Door alleen hun innerlijke gevoelens te volgen en trends van welke aard dan ook te vermijden, is FROSTMOON ECLIPSE niet beroemd genoeg om te buigen voor compromissen. Hun vroege tijdperk werd gekenmerkt door een zeker rauwere aanpak tot de ondertekening met Osmose Production voor hun baanbrekende album "The End Stands Silent" dat de vorm van de band herdefinieerde naar een meer volwassen en monolithisch geluid.

Hun teksten kunnen worden omschreven als een nachtmerrie tussen diepe depressie en puur nihilisme die de luisteraars meenemen in een reis naar het onbekende van de menselijke psyche, waar duisternis het wint van het zwakke licht van de hoop.

Titeltrack Rustworn begint met een rockintro, maar is duidelijk black metal. Brutaliteit wordt afgewissseld met dromerige passages en het zwartmetalen keelgeluid is relatief goed verstaanbaar. Kortom, dit is veelbelovend voor wat nog komt. Ook Relentless, Circling vangt aan met interessante rockige tonen, gevolgd door hevige black metal. Het geluid varieert tussen zware stormachtigheid en rustige akoestische contemplatiemomenten.

Hell Thousandfold (Live) toont de livecapaciteiten van de band. En ditmaal start het nummer al direct met voortstuwende old-school black metal. Men houdt het echter boeiend door variatie en een zekere melodieusheid in het nummer te steken. Devoured (Live) kent een erg progressive aanhef, een stevig en wild corpus en een nogal abrupt einde. De afsluiter Torn Apart By The Withering Voices O Deceit (Live) begint wederom erg rockig. De robuuste black metal wordt verweven met progressive lijnen, waardoor het meer dan 10 minuten durende nummer nooit verveelt.