Na in 2021 in kalme wateren te hebben gevaren, slaat Storm Seeker nu weer hardere snaren aan. De Duitse folk metal band zet weer koers en presenteert met “Nautic Force” hun derde en meest opzwepende studioalbum.. Sluit je aan bij de Nautic Force en ga op avontuur op volle zee met het nieuwste meesterwerk van Storm Seeker!
De rock- en metalpiraten van Storm Seeker openen sterk met Heavaway. De song bevat natuurlijk al de clichés van het pirate metal genre. De ruige stem van bassist Timothy wordt harmonieus ondersteund door de mooie zang van hurdy-gurdy- en blokfluitspeelster Fabi. Deze opener schept alvast hoge verwachtingen voor de rest van het album. Across The Seven Seas begint met een herkenbaar melodietje en gaat zo te horen over Blackbeard en andere piratentoestanden. Het blijkt wederom een zalige en aanstekelijke songs. Eerlijk gezegd, had ik ook niet anders verwacht van Storm Seeker. Ik heb al het genoegen gehad de band live te zien en dat was ondanks het vroege uur een zeer goed optreden met een wild publiek. Zo te horen, heeft de band de live-energie overgebracht in het studiowerk van dit derde album. Met Miles And Miles dansen we verder terwijl het schip heen en weer wordt geschud door de golven. Het ritme is heerlijk maar voorspelbaar. Maar dit is nu eenmaal eigen aan het pirate metal genre. Ik vraag me echter af of het niet beter is, dat Storm Seeker soms het nautische thema achter zich laat en kiest voor ruimer geörienteerde folkmetal.
Bottoms Up biedt nog een dosis hevige dansbare rumbeschonken piratenpret. Blow Winds Blow blaast je aanvankelijk omver met straffe a-capella samenzang. Ook de rest van de song haalt een hoogstaand niveau, maar neigt toch meer naar piratenhoempapa dan naar epische powermetal. Nine Ships By Night wordt sterk gekenmerkt door het accordeonspel van Ughar der schrecklich Durstige. Bound To The Waves gunt de toeschouwer geen rust. Drinken en dansen, zul je! Mare Len Lunor is eerder muziek die je op een filmsoundtrack verwacht en biedt eindelijk wat rust aan mijn vermoeide benen. Dit past perfect bij een nieuwe Pirates of the Carribean film. Bij het epische Cannonthunder is de relatieve rust weer voorbij. Deze song heeft wel wat weg van de folky powermetal van Wind Rose. Rolling Home zit dan weer duidelijk in het vaarwater van pirate metal. Op Fancy Shanty tenslotte laat men de elektrische gitaar op stal. Toch kun je dit niet een stijlbreuk noemen met de rest van het album. Want de meeste songs op dit album zijn als het ware geëlektrificeerde shanties.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
