Een paar uur voor het concert konden we nog zonder problemen een ticket aanschaffen, onze verwondering was dan ook hoog toen we in TRIX aankwamen en er geen doorkomen meer aan was om enigszins vooraan te geraken in de zaal. Uiteraard stonden met Warbringer en Iced Earth twee acts op het podium die een sterke live reputatie en een fanbase hebben vanuit verschillende uithoeken in het metal/heavy metal gebeuren. Daarbij komt dat ze allebei recent een nieuwe cd op de markt hebben gebracht, die trouwens bij ons ook op goede recensies konden rekenen. Zoals we aangaven zat TRIX stampvol op deze avond.
Van Elm Street amper twee nummers gezien, net iets te weinig om hierover een persoonlijk oordeel te geven. Echter kregen we reacties in de zin van 'je hebt niet echt iets gemist'. De instrumentale aankleding , in die twee songs , kon ons wel ergens bekoren, en omdat we niet beoordelen wat we zelf niet hebben gezien gaan we het hier ook bij houden.
Tijd voor een potje pure, oldschool thrash metal? Warbringer heeft een patent hierop, dat bleek reeds in het verleden. Ook hun recente album IV:Empires Collapse beantwoord aan deze stelling. In Trix kregen ze het publiek, dat toch duidelijk stond te wachten op headliner Iced Earth, nog redelijk goed mee. Vanaf de eerste noten grepen ze iedereen bij de keel en lieten ze ons niet meer los. Het resulteerde in een thrash metal feestje zonder weerga. In het genre echter staan ze in mijn ogen niet in de eerste linie, maar kloppen al jaren aan de deur van de grote doorbraak. Of die er ooit zal komen? Dat blijft zowel op cd als op het podium een groot vraagteken, maar dat ze gewoon puur en onversneden thrashmetal brengen, daarover bestaat geen enkele discussie. De perfecte opwarmer voor wat nog moest komen kregen we dan weer wel voorgeschoteld.
Over naar Iced Earth. Of Matt Barlow beter is dan Stu Block? We gaan ons er niet over uitspreken. Naar mijn persoonlijke ervaring was het stembereik van Matt net iets groter. Vooral bij de oudere nummers deze avond bleek dat toch wel. Begrijp ons niet verkeerd, Stu deed het wonderbaarlijk goed. Maar vooral bij de nieuwe nummers als Plagues of Babylon of Among the living dead voelde je toch dat die hem iets beter lagen, evenals de songs met een zeker meezing gehalte. Maar Iced Earth is vooral op instrumentaal vlak altijd een onvergetelijke ervaring geweest, ook nu op deze avond bleken de geweldig gitaar riffs door merg en been heen te gaan. Het duo Troy Seele en Jon Schaffer lieten een verpulverende sterke indruk na. Of dat nu bij de meer ingetogen of de harde en strakke songs was, telkens werden we tegen de muur gesmakt. Het publiek genoot met volle teugen en ging mee in de maalstroom van pure heavy metal muziek, waarop Iced Earth al jaren een patent lijkt te hebben. Wat echter nog het meest opviel was, net als op de cd Plagues of Babylon trouwens, het spelplezier waarmee de band op het podium stond. Eventuele plooien zijn blijkbaar glad gestreken, en bladzijden zijn omgedraaid. We zagen terug de old school Iced Earth, met een andere vocale aankleding wellicht, die er voor zorgden dat het dak van TRIX er geheel af ging. De circa 1100 aanwezigen genoten hiervan zienderogen. We zagen naderhand dan ook alleen maar tevreden metalheads de zaal verlaten voor nog een drink aan de toog. Afgesloten werd met een sterke bisronde, waarin Iced Earth uit volle borst door iedereen werd meegezongen, als kers op de taart kan dit wel tellen.
Setlist :
Plagues of Babylon // Invasion // Democide // Dark Saga // Pure Evil // If I Could See You // Disciples of the Lie // Jekyll & Hyde // Among the Living Dead // Red Baron /Blue Max // Blessed Are You // Peacemaker // Vengeance is Mine // Cthulhu // My Own Savior // The End? // A Question of Heaven // ENCORE : Dystopia // Watching over me // Iced Earth
