Willy, Jürgen en Zicke gingen al enkele jaren samen op muzikale wegen en op een dag kruisten de paden met de band van Bekka en Schulle en werden er verschillende shows samen gespeeld tot het idee ontstond om een gezamenlijk project op te zetten. En zo werd Hel’s Throne opgericht. Na de opnamesessies voor het album “Ravens Flight” met Lars Rettkowitz (Freedom Call) waren ze zo onder de indruk van hun gastzanger Litzer dat ze samen met hem besloten om hem als volwaardig bandlid op te nemen.

In principe gaan al onze liedjes over de verhalen die zich afspelen met en rond HEL. HEL is de godin van de onderwereld en zij bepaalt welke weg de zielen van de doden verder gaan. Ze heeft niet alleen negatieve kanten, maar ook positieve. Deze rode draad loopt door al de tracks van “Raven’s Flight” en dat zal ook zo zijn in nieuwe nummers.

Mistress Of Eternity begint episch en gezwollen. Ik ben onmiddellijk onder de indruk van het totaalgeluid van Hel’s Throne. Deze symfonische femal fronted metal, een genre dat vroeger gemakshalve gothic metal werd genoemd, is duidelijk van een hoog niveau. Zangeres Bekka heeft een mooie krachtige stem die ideaal past bij de bombastische sound. Ravens Flight klinkt erg fris en catchy. Dit nummer heeft zeker hitpotentieel. Of het effectief een hit wordt zal van enig geluk afhangen. Op het nummer horen we ook Litzer die over een stevige grunt bezit. Het doet me denken aan vroege gothic metal bands als Theatre Of Tragedy, Tristania, Trail Of Tears en de eerste albums van Nightwish.

Op Ghost Of Yesterday krijgen we het vocale ‘beauty and the beast’ werk tussen Bekka en Litzer voorgeschoteld. Wat in dit geval tot een interessant en welklinkend geheel leidt. Tears In The Ocean blijkt nog een sterk nummer waarin alles goed zit. En dit ligt niet enkel aan de productiecapaciteiten van Lars Rettkowitz, maar vooral aan de het talent en de songwwriting van de band. Born Again volgt het constante hoog niveau van de vorige songs. Het zesde en laatste nummer is een cover van Faded van Alan Walker (zang Iselin Solheim). Eerlijk gezegd kende ik het origineel niet. Dus heb ik het opgezocht. En ja het origineel telt mooie zanglijnen, maar ook erg storende dance-synthtonen. Ik ben blij dat ik eerst de versie van Hel’s Throne heb gehoord, want dit is één van de weinige keren dat de cover beter is dan het origineel. Het klinkt alsof ze het nummer zelf geschreven hebben en het past ook in het geheel van dit sterke album.