Galine - de Belgisch-Nederlandse zangeres, multi-instrumentalist en songwriter – laat met Lilith ein-de-lijk haar 2e EP op de wereld los. Na een bescheiden doorbraak met haar eerste worp Fabulae(Mayway Records) luidt Lilith (Starman Records)een nieuw hoofdstuk in voor deze beloftevolle artieste.
In de luwte van de covid-crisis werkte Galine met producer Daan Schepers(Eefje de Visser, Bazart) aan deze 6 nummers tellende plaat. Samen gingen ze op zoek naar een sound die zowel dansbaar, elektronisch als melancholisch en meerlagig kon zijn. Op dat kruispunt, waar invloeden zoals MaggieRogers, Sylvan Esso en Lana Del Rey elkaar ontmoeten, ontstond Lilith. Een plaat waarop Galine’s sterke melodieën en straffe stemgeluid de voorgrond opeisen. Dromerige beats en vintage synth-geluiden gaan er hand in hand met meeslepende pianopartijen en vioollijnen.
In het eerste nummer Warm Water richt ze zich tot een jongere versie van zichzelf. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden is dit nummer in het Engels gezongen. Ik hoor strijkers en een warme piano terwijl Galine op een warme manier tegen zichzelf staat te zingen. Al bij al is het een betoverend mooi nummer en heb je het gevoel dat het te snel voorbij is (en dat is altijd een goed teken). Team weerklinkt iets elektronischer en poppier. Ergens hoor ik een beetje retro wave klanken uit de jaren ’80. In dit nummer beschrijft ze hoe slopend de onderlinge concurrentie tussen zussen of vriendinnen kan zijn. It Plays klinkt zeemzoet en poppy, terwijl er ook warme pianoklanken aan te pas komen. Het nummer klinkt alsof het zomaar de internationale hitparades kan bestormen en daarmee bedoel ik dat het echt de kwaliteit heeft! Daarnaast klinkt het ook nog eens warm en joviaal! In Woman verwerkt Galine verlies van haar tante. Ook hier hoor ik een aangename en internationaal klinkende warme sound (soulvol). Trophies weerklinkt een beetje verdriet en melancholie. Daarnaast hoor ik een warme sound waarbij je ook een akoestische gitaar en een beetje elektronica gaat horen. Ik hoor zelfs even een blaasinstrument. Het is een mooi nummer waarbij je ook op het einde denkt van: dit eindigt veel te snel! Het laatste nummer krijgt de titel: I Don’t Mind You Leaving. Ik hoor een hoge en breekbare stem, met piano begeleiding en elektronica op de achtergrond. Gaandeweg breekt het nummer zachtjes open en voelt het alsof we duizenden vlinders plots loslaten. Het nummer eindigt plots en laat een pijnlijke stilte achter.
Besluit: het is een korte EP, met bijzonder mooie nummers die me één voor één aanspreken en waarbij ik een paar keer de bedenking maak dat dit echt wel potentieel heeft en het op héél hoog niveau kan maken! Ik hoop dat deze artieste de nodige aandacht krijgt: want ze verdient het! Dikke vette pluim!
