Martyrs”, is een thematische verkenning van georganiseerde religie, en hoe het onze meest fundamentele ethische keuzes negatief kan beïnvloeden. Binnen een korte tijd na zijn verhuizing van het Verenigd Koninkrijk naar de VS groeide Lawries vijandigheid tegenover georganiseerde religie. Hij zag gewone goede mensen slechte dingen doen in de naam van religie, en het kwam tot het punt waarop hij voelde, dat hij het moest aanpakken op de enige manier die hij kent -door middel van muziek.

Puttend uit Lawries werk als geluidsontwerper in de filmwereld, bevat het album rijke soundscapes en foley-elementen die de functie van typische elementen vervangen. In plaats van een snaredrum gebruikt Lawrie bijvoorbeeld een intrigerende mix van geweerschoten gemengd met stalen vaten en hydrofonische opnames. Deze gelaagde aanpak, gecombineerd met live uitvoeringen van traditionele en vintage instrumenten (zoals de Hammered Dulcimer en Marxophone), en retro synthese technieken verwant aan Vangelis' werk voorhet iconische Blade Runner, zorgt voor een unieke en gedenkwaardige luisterervaring. De wortels zijn industrieel, maar de takken zijn organisch, zelfs etherisch.

Na de intro Terrorforming schiet het album pas echt uit de startblokken met Pews In A Pandemic. Het nummer is een direct antwoord op de hypocrisie van de megakerkcultuur in de VS tijdens de Covid-19 pandemie en doet me muzikaal erg denken aan Nine Inch Nails. Het catchy titelnummer, Martyrs, is geschreven vanuit het perspectief van een westerse journalist in het midden-oosten. Het is een directe verwijzing naar de vreselijke onthoofdingen door ISIS, die het westerse publiek in het comfort van hun eigen huis meemaakte. "Off with his head!" wordt vaak gezongen tijdens het lied. Het pantomime-achtige gevoel van publieksparticipatie, diffusie van verantwoordelijkheid, en plaatsvervangend verlangen naar pijn wordt weerspiegeld in de realiteit van het feit dat de slachtoffers van deze gruwelijke moorden, in feite, gevoelloos waren voor het proces na maanden van "generale repetities" met hun ontvoerders. Hier horen we duidelijk de traditionele en vintage instrumenten, die dit industrial nummer een erg origineel karakter geven.

Het instrumentale (Nothing) On The Otherside begint met een drum ‘n’ bass ritme, om vervolgens meer richting Skinny Puppy en Frontline Assembly te gaan. Het uitstekende Life, After klinkt dan weer als uiterst interessante elektronische indiepop en is een veel meer introspectief nummer, dat zich afvraagt hoe we verder kunnen leven door de mensen die we achterlaten. Lawrie gebruikt spookachtige, Vangelis-esque synthesizer pads, een onregelmatige maatsoort, en diepe, bijna gesproken vocalen. De stemming is echter volledig verschoven naar een veel melancholischer, reflectieve toon, met als hoogtepunt de gelaagde harmonieën in het laatste refrein.

Empires blijkt een spoken word stuk en is gebaseerd op Lawries uitgebreide werk in film en televisie. Het is gebouwd op een duidelijk filmische sonische basis - met rijke synthetische pads, gedempte elektronische percussie, en atonale sound design-elementen, verwant aan retro-futuristische sci-fi film soundtracks. Onder de gegromde woorden is de spookachtige tekst "When England was an empire...," die wordt weerspiegeld door een verontruste vertolking van de melodie van "Land of Hope and Glory," op een drastisch beïnvloede Xaphoon - een knipoog naar de geleidelijke erosie van het Britse Rijk.

Model Army houdt het midden tussen dark industrial en electropunk. Wederom maakt het gebruik van instrumenten, die niet typisch voor het industrial genre zijn, een verschil in positieve zin. Illiterate Messenger biedt een terugkeer naar de hardere, agressievere sfeer van 'Pews In A Pandemic’. Het album bereikt zijn hoogtepunt met de rauwe puls van Finally Free, dat de schuldverschuivende aard van de machthebbers verkent.

Website / Facebook / Bandcamp