Leffingeleuren, dag 2, zaterdag 10/09/2022

Review:Festivals
 Koen Asaert    12 september 2022

Dag 2 van Leffingeleuren zou een dag worden van interessante muzikale ontdekkingen, ingeloste verwachtingen, een steeds leger wordende portemonnee en steeds voller wordende zak met schatten.


The Lounge Society

The Lounge Society uit Londen klinkt nogal zoals er dertien in een dozijn zijn. Muzikaal zit dit inderdaad, zoals het programmaboekje omschrijft, tussen postpunk en britpop, waardoor je een redelijk doorsnee geluid bekomt. Het klonk al bij al niet slecht, maar toch ook niet zeer goed.

 

 

Opus Kink

Opus Kink heeft helaas nog geen plaat uit, maar mag wel al in Zaal De Zwerver spelen. De band zet een indrukwekkend geluid neer. Ze kruiden hun postpunk met elementen van folk, funk en jazz. Het gebruik van saxofoon en trompet zorgt bovendien voor een eighties sfeertje. Opus Kink beschikt over een charismatische zanger, die het kennelijk iets te warm had. Want hij deed zijn truitje uit.. Later zou hij ook nog zijn broek uittrekken en dus enkel in onderbroek zijn set afwerken. Sommige nummers kun je best funky noemen. En hier en daar zorgden de feestelijke koperblazers voor een tijuana punkrock gevoel. Deze frivoliteit staat in scherp contrast met de donkere zang en dreigende gitaren. Soms deed het me zelfs wat denken aan Bauhaus. Opus Kink is alleszins één van die waardevolle ontdekkingen op Leffingeleuren.

 

 

Famous

Het zal nog een eindje duren vooraleer deze kerels hun bandnaam waar kunnen maken. Ik merkte enig talent en redelijk gevorderde songwritingskills op. Maar deze postpunkband is in het zelfde bedje ziek als The Lounge Society. Ze klinken als zovele andere bands en hebben niets dat hen hiervan onderscheidt. Ook had Famous geen enkele song die er echt bovenuit steekt.

 

 

The Mysterines

De Britse female fronted The Mysterines werd aangekondigd als grunge band. Maar de groep bleek meer te zijn dan een doorsnee grunge bandje. Ik vond ze zelfs meer als PJ Harvey dan als Hole klinken en ik zou ze eerder met Radiohead dan met Stone Temple Pilots vergelijken. Toegegeven, als The Mysterines een versnelling hoger schakelen komen ze dicht bij het grunge geluid. Het gaspedaal wordt echter zelden diep ingetrapt. Wat ik eigenlijk niet zo erg vind. Want deze band, met sterke zangers vond ik zo goed dat ik er een plaat van heb gekocht. Zo ontdekte ik ook dat ze op hetzelfde label zitten als The Cure.

 

 

Tess Parks

En van een groep met een sterke zangeres belandde ik bij een sterk zangeres met een goede begeleidingsband. Voor Tess Parks was het de eerste show ooit in België. Maar op basis van wat ik gehoord heb zal het zeker niet de laatste show zijn. Live klinkt het ook wat steviger dan wat ik van Tess Parks op Youtube heb gezien en gehoord. Ik veronderstel dat ze vooral songs uit haar nieuwe plaat “And Those Who Were Seen Dancing”, heeft gespeeld. Dat is althans de plaat die ik na haar optreden gekocht heb, omdat Tess Parks me met haar stem en muziek in vervoering heeft gebracht.

 

 

SHHT

Amai, wat was dit een optreden. Aangevoerd door een energetische zanger bracht Shht een stevig (post-)punk feestje. Staande op een speaker, midden in het publiek of klimmend op een paal kreeg hij het publiek in beweging.En dat enkel gekleed in een onderbroek. (zei het een ander model dan dat van de zanger van Opus Kink). Hun laatste EP schijnt hun beste werk tot nu toe te bevatten. Dus gebaseerd op dit schitterend optreden heb ik me die dan ook aangeschaft. En daarmee zat ik al aan plaat drie. Dit was een goede ontdekking en ik voorspel ze een grote toekomst als liveband.

 

 

DITZ

Het Britse Ditz zette een zware underground sound neer die het publiek figuurlijk omver blies. Cal Francis de zanger/es mag dan niet de beste stem hebben, hij/zij wist de toehoorder wel te enthousiasmeren en dook meermaals het publiek in. Het harde ondergrondse postpunk geluid deed me wat aan de jaren 80 denken. Nee, deze keer heb ik geen LP van de band gekocht … maar wel een cassette. Kwestie van dat eighties gevoel vast te houden.

 

 

Whispering Sons

In België heeft Whispering Sons alvast geen introductie meer nodig. Deze post-punk, new wave, darkwave,..- of hoe je het ook wil noemen – band, is sant in eigen land. De Intense lage registers van frontvrouw Fenne Kuppens en haar specifieke doorleefde manier van zingen vormen samen met de erg bij jaren 80 darkwave aansluitende sound een fundamenteel bestanddeel van het succes van Whispering Sons. Ik had Whispering Sons al enkele malen zien spelen, en ben nog nooit teleurgesteld. Ook deze keer greep de muziek me bij de keel en kunnen we spreken van een meer dan geslaagd optreden. De platen had ik al, dus ik hoefde geen meer te kopen. Wie hun platen nog niet heeft, raad ik aan deze aan te schaffen.

 

 

Lebanon Hanover

Lebanon Hanover ontstond in 2010 nadat de Berlijnse artieste Larissa Georgiou en William Maybellin, uit Newcastle elkaar ontmoetten. Allebei zijn ze bezeten door de postpunk van de jaren 80 en dat wordt weerspiegeld in hun gespannen, minimale darkwave. Bij hun verkoopstandje kocht ik op voorhand 2 platen, want ik had er duidelijk vertrouwen in dat dit een goed concert zou zijn. Bovendien had ik ze wel al eens in 2019 zien optreden, maar dat was maar een veertig minuten durende show. In Leffinge zouden ze een uur spelen en intussen hebben ze met “Sci-Fi Sky” een heel album aan hun oeuvre toegevoegd. Bij het optreden stond ik pal voor bassst/zanger/programmeur/… William Maybellin, die het volgens mij zeer goed deed. Larissa Georgiou alias Larissa Iceglass stond aan de andere kant van het podiumen had al eens een technisch probleem met haar gitaar Bovendien vond ik haar zang niet altijd op niveau. Toch was dit al bij al een uiterst sterk optreden. Dus besloot ik ook nog een t-shirt van ze te kopen.

 

 

Conclusie:
Ik verliet dag 2 van Leffingeleurenmet 5 platen, 1 cassette, 1 t-shirt en een lege portemonnee. Maar ook met herinneringen aan mooie optredens. Post-punk blijkt weer volop in te zijn. Doch de ene postpunkband is de andere niet. Zo stelden The Lounge Society en Famous teleur, terwijl Opus Kink, Shht en Ditz verrassend sterke shows brachten. Samen met de female fronted rockband The Mysterines en de onverwacht sterk rockende Tess Parks, zijn dit de ontdekkingen van deze tweede festivaldag. De darkwave van Whispering Sons en Lebanon Hanover waren mij al bekend. Deze 2 bands leverden overigens ook in mijn ogen en oren de beste performances af.