Aboriginals beginnen hen boek met: ‘ de mens heeft God geschapen’.
Stef Bos mocht gisteren de Schouwburg van Kortrijk laten genieten van een waar schouwspel. Een brein tussen meesterlijke muziekkeuzes en intrigerende teksten veroverden de meest architecturale locatie te Kortrijk die zijn oorsprong vond in de jaren 1915-1920. Het moet dan ook gezegd worden dat Stef Bos met zijn ‘Mooie Waanzinnig Wereld' perfect thuishoort in dit Stadstheater. Ontwerper Jan Robert Vanhoenacker zou een glimlach verscharen op zijn teruggetrokken gezicht mocht hij dit ooit weten.
De titel van zijn tournee is volgens Stef Bos gevonden tijdens een routine winkel moment met zijn kleinste dochter. Toen ze op een bepaald moment haar vader liet genieten van een frivool onkruid blaadje dat zich genesteld had tussen een pak mooi gesorteerde stoeptegels. Of hoe waanzinnig mooi die wereld en dat moment ook kon zijn had niemand kunnen denken dat de titel sinds januari dit jaar ook gelinkt zou kunnen worden aan de aanslagen te Parijs en alles wat dat van gevolgen met zich meebrengt. Wij schrijven 5 februari 2015 maar denken anno 2014.
Stef Bos brengt tijdens de huidige set ook vernieuwing in het plaatje. Het lied ‘Hier en nu’ voorzag hij van een heerlijke blues klank terwijl de Nederlands zanger onderuitgezakt op zijn pianovleugel steunde. Een prachtig zicht voor het publiek maar des te meer spiegelt dit de eenvoud weer die de zanger naar zijn publiek wil brengen. Het was voor de 750 aanwezigen echter wachten tot Stef Bos het lied ‘papa’ naar voren bracht. Gekluisterd aan een piano begon hij eraan en de woede die we weervinden in het originele nummer heeft hier plaats geruimd voor een eerder emotionele ontwikkeling. We voelden de schortte in de zanger zijn stem en ontdekten nog maar eens hoe aangrijpend een muzikaal intermezzo wel kan zijn.
Vlak na de pauze koos Stef ervoor om wat meer actie te steken in het geheel. Even neemt hij het mannelijk publiek mee naar een tropisch eiland terwijl de vrouwen mogen genieten van de charmes van zijn gitarist. Een kreet positiviteit en leren genieten van de kleine dingen des wereld waren opnieuw de rode draad doorheen het gehele plaatje. We mogen echter niet vergeten dat ook ‘Wodka’ behoort tot het repertoire van deze heer en dat ook dit nummer met een zeer dansbare toets werd gebracht. Ook hier moeten we opnieuw waarnemen dat de kracht in het lied afgenomen werd en deze aangepast was naar een versie voor 2015. Een versie die plaats ruimt en furie geen basis meer kan vinden. Het grootste deel van deze tweede helft stond in het teken van Antwerps geïnspireerde liederen en daar mocht een eervolle vermelding voor Raymond van het Groenewoud zeker niet ontbreken. Van daaruit vertrekkende bracht de heer Bos ook de meesterlijke track ‘Maskerman’ aan bod.
We komen bijna aan bij het einde tot Stef Bos plots liet vallen dat hij samengewerkt heeft met Ali. Een verassing die ons met verstomming sloeg maar die opnieuw een prachtige intermezzo opleverde rond zijn grootste frustratie destijds. Namelijk het gebruik van Engelse woorden in onze Nederlandse taal. Van daaruit vertrekkende toonde hij een extreme voorliefde voor de Afrikaanse woorden waar een touchscreen benoemd werd als ‘streelpaneel’ en zo bleef hij maar nieuwe woorden aanhalen.
Stef Bos kwam, zag en het publiek genoot!
