De laatste dagen was het opvallend dat er zowel op de markt, het plein als op bvb de Fonnefeesten niet echt overdreven veel volk te bespeuren was, lag dit aan het programma? het weer? Naar ons idee niet echt, de affiche van lokerse feesten van de laatste twee dagen was mss voor ''fans only'' om het zo te zeggen, het weer viel ondanks de redelijk frisse nachten voor de tijd van het jaar nog goed mee.
Wie zal het zeggen, maar op deze warme vrijdagavond liep er plots wel enorm veel volk rond en stond het plein zo goed als vol voor een avond gevuld met vooral veel dans en electro beats.
Al begonnen we niet direct met een band uit dat genre van muziek. The Charlatans zijn eerder een britpop groep met indie invloeden. Ze draaien al veel jaren mee en hadden dan ook een zekere fanbase mee. De eerste rijen gingen alvast uit de bol op deze gezapig en lekker strak klinkende muziek met als boegbeeld Tim Burgess die zich niet alleen profileerde tot een begenadigde zanger, prachtige stem heeft ie, maar ook een ware entertainer. Zijn uitstraling alleen al moet menig meisjes hart harder hebben doen slaan. Een puik concert dat wel een beetje overkwam als vreemde eend in de bijt naast de rest van het programma , ook al waren die electro invloeden ook hier ook aanwezig. Maar voor het eerst kreeg ook de eerste band van de avond een groot deel van het publiek echt mee en dat is toch een prestatie waarin zelfs onze eigen De Mens woensdag niet in slaagde.
Hadden we al gezegd dat dit een dansavondje zou worden? De Noorse Royksopp weten verduiveld goed hoe een feestje te bouwen , dat doen ze niet alleen door heel doordringende beats te creëren maar ook een podiumact die visueel mag gezien worden met verkleedpartijen, maskers en ene heel verleidelijk dansende Robyn op het podium kregen we een show die zowel oog en oor kon bekoren. De zware beats zetten je prompt aan tot een stevig dansje maar dat er ook iets te zien is op het podium is een waar pluspunt. Hun excentrieke live show, waarvoor ze zo vermaard zijn, sloeg aan bij het publiek dat prompt herschapen werd in een kolkende massa dansende lichamen. Een feestje zoals er meer zouden mogen zijn, een uur lang stomende beats die je niet onbewegelijk kunnen laten. Mooi zo!
Ook bij New Order zijn de electro beats van heel groot belang alleen krijgen ze een soort new wave staartje als het ware. Hoewel de muziek minder puur dance, maar wel donkerder klinkt dan bij zijn voorgangers, er is zelfs plaats voor ingetogen momenten, kun je ook hier bezwaarlijk bij stil staan. Visueel was er heel wat minder te zien, en interactie met het publiek was er ook amper maar de muziek van New Order staat ondanks het er niet bij zijn van boegbeeld Peter Hook. Deze band spreekt zowel een generatie van new wavers uit de jaren 80 aan als de globale elektronische muziek fans, en ze slaagden net als hun voorgangers er in een waar dansfeest te creëren . Al was het vooral bij die hits als Blue Monday , nog steeds hun sterkste song naar mijn mening, dat het publiek pas echt volledig uit de bol ging. Enig minpuntje is hun bewerking van Love Will Tear us apart als bisnummer, dat door die electro niet zo intens mooi meer klonk als bij Joy Division . Maar dat neemt niet weg dat we een meer dan overtuigende avond hebben beleefd met twee top acts in het dance/new wave wereldje om het zo te zeggen.
Setlist : Elegia - Crystal - Regret - Ceremony - Age of Consent - Isolation - Krafty - Here to stay - Bizzare Love Triangle - 586- The Perfect kiss - True faith - Blue Monday - Temptation ENCORE : love will tear us apart
