Wij zakten, ter gelegenheid van het project Casino Boite af naar concertzaal De Casino in Sint-Niklaas. Doorgaans worden in dit project bands geprogrammeerd die terug te vinden zijn in Indie, shoegaze of andere eerder alternatieve muziek middens. Zo stond er op deze, toch al redelijk koude, donderdagavond twee Belgische acts waar we best trots mogen op zijn. De uit Brussel afkomstige BRNS schipperen met hun muziek tussen postrock en indiepop. BRNS leverde met het album Patine bovendien een pareltje van een plaat af, die overal goed wordt ontvangen.
Daarnaast waren de concerten die we tot op heden van hen gezien hebben opgebouwd rond een stomende set, die menig dak op pukkelpop en TRIX er gewoon lieten afgaan. Daartegenover staat het geweldige Yuko, uit Gent, die eerder experimentele postrock brengen waarbij intensiteit, in den brede zin van het woord, hoog in het vaandel staat. Kortom twee bands die het publiek in een emotionele rolcoaster doen belanden, waaruit je verweesd en met knikkende knieën terug naar beneden komt. Helaas was er deze avond niet teveel volk, we schatten een honderdtal aanwezigen, maar dat lieten beide artiesten niet aan hun hart komen.
Ook Yuko brachten recent een nieuwe plaat op de markt, Long Sleeves Cause Accidents, die eveneens op enorm goede recensies kon rekenen. Hun muziek ligt echter niet gemakkelijk in het gehoor, en dit vergt een inspanning van de luisteraar. Ook live is dit niet zomaar een hapklare brok vlees geworden. Van zacht en zalvende soundscapes, gaat Yuko zonder enig probleem over naar harde uithalen die je koude rillingen bezorgen. En net daar ligt de grote sterkte van deze Gentse band, ze zorgen ervoor dat alle emoties in je hart, ziel en genen worden aangesproken. De ene keer sta je in een trance te genieten, van vooral die prachtige stem van zanger Kristof, die je in opperste vervoering brengt.
De andere keer wordt alles naar een oorverdovende climax gedreven, zoals we in postrock genre regelmatig tegenkom. Naast de vocale capaciteiten mogen we de instrumenten niet vergeten. Ook de drumpartijen van Karen zijn op zijn minst integrerend te noemen. Zo behandelt ze de drumsnaren niet enkel met sticks, maar ook gewoon met haar handen. Het zorgt voor heel uiteenlopende drum geluiden, die alles nog meer magisch maken dan het al was. Uiteraard zorgen de geweldige baslijnen van een heel bewegelijke thomas, en de verdovende gitaar van Jasper voor de ultieme kers op de taart. Hierdoor krijgen we een concert voorgeschoteld dat bol staat van variatie en tempowisselingen. Dit allemaal met een diepgang waardoor je als luisteraar niet anders kan dan de ene keer staan headbangen, de andere keer in diepe gedachten je laten meevaren door de zwevende klanken. De invloeden van klassieke muziek zijn bovendien ook duidelijk merkbaar, en dit zorgt er nog eens extra voor dat dit concert een belevenis is geworden die we niet snel zullen vergeten. Een subliem maar vooral hartverwarmend optreden schotelen Yuko ons voor. Kristof wist op het einde trouwens te vertellen dat er van 250 vinyl platen ondertussen maar 18 meer over waren, dat zijn er na dit concert weer een pak minder. Van die plaat Long Sleeves Cause Accidents , die we prompt hebben aangekocht, zullen we in de nabije toekomst uiteraard ook een recensie schrijven.
Dat het een moeilijke opgave zou worden voor BRNS om het beter te doen, dat staat buiten kijf. Maar de jongens deden alvast hun uiterste best om ons vanaf de eerste tot de laatste noot stevig bij het nekvel te grijpen. Ook al zit er opmerkelijk minder variatie in de set van BRNS, het gaat allemaal diezelfde strakke, gepolijste lijn op. Maar, en dat is dan weer de grote sterkte van BRNS, dankzij het gebruik van uiteenlopende klanken worden vaak verrassende wendingen genomen waardoor je toch de aandacht blijft aanhouden. Het subtiele achterpoortje is bijvoorbeeld een leuk accordeon geluid, of de schril klinkende orgeltjes die het verschil uitmaken. Zondermeer is dit geen trip geworden door zonnige stranden, hun muziek is eerder terug te vinden in een toch wel donkere omgeving. Al komt er toch soms een waterzonnetje boven piepen. Ook nu weer krijgen we zoals in het verleden dus een strakke set voorgeschoteld, en slaat de band wild om zich heen. Daardoor komen we uiteindelijk in een maalstroom terecht, waarin we dreigen te verstikken. Binnen de set zijn, ondanks de soms wel heel intieme momenten, weinig rustpunten te vinden.
Net zoals bij de vorige passages wordt de luisteraar stevig bij de strot gegrepen, om ons niet meer los te laten. Oppervlakkig bekeken, zou je kunnen stellen dat zo een optreden van BRNS iets teveel dezelfde kant opgaat, maar dat is buiten de verrassende wendingen gerekend, die sommige aanwezigen niet direct zal zijn opgevallen. Nee, een optreden van BRNS is ook geen hapklare brok, je moet er een inspanning voor doen om het echt te begrijpen. Dat is zowat de tendens van de gehele avond, achteraf bekeken. Met een drummer, zanger, die bovendien goed weet hoe zijn publiek te entertainen en sublieme instrumentalisten, die bovendien ook andere instrumenten bedienen dan gewoon hun gitaar, weten deze jongens ons uiteindelijk wel over de streep te trekken. Al dient het gezegd, wij vonden persoonlijk het voorprogramma Yuko net iets beter, en dat kom je niet elke dag tegen.
Kortom, we kregen twee Belgische bands voorgeschoteld die je als luisteraar boeien, net door hun experimentele aanpak. Maar ook doordat ze meesters, en meesteressen in het geval van de drumster van Yuko, zijn in het bedienen van verschillende instrumenten. Bovendien zijn de zang capaciteiten van beide zangers zonder meer subliem tot magistraal te noemen. Waardoor we uiteindelijk kunnen stellen dat we hier vooral een heel fijne avond hebben beleefd, en twee bands hebben ontdekt die meer in beeld zouden mogen komen, dan ze nu helaas amper doen. Voor herhaling vatbaar deze, met momenten niet eenvoudige, trip doorheen de diepste kelders van onze ziel. Is onze uiteindelijke conclusie.
