VĖLIŲ NAMAI – Alkai (Nordvis/ Suburban)

"Alkai" is het vierde album van het Litouwse rituele dark-folk project Vėlių Namai. Het dient als een open uitnodiging om de mystieke wereld van de Baltische staten te ervaren en de heiligheid van haar oude verleden te voelen.

Gehuld in een sonisch tapijt geweven uit een grote verscheidenheid aan muzikale tradities, wordt de luisteraar op een hypnotiserende vlucht van de verbeelding gestuurd. Ceremonieel gezang en dreunende folkpartijen maken plaats voor een soort buitenaardse, tranceverwekkende techno uitgevoerd met voornamelijk organische instrumenten. Net als bij de radicaal verschillende muziekstijlen worden digitale en analoge geluiden naadloos met elkaar versmolten. Pulserend minimalisme versmelt met zang en sjamanistische percussie tot een hypnotiserende soundscape overgoten met betoverende melodieën gespeeld op gitaren, luiten en etnische snaarinstrumenten zoals de Turkse baglama, de Litouwse kanklės en de Letse giga.

Het begin van Aftensinn zal fans van Heilung en Wardruna wel kunnen bekoren. Dat is dus vertrouwde grond voor nordic folk liefhebbers. Minder vertrouwd zijn dan weer de op techno lijkende ritmes die in het tweede deel van het nummer aan bod komen. Væringjar zou een uptempo nummer van Nytt Land kunnen zijn. Persoonlijk vind ik het wat jammer van de elektronische elementen in deze track, maar anderzijds brengt het wel twee totaal verschillende scenes samen. Dit is spek naar de bek van zowel de ritual folk adept als de technohead. Bardo blijkt meer puur organisch en etherisch en is veel geschikter voor rituelen. Vilkobelė beweegt zich in het straatje van Dead Can Dance is een dromerig stuk over eenzaamheid en het  daaraan ontsnappen.

Miklagarðr maakt op mij een minder sacrale en meer frivole indruk. Toch blijft het hele mooie luistermuziek. De mannelijke zang op titelsong Alkai doet aan Forndom denken, terwijl het gebruik van mondharp en gelijkaardige instrumenten sterke echo’s van Nytt Land. Saulės Kalvis bewijst zich als een zeer trancy nummer met techno-achtige bassen, een beetje zoals Go_A. Op Paskandos pakken Vėlių Namai ook uit met betoverende electrofolk. Invocation of the Nine-Horned God werkt traag en hypnotiserend en om een of andere redenen trek ik in het laatste gedeelte vergelijkingen met de begintune van the X-Files en de muziek van Angelo Badalamenti op Twin Peaks. The Plateau brengt prachtige etherische electrofolk. In de bio had men het over Sigur Rós, maar dit is echt stukken beter. Afsluiter Nótt lijkt wel een moderne noorderse versie van de filmmuziek van Ennio Morricone.

Facebook / Bandcamp / Instagram