Wederom krijg ik een schitterende Belgische groep onder de kiezen geschoven (vorige keer was het Arbeid Adelt), nu is het een Leuvense band die ons bloedmooie altfolk met af en toe een poppy injectie brengt!
Ik ken Annelies Tanghe en Sam Pieter Janssens als sinds ze hun eerste album lanceerden en was meteen verkocht. Ik heb ze helaas nooit live aan het werk kunnen zien, maar sinds mijn dochter (8 jaar) vroeg om de CD nog eens af te spelen en of ze hen ook live aan het werk mocht zien ben ik toch aan het bijdraaien!
Ik ben ook heel blij met de kansen die ze kregen op de radio: Studio Brussel, Radio 1, Radio 2, Classic 21 en Willy! Dit maakt me zo trots, zeker ook omdat ze dit ook echt verdienen!
Dit album werd eerder versneden in 2 EP’s en nu krijgen we eindelijk het grote geheel te horen: genieten dus!
Better mag dit album openen en was eerder al op de wereld losgelaten als single. Dit nummer begint met een lekkere bas. Gaandeweg krijgen we frisse klanken en zeemzoete backings. Dit nummer is ook bijzonder opgewekt en doet je haast opspringen om tijdens het refrein aan het dansen te slaan al wapperend met je armen. Omschrijf het als een lentefris nummer en een kandidaat voor de zomerhit, maar daar heeft de jury zwaar overgekeken!
Too Long Maybe mocht de eerste deze EP afsluiten en klinkt lekker luid waarbij zowel de drums, de synths als de bas het beste van zich laten horen. De backings klinken ook hier lekker zoet. Ergens voel ik hier wel een potentiële single in. Naar het einde van het nummer horen we een erg poppy kantje.
Photograph mocht de eerste EP openen en kwam reeds eerder uit. In het begin lijkt het een spoken word te worden, maar gaandeweg horen we de zeemzoete engelenstem van Annelies Tanghe. Droom lekker weg en beeld je het beeld in waarover dit nummer gaat. Het einde klinkt lekker lentefris, met toch een vleugje Halloween.
Unknown Lover heeft iets zwoels en zomers en een sexy sax (Jeroen Capens). Het vingergeknip moment legt de nadruk op zwoele gedeelte, terwijl de bas en de gitaar dan weer het tempo omhoogtrekken! De backings klinken ook lekker warm. Toppertje!
Time is een nummer dat klinkt als een kabbelend beekje, waarbij de engelachtige stem boven het zachtjes kabbelen van het water uitklinkt. Ik ben echter geen fan van de vervormde stemmen (net op het moment dat het geluid crescendo gaat), geef me eerder die zachte piano klank.
Rollercoaster is één van de nieuwere nummers en klinkt lekker zacht, zoet en warm.
Left Us Long Ago kent een iets sneller tempo, een toffe bas en een synth die allerlei geluiden voortbrengt terwijl Annelies de vocale koorden bewandelt van hoog naar laag en vice versa alsof het maar een spelletje is. Het is duidelijk waarom dit reeds eerder uitkwam!
Tiger is ook een single en heeft een retro 60’s klank waarbij Annelies duidelijk de leading lady mag spelen en haast als een tijger doorheen het nummer raast. Ik hoor ook een beetje disco in de verte.
Little Boy zoekt de zachtere en meer breekbare kant op. Voel de zachtheid, de liefde en de aandacht voor het kleine jongetje die ze toezingt. Prachtig, betoverend en adembenemend mooi!
Stranger mag dit bijzonder mooi album in schoonheid afsluiten met fragiele noten en een warm dekentje (tijdens een kille winter). De warme piano klanken spreken me ook aan!
Wel, dit is toch wel één van de betere Belgische albums van het jaar (naast die eerder genoemde artiest van hierboven). Ik hoop dat ze verder timmeren aan hun opwaartse weg en hoop hen ooit eens live aan het werk te zien (naar het schijnt dik de moeite)!
Find the artist here:
