Afgelopen zaterdag was het tijd voor een avondje muziek van eigen bodem. Ergens tussen gothic en EMB hoopten we de bands Llumen en Intens terug te vinden, en met een bepaalde nieuwsgierigheid trokken we op naar 'de Kompas' in Sint-Niklaas.
Jeugdhuis Kompas is een jeugdhuis van het type waar we allemaal wel leuke en misschien wat duistere herinneringen aan hebben uit onze puberteit: deuren met ongewassen deurklinken waar menigeen zijn sticker of handtekening heeft weten achter te laten, toiletten met fel geverfde cementmuren en aangeplakte posters, en vooral: een zaaltje met héél weinig licht. Op enkele spots na boven het podium en enkele lichten achter de toog, was deze zaal donker. De ideale plaats dus voor optredens in een 'zwart' genre.
We troffen er meteen een paar bekende gezichten aan en ook de bandleden hingen gewoon rond tussen de aanwezige fans en nieuwsgierigen. Altijd praktisch om even bij te praten: we lieten onszelf dus even voorstellen aan Pieter de Koning van Intens, en sloegen een babbeltje met twee bandleden van Llumen. Over hoe ze hun muziek zelf zouden omschrijven. Het antwoord: gewoon luisteren! Welaan dan: we waren er klaar voor!
Llumen -spreek uit als de dubbele ll in het Spaans – is een one-man project van veelpoot Pieter Coussement. Op het podium brengt hij echter twee bandleden met zich mee: een langharige metalminded ogende gitarist en een toetsenist die tegelijkertijd het muzikale luik van het optreden doet rijmen met het visuele aspect, op het doek achter de bandleden. Het waarom van dit onderscheid tussen Llumen in de studio en Llumen als live-act, werd ons uitgelegd door de twee 'extra' bandleden -Kxszander en Joris Coussement-,: de 'man-met-laptop' in zijn eentje op een podium, nauwelijks opkijkend en met hoofdtelefoon op, stopt voor een stuk de interactie met het publiek af. Hij geeft het publiek ook minder het gevoel dat dingen 'live' gaande zijn. Beter is het om de in de muziek opgenomen gitaar ook tastbaar te maken en idem voor de keys en de vocals. Zo weet het publiek dat het niet naar een volledig vooraf geprogrammeerde show zit te kijken. Persoonlijk kunnen we dat alleen maar beamen. Het trio deed het goed op het podium, en de visuals vulden het geheel synchroon aan. Even wennen weliswaar aan een rockgitarist achter een in hemd en stropdas aantredende zanger, maar toegegeven, zo werd de band inderdaad 'interessanter' om naar te kijken, en werd de uitkomst van wat we uiteindelijk te horen zouden krijgen, spannender.
9 Nummers werden dat uiteindelijk, aanleunend bij EBM. Uptempo nummers als 'Force of Nurture' werden afgewisseld met wat langzamere tracks, zoals het behoedzamere 'Huntress'. Het publiek bleef weliswaar op veilige afstand van het onbekende, ondanks de herhaaldelijke uitnodiging van Pieter 'to come closer'. Wellicht keken ook de mensen in de zaal eerst even de kat uit de boom vooraleer ze zich gewonnen gaven. Llumen speelt immers niet vaak live -dit was de tweede keer-, en ook voor de fans van het studiogeluid van Pieter Coussement, was dit gebeuren dus relatief nieuw. Maar tegenpruttelen was zinloos en her en der zag men de eerste fans van het ene been op het andere beginnen wiebelen op de aanstekelijke ritmes. We zijn erg benieuwd geworden wat deze band later dit jaar als opener op de VP Live editie van 2014 zal teweeg brengen in de Petrol, met zijn geavanceerd geluidssysteem.
Intens. We hadden ons babbeltje met de drijvende kracht achter deze band, Peter De Koning, al binnengegoten met een cola, en we wachtten geïnteresseerd af wat deze 'New Wave met een hoek af' -zoals Peter zijn muziek omschreven had- zou geven. Veel volk op het podium in ieder geval, inclusief een violiste. En dan klinkt door de microfoon: 'Geacht publiek: wij gaan beginnen'. Dat is het moment waarop je als toeschouwer eens je wenkbrauw optrekt en beseft dat je het komende uur niets standaard te verwachten hebt.
En inderdaad. Het duurt niet lang vooraleer we begrijpen dat Peter één van die mensen is, die we moeten onderbrengen in de categorie 'Kunstenaar' met een grote K, en meteen wordt ook duidelijk wat die 'hoek af' inhoudt. Wat Intens ons brengt, is zwaar. Het is dichterlijke proza afgewisseld met maatschappelijke kritiek in een lyrisch vorm. Wie gekomen is om een avondje weg te dansen met zijn kop in de wind en alles even te vergeten, komt bedrogen uit. De diepe stem van Peter dondert door je hoofd -grotendeels in het Nederlands-, en zet je met je voeten op de grond, hoezeer de songs ook dichterlijk zijn van aard. Onderwerpen als dementie, eigendunk en paranoia, maar evenzeer kindsoldaten en religie, worden ons op een eigenwijze manier gepresenteerd. Peter begeleidt zichzelf op de piano, of laat zich begeleiden door de violiste, Nanda Vercruyssen. Leadgitarist Joris Casneuf, tweede gitarist Dirk De Wispelaere en bassist Bart Goossens zorgen verder voor het muzikale luik, waarbij zowel harmonie als disharmonie woorden zijn die in de mond mogen genomen worden. We krijgen de juiste sound bij de juiste inhoud, en de muzikanten weten Peter te volgen tot in de diepste krochten van zijn ziel, - of waren dat bochten. Niet zo evident, en dat overtuigt ons ervan dat deze band samen op de juiste golflengte zit, en sterk staat in wat ze brengt. Dit was o zo anders, maar o zo Intens.
Met een cover van The Stranglers 'No more Heroes' werd de avond afgesloten, maar de stem van Peter blijft nog tijden lang nagalmen in ons hoofd. Hiervan moet een mens even bekomen. Nog een cola alstublieft ...
