Harakiri For The Sky, had de eer om de aftrap te geven. Het bleek vooraf nogal bizar van de organisatie om een (post-)black metal band een plaatsje in het programma te geven. Ik had dan ook niet veel volk verwacht. Maar toen ik de Felsenkeller betrad zat die stampvol. De band gaf een goed optreden. Hoe kan het ook anders met een sterk album als ‘ Maar zou ik achteraf, gezien wat volgde, wat imago en show betreft, toch eerder als sober en normaal beschrijven. Hoewel het muzikaal wel snor zit en ze een mooie podiumbackground hebben, zouden deze Oostenrijkers, misschien beter nog wat schaven aan hun performance.

Nachtblut is een Duitstalige dark- en gothicmetalband uit Osnabrück in Duitsland, die er eerder uitziet als een black-matalact. De band heeft vooral in eigen land succes en mocht reeds optreden op Wacken Open Air en Summer Breeze. Ik ken ze nog maar kort en alleen van YouTube video’s. Ze startten met hun hit en anti-racistisch statement Multikulturell. Waarop een strakke set volgde. Dit is duidelijk een band die op de drempel van de doorbraak staat en het zowel in de metal- als de gothic scene goed kan doen.

Van Lacrimas Profundere heb ik enkele cd’s in bezit, maar heb nog nooit een album van hen gereviewd. Dus vraag me niet hoe hun laatste album klinkt. Al zal dit wel wederom een kwalitatief sterk album zijn geweest. Deze van oorsprong Duitse band heeft sinds 2018 een Finse zanger Julian Larre . En ook hun stijl doet vaak eerder Fins (denk hierbij aan HIM, the 69 Eyes,...) dan Duits aan. Julien Larre is duidelijk de frontman die door zijn actieve en dynamische stijl alle aandacht naar zich toetrekt. Lacrimas Profundere gaf gewoonweg een machtig optreden. Alleen jammer dat ze op hetzelfde tijdstip geprogrammeerd stonden als The 69 Eyes, waardoor een deel van het publiek al vertrokken was.

Mister Misery omschrijft zijn stijl als horror metal uit Zweden. Ik was alleszins onder de indruk van hun debuutalbum “UnAlive” uit 2019, dat één van de sterkste debuten van de laatste jaren is. op een erg theatrale en soms choquerende manier vermengt Mister Misery traditionele heavy metal en hardrock met een moderne gotische elementen. Door hun witgeschminkte gezichten en hun muziek doen ze denken aan hun landgenoten Deathstars. Al zijn ze zeker geen kopie. Hoe dan ook, genoot ik oprecht van hun energieke optreden. Deze band zal snel relatief kleinere zalen als de Felsenkeller ontgroeien.

Bij de Duitse alternative metalband Pyogenesis bleek er nog weinig publiek over. Ik schat dat et tussen de 100 en 200 mensen overbleven, die van een sterk optreden van Pyogenesis genoten. De band bracht letterlijk en figuurlijk vuurwerk op het podium. Ik had het genoegen om hun laatste album “A Silent Soul Screams Loud” te reviewen. Daarop verraste Pyogenesis op indrukwekkende wijze met een veelzijdig, diepgaand geluid, dat zich niet in een hokje laat steken en dus een gevarieerd publiek kan aanspreken. De band liet zich niet van de wijs brengen door het geringe publiek en gaf een schitterende show.