Al 14 jaar, zolang timmert AmenRa aan een eigenzinnige weg. Ze bouwden ondertussen een sterke live reputatie op en een fanbase, wereldwijd. Samen met Hessian, Syndrome, The Black Heart Rebellion, Treha Sektori, Kingdom en Oathbreaker vormt Amenra: Church of Ra, een collectief van gelijkgezinden. Church Of Ra trok in april en mei op Europese tour door Nederland, Frankrijk, Duitsland, Spanje, Portugal, Oostenrijk, Polen en Het Verenigd Koninkrijk. Op acht juni sloten ze deze tour af in de Vooruit (Gent).
Bovendien brengt Church of Ra een album op de markt, waartoe elke band een nummer heeft bijgedragen. Meer informatie hierover vindt u hier: http://consouling.be/album/church-of-ra-st/. Uiteraard wilden we dit evenement niet missen. Onze bevindingen leest u hieronder:
Hessian worden omschreven als furieuze hardcore met blackmetal, grindcore en deathmetal elementen. Hun debuutplaat Manégarmer is alleen maar een bevestiging hiervan. De link naar Entombed of Unleashed is snel gemaakt. Die stelling bleek dan ook te kloppen. We durven dan ook stellen dat Hessian een act is die zonder enig probleem kan floreren in het metalwereldje. De strakke opbouw samen met donkere achtergrond, die inderdaad wat aan voornoemde bands doet denken, zorgde voor een gedroomde start van deze avond.
Syndrome is het zijproject van Mathieu Vanderkerckhove, de gitarist van AmenRa. Het geluid van Syndrome laat het midden tussen beangstigend, pakkend en meeslepend. In 2011 brachten ze hun debuut uit: Floating Veins. Gevolgd door de al even goed ontvangen: Now and Forever. Dit droeg hij op aan zijn zoontje Wolf. Dit jaar pakt Syndrome uit met splitreleases met Black Mare en thisquietarmy. De opbouw van zijn set was vooral intensief te noemen, en ook werd een poging gedaan een eerder intieme sfeer te creëren. Helaas ging een groot deel van het publiek er niet in mee en werd de vooruit een beetje een praatcafé, waar de muziek als leuke achtergrond kon dienen. Nochtans profileert Syndrome zich als en begenadigd artiest. Helemaal alleen op het podium klinken de soundscapes best aardig.
Een van de meest opvallende nieuwe groepen is The Black Heart Rebellion. Sinds 2004 hebben ze een indrukwekkend parcours afgelegd met als hoogtepunt het album Har Nevo. In onze recensie schreven we het volgende hierover in 2013: “Met Har Nevo bereikt The Black Heart Rebellion een mijlpaal. Dit kunstwerkje klinkt complex en raadselachtig mooi, met een donker kantje. Net omdat het je diepste verlangens, dromen en pijn boven haalt. Elke emotie in je lichaam en ziel word aangesproken”. Ze stonden dat jaar ook op Dunk!festival. Net zoals we hadden gedacht was het dan ook een heel emotioneel optreden, ze mochten dan wat de vreemde eend in de bijt lijken. Het publiek werd meegezogen in een spiraal ingetogen pracht. The Black Heart Rebellion slaagde er wonderbaarlijk genoeg in hiermee het publiek wel in te pakken en te bekoren. In tegenstelling tot hun voorganger.
Treha Sektori , omschreven als donkere, bevreemdende Ambient. Ze zijn afkomstig uit Parijs, en brachten in 2009 hun debuut Sorieh op de markt. Opvolger Endessiah kwam uit in 2012. Treha Sektori is het soloproject van Dehn Sora, die ook Sembler Deah vormt met leden van Amenra. De samenvoeging van Drones met pure ambient zorgde voor een heel vreemd sfeertje, maar alles ging helaas wat teveel de monotone kant op. In dit genre eigenlijk veelvuldig voorvallend, maar deze keer kon het helaas nog niet volledig bekoren. Toch een artiest om in andere omstandigheden zeker eens uit te checken deze Treha Sektori. Want ondanks alles klonk het wel vrij veelbelovend.
Oathbreaker zagen we al aan het werk op Ieperfest Winter. We waren vooral onder de indruk van de performance van zangeres Caro. Net als toen kwam er een fruele zangeres op het podium gedarteld. Niets liet vermoeden wat ging komen. De door merg en been gaande sludgemetal werd aangesterkt toen Caro haar demonen naar buiten bracht. De vocalen waren angstaanjagend en gingen als een spervuur volledig tot ons heen. Wild om zich heen slaande slaagde de band muzikaal en vooral vocaal erin de opwaartse spiraal in te zetten. Ijle gitaren en grunts die alles tot moes slaan, meer hadden we niet nodig om ons weer eens te overtuigen van de uitstekende band die Oathbreaker wel is.
AmenRa bracht ondertussen 5 full albums uit, Mass I tot Mass V. Maar daarnaast ook enkele split releases met bands uit het eigenste Church of Ra.AmenRa timmert zoals we reeds aangaven, al 14 jaar aan de weg en heeft ondertussen zijn stempel gedrukt op het sludgemetal tot post metal gebeuren. Hun optredens kan je niet bestempelen als pure concerten, nee het zijn afmattende tochten , voor zowel fans als band zelf, doorheen de diepste roersels van je ziel, die een diepe onuitwisbare indruk op je nalaten. Zoals was te verwachten werden we weer eens meegezogen in een roes. De diepgang waarmee AmenRa hun muziek brengt is nog zelden geëvenaard. Zonder enige interactie met het publiek of een bisnummer, slaagden ze er weer in te bewijzen waarom ze overal zo op handen worden gedragen. De vooruit genoot met volle teugen van deze trip doorheen de donkerste roersels van onze ziel.
Op zich was deze Church of Ra vooral een kerkbezoek zoals er meer zouden moeten zijn. Donker, zonder in religieuze zin te gaan uitwijden. Pakkende muziek, die je hart doorboort telkens opnieuw en je verweesd achterlaat. De één wat sterker als de andere. Maar het concept heeft zijn diensten bewezen en bands meegebracht die staan als een huis!
