Günther Neefs is terug van eigenlijk nooit weggeweest. Onlangs vierde hij zijn 30-jarig bestaan als artiest en een overzichtsalbum mag dan natuurlijk niet ontbreken.
Op deze CD kunnen de fans de grootste hits van de warmste stem van Vlaanderen terugvinden, aangevuld met de 7 bijdrages van Günther uit het nieuwe seizoen van LIEFDE VOOR MUZIEK.
Er staan ook twee gloednieuwe liedjes op het album die later dit jaar nog als single worden uitgebracht. De tekst voor beide pareltjes werd geschreven door de Nederlandse topschrijfster Belinda Meuldijk ( verantwoordelijk voor bijna alle grote hits van Rob de Nijs).
Ik heb deze artiest leren kennen toen 10 om te zien op Donderdag nog een kijkcijferkanon was voor VTM en destijds ook véél artiesten lanceerde (of herlanceerde). Op één of andere manier viel deze artiest toch een beetje uit de toen en volgens mij juist omdat hij afkwam met echte teksten, naar het voorbeeld van zijn vader, die ook een betekenis hadden en een boodschap. Maar dat is ondertussen ook weer lang geleden, dus misschien is het gewoon mijn fantasie.
De kracht van muziek weet Vlaamse klei te vermengen met zeemzoete disco. Zijn warme stem klinkt duidelijk op de voorgrond. Dit zou best passen op een Schlagerfestival, voeg er enkel nog wat krachtige vrouwelijk vocals aan toe en het plaatje past helemaal.
Ik had het moeten weten laat de funky tonen en een trompet aanstormen terwijl de backings lekker zwoel en soulvol klinken. Dit is duidelijk de bigband versie waar hij destijds zo goed in wist te doorgroeien.
Ik blijf bij jou zorgt dan weer voor een beetje blues (luister maar even naar de banjo of iets gelijkaardigs). De backings zorgen voor een beetje zeemzoeterigheid. De zomer van 1993 en Tien Om Te Zien, het schiet me weer te binnen! Het handgeklap zorgt voor de nodige respons bij het publiek en je hoort hier duidelijk dat er goed over nagedacht is geweest.
Wat een wonder komt uit Liefde Voor Muziek en tovert het nummer van Stef Bos om tot een countrynummer. Ook hier is het duidelijk dat er goed over nagedacht is geweest dat dit nummer net daardoor een nieuw potentieel krijgt. Ergens moet ik ook een beetje denken aan Onzen Bok is Dood van Mama’s Jasje.
Daarom zeg ik nee komt uit 1991 en klinkt een beetje melig en toch is het ook een superopgewekt nummer en wie zegt er nu neen tegen mooie ogen, een vurig jong en speels iemand als je jong bent? Deze artiest dus. Ik herinner me nog hoe goed het publiek reageerde op het refrein.
You'll never walk alone is een klassieker die vele voetballers kennen en dus leek het in 1996 een logische stap om deze ook even te coveren. Klinkt niet slecht, maar het origineel overtreffen is net iets teveel gevraagd, ook al krijgt hij hier voldoende steun van de backings, de blazers en de hele band die pal achter hem staat.
Viva la vida kwam uit in volle pandemie en klinkt lekker warm, zelfs een beetje hitsig! Ergens voel je de drang om te gaan bewegen en tijdens het refrein even mee te zingen of te schreeuwen! De clip is overigens ook wel dik de moeite waard! De tussenkomst van onze Vlaams/Spaanse vlam (Belle Pérrez) doet er nog een schepje bovenop! De gitaarklanken zijn van goudwaarde! Een toppertje!
Hart op reis gaat weer de funky en bigband richting uit. De originele versie is eigenlijk: You Misread Me' van Portland. De sax klink echt wel machtig en het refrein mag er best wezen! Het einde mocht overigens gerust nog a capella worden voorgezet hoor!
Hier in dit land klinkt lekker melancholisch en weerklonk in 1992 voor het eerst. Je hoort duidelijk hoe een klassieke aanpak ook wel past bij deze artiest, naast de zeemzoete backings. Er werden veel aanstekers de lucht ingestoken, al brandend (tegenwoordig zijn het GSM lichten die héén en weer wiegen).
Waterfall (waterval) is omgezet naar een big band/jazzy iets, waarbij hij lekker tekeer mag gaan! Frank Sinatra achterna (en dat is de artiest die het meest bij hem past) en dus ja: dit K3 nummer is onherkenbaar geworden (of je moet een die hard K3 fan zijn).
Ik stap eruit klinkt lekker, zonnig, zomers en fris en toch is de tekst net best gevoelig waarbij iemand foert zegt en alles achter zich laat en vlucht. De tekst botst een beetje met de muziek, zoals Silke Bisschoff dat zo goed kon doen destijds
Meer dan een vriendin laat de krooner los en klinkt zelfs een beetje bombastisch. Een pareltje uit 1993! Een vleugje nostalgie en melancholie waarbij de zeemzoete backings en de sax het geheel op perfecte wijze ondersteunen! Laat maar rollen die tranen!
1 op een miljoen is een cover van Metejoor en klinkt lekker warm, heeft hit potentieel (mits toevoeging van een zangeres) en ietsje meer bombast! Begin alvast te zwaaien met die armen en laat je helemaal gaan! Je zou echt wel vergeten dat dit een cover is of net de rol omdraaien en dat zegt véél over de magie die je hier hoort!
Altijd onderweg is volgens mij geen cover van Abel, maar net een nieuw nummer waarbij onze charmante zanger zingt over het leven van een zanger die vaak mag optreden en dus wel altijd onderweg is en leeft voor zijn muziek, de radio, de band en het publiek! De tekst klinkt als geschreven vanuit het hart en gebracht met veel passie! De sax klinkt lekker vet!
Victory mag ook Daan coveren en weet het nummer om te toveren tot een James Bond achtige versie met op de achtergrond een klassiek instrumentarium! Hier hoor je duidelijk de internationale klasse en het grote potentieel! Nu ik erover nadenk waarom hiervan geen metal versie maken, maar dan gebracht door een paar vrouwen genre Exit Eden? Wat deze versie betreft ben ik zeker dat toch wel een pak mensen hiervan even stil werden!? Een geniale vondst!
Roadtrip van mijn leven zou kunnen gaan over het feit dat hij even Frank Sinatra in het echt mocht achterna gaan. Ik hoor alvast duidelijke verwijzingen.
Ik kan het nog is een actueel nummer waarbij hij het bijna uitschreeuwt dat hij het nog kan, bijgestaan door een zwoele backing zangeres. De scheurende gitaar klinkt net luid genoeg om geloofwaardig te zijn. Ik hoor veel passie en soul! Zoals Tina Turner dat destijds zo goed kon brengen!
Ik laat me gaan klinkt als een vintage Günther Neefs nummer met een big band, een beetje melancholie en een tekst die aanleunt bij de echte wereld terwijl mensen die niet naar de tekst luisteren een slow dansen of hun aansteker in de hoogte houden terwijl ze hun duim verbranden. De zwoele backings klinken echt supergaaf!
I can't stand the rain kent iedereen vanwege Tina Turner en net nu mag dit een mooi eerbetoon zijn! Deze cover werd echter voor haar dood opgenomen, maar deze (big band) versie is echt wel een topper!
Afsluiten doet hij met een cover waarbij hij zijn eigen vader eert en nog eens aangeeft dat de tekst brandend actueel is: Laat ons een bloem. Als je niet aandachtig kan luisteren mis je overigens het feit dat dit een virtueel duet is tussen vader en zoon.
Ik heb hiervan genoten en ben best blij met wat VTM weet teweeg te brengen met liedjesprogramma’s! Vele artiesten mogen dankbaar zijn (ondanks de kritiek op VTM). Deze best of kent een mooie aanvulling en klinkt ook lekker fris met toch wel flink wat afwisseling en een paar bijzonder mooie eerbetonen! Het vader en zoon moment is de beste afsluiter die je kon bedenken en het gekozen nummer blijft helaas actueel en dat zegt alles over de wereld waarin we leven!
Deze zomer op PARKIES, op zondag 24 september in De Roma en meer op guntherneefs.be
