Hij wordt door velen "de Frank Sinatra van Sheffield" genoemd. Dat hij lekker kan croonen bewees hij niet alleen met wondermooie cd's als Lady's Bridge of Coles Corner. Ook een tijdje geleden in Brugge en in Botanique bezorgde hij zij die er aanwezig waren een magisch moment om nooit meer te vergeten.
Richard Hawley is aan een stevige opmars bezig en het hoeft dus niet te verwonderen dat het concert in AB te Brussel al heel lang was uitverkocht. Met zijn laatste cd Standing at the sky's Edge kregen we een meer rockende Hawley te horen dan op zijn vorige albums. Benieuwd wat het deze avond zou worden.
Het voorprogramma bestond uit twee bevallige dames luisterend naar de naam Smoke Fairies . Ze beschikken allebei over een wondermooie stem en er leken ook wat folk elementen in hun sound te zitten maar het ging allemaal een beetje dezelfde lijn op om echt geheel te overtuigen. Uiteraard kregen ze ook het publiek niet goed mee dat nog volop aan het binnen komen was en een drankje ging nuttigen. Nu hebben de dames zeker potentieel om het zo te zeggen maar het kwam er deze avond dus nog niet geheel uit. Een herkansing bestaat tot de mogelijkheden.
Richard Hawley liet al in het begin verstaan dat het een rockend avondje zou worden en de set werd ingezet met een stevig Standing at the sky's edge. Een andere kant van Hawley die ons zeker kon smaken. Het was ook opvallend hoe goed hij zijn publiek kon bespelen. De gitarist van Pulp bezit een dosis droge humor wat er voor zorgde dat zijn verhaaltjes die hij tussen de nummer vertelde bijna even boeiend waren dan de set die hij bracht. We kregen een combinatie van zijn stevige nummers te verwerken en de crooner in hem kwam ook boven. Bijvoorbeeld bij het wondermooie en intense Hotel Room nummer.
Met zijn warme stem bracht hij ons telkens weer in opperste vervoering om daarna wild om zich heen te slaan. Net dat variëren van de verschillende aspecten van zijn kunnen zorgde er voor dat we een topavondje te verwerken kregen. Maar niet alleen was dit de verdienste van Richard zelf, hij liet zich omringen door klasse muzikanten die hij ''zijn broers'' noemde. Daarbij was hij vol lof over zijn band: ''Op jullie kaartje staat dan wel Richard Hawley maar laat er geen twijfel over bestaan: wij zijn een band " zei hij.
Hoogtepunten waren er genoeg en hoewel de gehele set kon bekoren kwam een van de mooiste momenten op het einde. Down in the woods was een stomend en krachtig slot van het concert net voor de bisronde. Diep snijdende gitaren lekker strak in het pak en die warme stem van Hawley er boven op. Een groot kippenvelmoment.
In de bisronde kregen we naast Ladys Solitude een zacht voortkabbelende The Ocean, waar de crooner in Richard zich nog een keer van zijn beste zijde liet zien. Hij kreeg dan ook helemaal terecht een warm applaus en staande ovatie! Topavond van een artiest die op weg is heel groot te worden!
Setlist :
Standing at the Sky's Edge / Don't Stare at the Sun /Hotel Room / Tonight the Streets Are Ours / Seek It / Soldier On /Leave Your Body Behind You / Before /Open Up Your Door / Remorse Code / Time Will Bring You Winter / Down in the Woods ENCORE : // Lady Solitude / The Ocean.
