij niet meteen de mooiste taal om in te zingen. Ik hoop wel dat ik daarmee niet teveel mensen op de tenen trap, sorry daarvoor. Hollands klinkt daarentegen iets mooier, maar ik kan toch moeilijk als een Vlaamse in het Hollands zingen? Het zegt me niet echt veel, maar ik zou het wel is éénmalig willen doen. Een duet ofzo of ergens op ééntje van mij als extraatje. Maar Ik ben niet van plan om de overstap naar Nederlandse muziek te maken.
Iemand die in dat genre en in ons land echt wel potten aan het breken is en waar ik wel angst hoor bij een aantal jonge artiesten (angst om teveel in haar schaduw te staan) is Pommelien Thijs. Ze is een grote dame die ook veel zelf doet en ook al héél wat kilometers op de teller heeft ondanks haar ook jeugdige leeftijd? Zijn jullie goede maatjes?
Ik heb haar wel al eens gesproken en het is een héél lief meisje. Ik ken haar wel niet goed, al zie ik wel veel via de socials passeren. Ze is héél goed bezig. Ik kan hiervan alleen maar van dromen. Ik gun het haar helemaal. Ik zie haar niet als concurrentie. We zijn wel beiden Belgisch, maar het is een andere genre en een andere taal. Ik denk dat andere Vlaamse zangeressen daar meer concurrentie in zien. Ik supporter ook voor andere artiesten en ik ben héél blij voor haar. Ik hoop dat het voor haar nog lang mag blijven duren. Ik ben trouwens ook heel fan van haar als actrice.
Misschien zit daar ook een piste: eens een nummer met haar uitwerken?
Ze is altijd welkom en dat zie ik zeker zitten. Ik heb wel nog niet vaak Engelse en Vlaamse duetten samen gezien, dus daar zit ook wel wat in. Misschien zijn Nederlanders en Vlamingen daar niet in geïnteresseerd? Maar misschien is het een goed innovatief idee?
Ik heb daarnet begrepen dat je bezig bent aan een nieuwe album, terwijl de EP nog moet verschijnen?
De EP zal meteen een album worden. Ik heb het nog maar redelijk recent beslist om het om te vormen naar een volledig album. Het zou ergens vlak voor de zomer uitkomen. Toen we aan het werken waren rond het concept: taboes’ had ik redelijk wat nummers die erbij passen dat ik de lijn heb doorgetrokken en dat de EP een album is geworden.
Wat zijn je stoutste dromen?
Ik zou graag echt naar het Eurosongfestival willen gaan. Ik heb een enorme fascinatie gekregen voor het songfestival sinds ik klein was en met Hooverphonic hadden we er bijna gestaan, maar dan kwam Corona en daarna zat ik niet meer bij Hooverphonic. Dus als ik iets toch nog ooit zou willen doen dan is het toch nog wel dit!
Als ik luister naar de inzendingen van de laatste jaren zie ik wel dat het iets is wat bij jou zou passen.
De vraag is: wanneer pas je in een Eurosong. Hoe vreemder de inzending hoe beter je scoort tegenwoordig.
Je moet een beetje opvallen (kijk maar naar Lordi en daarna heb je elk jaar een kopie daarvan die meedoet). Je moet geluk hebben en hopen dat niemand hetzelfde doet als jij dat jaar of hopen dat je in wat je doet je dat jaar gewoon de beste bent. Het is een loterij geworden.
Het is héél onvoorspelbaar, maar dat is nu net het leuke.
Nu de laatste jaren doen we het ook goed: Gustaph had een keigoed nummer en ook Mustii hoor ik graag ...
Ik denk wel dat Joost (Nederland) gaat winnen dit jaar!
Het is een supernummer, maar ik weet niet of de landen van buiten de Benelux daar iets van gaan begrijpen. Let op: ik had na de eerste luisterbeurt ook wel aangegeven dat het nummer potten zou breken.
Ik gok op een top drie, op z’n minst en ik ga ook op hem stemmen!
Hoe kijk je overigens terug op jouw periode bij Hooverphonic?
Goed. Ik heb héél veel geleerd. Ik heb veel landen gezien, mensen leren kennen. Het was een héél speciale en indrukwekkende ervaring.
Je hebt ook wel over héél de wereld opgetreden, waarbij ook wel een aantal bijzondere landen.
Ik ben in Japan geweest, Amerika … Het was echt héél zot. Ik heb er wel geen 100% van kunnen genieten omdat ik toch ook wel wat last had van heimwee. Het was een beetje dubbel. Maar het is wel fijn om te kunnen zeggen dat je op die leeftijd al zoveel hebt kunnen zien. Nu weet ik ook wel al waar ik graag nog eens naartoe zou willen gaan.
Als je kijkt naar alles wat je toen hebt gedaan bouwt dat wel wat verwachtingen op naar de toekomst toe en zeker als solo artieste, hoe ga je daarmee om?
Wel destijds werd ik in een band gesmeten die héél erg bekend is en waarbij er garantie was op succes. Als solo artieste moet je plots vanaf nul herbeginnen. Het is soms wel frustrerend. Ik denk dat het ook wel belangrijk is om die groei mee te maken. Ik ben sowieso iemand die niet snel opgeeft.
Wel wat ik kon beluisteren op de EP geeft ook aan dat je aan het groeien bent en dat je stappen voorwaarts zet. Het voelt aan als een goed begin.
Dank je wel, laten we het hopen!
Is er nog iets wat je kwijt wilt?
Begin april komt er een nieuwe singel aan. Meer kan ik er voorlopig niet over zeggen.
Ik ging juist vragen of er ook een clip bijkomt kijken?
Neen. Er komt véél nieuwe muziek aan. Het komt allemaal ook redelijk snel achter mekaar uit. Ik kan niet bij elke singel een clip maken. Voor de toekomstige had ik meer creatieve ideeën, dus deze slagen we even over voor wat betreft het maken van een clip betreft. (Noot: op 19/4 verschijnt Love Me Now)
Je bent ook nog bezig met concerten, wat mogen we daar nog verwachten?
Ik heb voorlopig vooral akoestische optredens staan, maar we zijn volop aan het repeteren voor de release show van binnenkort. Ik hoop dat er nog wat shows bijkomen!
Ik hoop dat die nieuwe nummers zullen zorgen voor een sneeuwbal effect, laat die maar rollen! Véél plezier nog in Portugal! Ik hoop je alvast live nog is aan het werk te zien! Veel succes en bedankt voor het fijne interview!
