Sara Johanne, ofwel Pikara is een Zweedse Singer-songwriter. Deze veelzijdige instrumentalist bracht ondertussen drie albums op de markt. Wij kregen de kans haar laatste plaat, This Hollow , uitgebracht op het label Åiö Soundings, onder de loep te nemen. Het album, dat trouwens uitkomt op 24 maart,blijkt een experimenteel huzarenstukje te zijn. Zo eentje dat op de ribben blijft kleven. Onze bevindingen:
The Mourner of Peace krijgt een eerder psychedelische weerklank. Met een opbouwende klank, en vocalen die ons vaag zelfs een beetje doen denken aan bijvoorbeeld Siouxsie and the banshees, lijkt de toon aangegeven. De huiveringwekkende diepgang, geeft je koude rillingen. Zeker door de dreigende ondertoon zowel instrumentaal, als vocaal. Hieruit blijkt bovendien dat Pikara haar invloeden ook haalt uit de eerder donkere folk muziek.
Hoe hartverscheurend kan pijn zijn? Closed Case gaat verder de huiveringwekkende, instrumentale toer op, de vocalen zorgen voor een zalvende ondertoon in deze song. Zo eentje dat je tot tranen toe bedwingt. Weer horen we die snik in de stem, die je hart sneller doet slaan. Die je hart doet bloeden zelfs, van pijn en leed. Bij de hoge noten voel je een rillingen over je heen komen, tot koud en warm worden vanbinnen.
This Hollow brengt weer eens die zachte, eerder donkere stem naar voor. Enkel begeleid door het geluid van zwoele strijkers en een twinkelende piano klank. De nadruk blijft liggen op de droevige, maar ook warme ondertoon. Zonder al te zeer weg te zinken in depressieve neigingen. Eerder een weemoedige naklank, die je ziel tot het diepste raakt. Hoezeer we genieten van de instrumentale stukken, die vocalen blijken toch een meerwaarde te zijn binnen het geheel. Hoewel hier de pianoklanken soms overheersen, zeker naar het einde toe.
Het leven is natuurlijk niet altijd donkere wolken, en treurige dagen. Title Effect krijgt zelfs een eerder 'feestelijk' ritme mee. Zoals in folk muziek vaak gebeurd, is dit zelfs een vrij dansbaar nummer geworden dat ons even doet rechtveren van geluk en vreugde. Daarmee is de boodschap dan ook duidelijk. Hoe zeer het leven ook kan tegenvallen, er schijnt altijd een zon achter die donkere wolken.
Pikara haar creativiteit kent blijkbaar geen grenzen. Shell Off laat weer een heel andere kant horen van haar muziek. Hier vallen vooral de twinkelende, eerder bevreemdende piano klanken op. Het is een heel experimenteel nummer geworden, waarop ook de vocalen perfect lijken in te spelen. We durven haast vergelijken met wat bijvoorbeeld een artieste als Bjork doet. Ook zei maakt gebruik van heel integrerende, vreemde soundscapes.
De piano blijft bovendien in de volgende songs een voorname rol spelen. Van dreigend naar zalvend, van lijden naar vreugdvol. Telkens spelen de verdovende vocalen daar perfect op in. Het wondermooie Every glass is the last raakt ons weer eens, doet een traantje wegpinken, en laat je even wegdromen.
Het zachte, zwevende Hiding, is dan weer de ultieme kers op de taart. De vrij korte song doet ons nog één keer vertoeven in diepste gedachten. Nog één keer bedwingen tot diepe gemoedsrust, weemoedige gedachten vloeien door ons hoofd. Het perfecte einde van deze plaat.
Conclusie: Pikara heeft met This Hollow een plaat uitgebracht die ons heel diep raakt. Door middel van een twinkelende piano, strijkers maar vooral die diepzinnige vocalen. Een stem die ons hart heel diep raakt, van begin tot einde. Invloeden van donkere folk zijn zeker merkbaar, en de experimentele kant van de zaak kan ons ook bekoren. Als enige minpunt zouden we kunnen stellen, het is geen hapklare hap geworden. Deze plaat vergt een inspanning van de luisteraar, maar zal iedereen die houdt van experimentele folk muziek, op een donkere eerder weemoedige achtergrond, zeker moeten bekoren.
Het album is bovendien ook te beluisteren via bandcamp, en komt dus op 24 maart op de markt: http://store.aiorecords.com/album/this-hollow
Tracklist:
The Mourner of Peace
Closed Case
This Hollow
Title Effect
Shell Off
Every Glass Is the Last
Hiding
