Theatres des Vampires - Moonlight Waltz

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Jan Claus    1 februari 2011

Een muziekdoosje klinkt en daarmee ook de intro van de eerste track van het nieuwe album "Moonlight Waltz", gebracht door Italiaanse vampieren Theatres des Vampires. De groep gebruikt nog altijd de meer-gothic-dan-black-aanpak (vroeger omgekeerd) en utiliseert slechts één keer de kenmerkende screams. Deze worden teruggevonden op het nummer "Le Grand Guignol" door gastmuzikante Cadaveria.


Sonja Scarlets stem klinkt doorgaans als die van een succubus of stereotiepe heks die zichzelf getransformeerd heeft tot zwoele verleidster -smachtend en hijgend maar slepend en fragiel: een verworven smaak. De liederen bestaan voornamelijk uit vraag-en-antwoord tussen leadzangeres en backup of leadzangeres en een ensemble waarin telkens een gastmuzikant verworven zit. In sommige echter bereidt de zang, af en toe minimalistisch begeleid, voor op stralende orkestrale gloed -e.g. de vioolsolo op "Carmilla".

Ook de meer klassieke zangstijl wordt door enkele gastleden verzorgd. Deze worden vooral teruggevonden in de backup vocals en dat gothic naar klassiek neigt valt op in de bands uitstekende versie van "Figlio Della Luna" van Mecano. (Spaans orgineel: "Hijo de la Luna") Deze vollere vocalen sluiten ook netjes aan bij het geheel van strijkers en gitaren die alles tesamen de passie nog meer doen opzwellen. De gitaar zorgt niet enkel voor de extreme metal-gerichte riffs, maar bij momenten ook voor tragere, melodische, schreeuwende -en dusdanig penetrante- lijnen. Fabian Varesi zorgt voor de mannelijke achtergrondzang. Hij is Sonja's gelijkaarde, mannelijke complement en het meest intens op "Illusion". Bij dit nummer vallen ook de atypische drumriff en effecten op.

Hoewel minder aanwezig dan op hun vorige werk "Anima Noir", schuwt Theatres des Vampires geen licht elektronische invloeden en slagen ze er in die naadloos te verwerken in hun hoofdgenre. Zie het orgeltje op "Sangue" en het trip hop-achtige van "Obsession". Deze patronen voegen toe aan het mystieke en verleidelijke klankgordijn waarin ze hun luisteraar proberen te strikken -je weet wel: zoals dat vampieren siert. Het slotnummer "Medusa" werpt in de intro een trance over de luisteraar en ontpopt zich tot een waarlijk lyrische apotheose. Op de limited edition is de radioversie van "Carmilla" te vinden.

Deze schijf is een heuse aanrader voor elke doorwinterde goth metal-fan en een aardige introductie voor de leken. Geheimzinnig, melancholisch, verlangend, passioneel... muzikaal geïncarneerd vampirisme.

  Contact